Τονίσαμε και χθες πως η χθεσινή νίκη της Εθνικής Κύπρου Ανδρών Κ16 αξίζει ατόφιο χρυσάφι. Το σημαντικότερο ήταν διδακτική για τους διεθνείς μας, χωρίς να υπάρξει απώλεια για να πάρουν το μάθημά τους.
Η πρεμιέρα με αντίπαλο το Σαν Μαρίνο ήταν ονειρεμένη. Όλοι αρχίσαμε να μιλάμε για εύκολο χρυσό μετάλλιο και περίπατο σε όλα τα παιχνίδια. Προσωπικά, είχαμε κάποιους ενδοιασμούς. Για παράδειγμα τι θα γίνει απέναντι σε μια πιο συγκροτημένη ομάδα, η οποία δεν θα επιτρέψει τον γρήγορο ρυθμό και θα κλείσει τους διαδρόμους προς το καλάθι. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στον θρίαμβο με 80-28 της πρώτης αγωνιστικής, η Κύπρος είχε 3/15 σουτ τριών πόντων.
Κόντρα στο Αζερμπαϊτζάν όλα πήγαιναν στραβά. Λίγο η ατυχία, λίγο η διαιτησία, λίγο η καλή κυκλοφορία των αντιπάλων… θόλωσαν τα μυαλά των διεθνών μας και δεν μπορούσαν να εκτελέσουν τις οδηγίες του Μιχάλη Μιχαήλ. Σταδιακά η διαφορά άρχισε να ανοίγει. Ευτυχώς οι προσωπικές ενέργειες του Πόλυ Ηλιάδη και το πάθος του Ρομπέρτου Αλεξάνδρου κράτησαν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ζωντανό.
Στο δεύτερο ημίχρονο όλα άρχισαν να αλλάζουν, παρά το γεγονός πως τίποτα δεν έπιανε για την Κύπρο, ενώ στο Αζερμπαϊτζάν υπήρχε οίστρος και καλή ψυχολογία, με αποτέλεσμα να έρθουν ορισμένα… τρελά καλάθια. Εκεί ήταν όλο το ζουμί του αγώνα. Οι παίκτες μας δεν άφησαν το ματς. Δεν τους πήρε από κάτω η ατυχία. Μεταμορφώθηκαν σε “λιοντάρια” και έβγαλαν νύχια, κάνοντας κατάθεση ψυχής πάνω στο παρκέ.
Σταδιακά ροκάνιζαν τη διαφορά. Ο διακόπτης άρχισε να γυρίζει. Ο ψυχωμένος Βίκτορας Χριστοφίδης σάλπισε την αντεπίθεση. Ο Ραφαήλ Παπαϊωάννου πάλευε σαν θηρίο στα ριμπάουντ. ο Δημήτρης Παπαλουκάς έκανε διαρκώς κλεψίματα και οργάνωνε με μαεστρία. Ο Γιάννης Αχιλλέως βρήκε τον εαυτό του και έδωσε λύσεις, σημειώνοντας και τη νικητήρια βολή. Ο Πόλυς Ηλιάδης ήταν ξανά εκεί. Το ίδιο και ο Ρομπέρτος Αλεξάνδρου. Ο κορυφαίος του πρώτου ματς, Παύλος Στυλιανού ήταν άστοχος, αλλά βοήθησε. Το ίδιο και ο Σασάκαρος, ο Βασιλείου και ο Ιασωνίδης. Ο πάγκος είχε πάρει… φωτιά. Ο ένας έπαιζε για τον άλλον και όσοι ήταν εκτός συμμετείχαν ενεργά.
Ο Μιχάλης Μιχαήλ και ο συνεργάτης του Αντώνης Δημητρίου έκαναν διαρκώς αλλαγές σχημάτων και μπέρδευαν τους αντιπάλους. Ακόμα και ο πρόεδρος των εθνικών ομάδων, Χάρης Νικολάου, που καθόταν στον πάγκο εμψύχωνε με πάθος τα παιδιά. Η ανατροπή άρχισε να γίνει και όταν μπήκε και ο κόσμος στην εξίσωση, το ποτάμι δεν γινόταν να γυρίσει πίσω. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα ερχόταν η νίκη. Όπερ και εγένετο!
Η πρωτιά του ομίλου θα πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένη. Όπως είπαμε και χθες, ο δρόμος για το χρυσό είναι δύσβατος. Θα πρέπει να ξεχαστεί το βραχυκύκλωμα του πρώτου ημιχρόνου κόντρα στο Αζερμπαϊτζάν και να μείνει μόνο το πάθος και η παλικαρίσια εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου.
