Η πρώτη επαφή του Ιωάννη Παπαπέτρου με τον αθλητισμό ήταν… υγρή, καθώς οι γονείς του τον έγραψαν στο κολυμβητήριο. Δεν ήταν όμως το υγρό στοιχείο ικανό να τον κερδίσει. Έτσι, μεταπήδησε στο ποδόσφαιρο και μέσα από τις ακαδημίες του παλαίμαχου άσου του Παναθηναϊκού, Κώστα Μπατσινίλα, άρχισε να μαθαίνει τι σημαίνει ομαδικό σπορ.
Τα… γονίδιά του, ωστόσο, είχαν ξανά άλλη γνώμη! Με το ύψος να αυξάνεται ραγδαία, ο Ιωάννης αποφάσισε να γνωρίσει την πορτοκαλί μπάλα του μπάσκετ λίγο μετά τα έξι του χρόνια, στις ακαδημίες του Πανιωνίου, ενώ ακολούθησε ο Ηλυσιακός. Ε, δεν ήθελε και πολύ! Η έλξη ήταν ακατανίκητη και τα γονίδια, προσαρμοσμένα στο ιδανικό πλέον περιβάλλον, δημιούργησαν -σε συνδυασμό βέβαια με τη σκληρή προπόνηση- έναν μπασκετμπολίστα που έκανε να τρέχουν τα… σάλια των «ειδικών».
Ο ίδιος ήταν πολύ πεισματάρης από μικρός. Προκειμένου μάλιστα να ακολουθήσει τη διαδρομή του μεγάλου του αδερφού, Γιώργου, ο οποίος σπούδαζε στις ΗΠΑ, έκανε νωρίς την εφηβική του επανάσταση και ουσιαστικά απαίτησε να ξενιτευτεί με το που τελείωσε την α’ λυκείου. Η αποστολή του μόνο εύκολη δε φάνταζε, όμως το πείσμα (είπαμε… γονίδια είναι αυτά!) τον συνόδευσε στον επόμενο σταθμό της ζωής του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και συγκεκριμένα στο Μέλμπουρν, μια μικρή πόλη της Φλόριντα.
Εκεί, στο στρατιωτικό -παρακαλώ- σχολείο «Air Academy of Florida» δεν έγινε «ιπτάμενος», αλλά το υψηλό επίπεδο πειθαρχίας (φανταστείτε, για παράδειγμα, πως μετά τις 10 το βράδυ το ρεύμα και το internet «κόβονταν») σφυρηλάτησε έναν Ιωάννη που δε μάσαγε σε τίποτα.
Το περασμένο καλοκαίρι η μεταπήδησή του από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό τάραξε τα νερά του ελληνικού μπάσκετ. Ο χρόνος θα δείξει αν οι πρωταθλητές Ελλάδας αποδειχθούν το… λιμάνι το οποίο έψαχνε να βρει ο 24χρονος φόργουορντ.
