Χριστούγεννα καλαθοσφαιρικής μελαγχολίας (σαρδέλες και αράχνες)…

0

Δε λέω! Κάποτε ήταν χαρούμενα τα καλαθοσφαιρικά μας Χριστούγεννα!

Βρήκα λοιπόν, ένα παλιό μου κείμενο, που μπορεί να μην αναφέρεται σε Χριστούγεννα, αλλά ο συσχετισμός είναι πανεύκολος…

Ιδού:

Τίτλος: Περί σαρδέλας και αράχνης

“Η καριέρα μου στον χώρο της αθλητικής σύνταξης και ειδικά, όσον αφορά την (πολύ)αγαπημένη μου καλαθόσφαιρα, είχε ξεκινήσει το 1989!

Θυμάμαι εκείνες τις εποχές, που παίρναμε μαζί μας τα χαρτιά μας για να καταγράφουμε τους πόντους ενώ αν κάποιος επιχειρούσε να βγάλει στατιστικά στο… χέρι, μάλλον μετά θα χρειαζόταν 4-5 βράδια μέχρι να ΜΗΝ βλέπει αριθμούς στον ύπνο του!

Τι θυμήθηκα όμως τώρα; Ένα παιχνίδι, ανάμεσα στην ΕΝΑΔ και στον Αχιλλέα, που έγινε στον Άγιο Δομέτιο. Σκορ 102-104 για την ομάδα του Καϊμακλίου, μετά από δυο παρατάσεις και ενώ, τόσο στην κανονική διάρκεια, όσο και στην 1η παράταση, ο Αχιλλέας προηγείτο με τρεις πόντους και με τη λήξη του χρόνου και στις δυο περιπτώσεις, ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ (δεν είναι υπερβολή τα κεφαλαία) ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΡΟΣ με τρίποντα, έστελνε το παιχνίδι… παραπέρα!
Θυμάμαι πριν από την έναρξη του παιχνιδιού (που ήταν για την πρεμιέρα του πρωταθλήματος) ότι μέχρι να μπω στο γήπεδο… ένοιωσα σα σαρδέλα… ΑΑ ποιότητος παρακαλώ!

Θυμάμαι… 21 (και εγώ… 22) συναδέλφους που ήταν εκεί για να γράψουν το παιχνίδι αλλά και το καλωσόρισμα τους στον… μικρούλη δηλαδή εμένα (φρέσκα η… σαρδέλα ένα πράμα)!

Θυμάμαι τον πρόεδρο της ΕΝΑΔ, τον στρατηγό Χαράλαμπο Λόττα να με καλωσορίζει (και από τότε ως σήμερα να με έχει κερδίσει, με την ειλικρίνεια του) και ο ίδιος προσωπικά, να μου δείχνει τη θέση μου. Μια θέση που μέχρι να τη βρει λίγο έλειψε να ρίξει… “40 μέρες φυλακή” σε έναν υπάλληλο του γηπέδου!

Που τέτοιες εποχές…
Τότε ένοιωθα σα σαρδέλα και σήμερα άμα πάω γήπεδο να νοιώθω σαν… αράχνη”!

Coffee House