Το ερώτημα ρητορικό, αλλά καμιά φορά τα προφανή στην Ελλάδα φαντάζουν εξωγήινα: «μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα για την εθνική μας από τη στιγμή που είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό μια ολοκαίνουρια ομάδα, όπερ μεθερμηνευόμενον… θέλει χρόνο;
Κακά τα ψέματα. Η «επίσημη αγαπημένη» δε διαθέτει ηγέτη. Δε διαθέτει τον «μπαρουτοκαπνισμένο» σούπερ σταρ. Και έλεος πια με τον Αντετοκούνμπο γιατί το συγκεκριμένο παιδί κάποιοι τον περνάνε για… ΛεΜπρόν (άσχετο με το αν μπορεί να γίνει), ενώ είναι ηλίου φαεινότερο ότι είναι νωρίς για τέτοιου είδους συγκρίσεις παρότι η αριθμολαγνεία μετά την εκπληκτική του φετινή σεζόν ακόμα καλά κρατεί.
Ο νεαρός είναι καθόλα άξιος, αλλά στα 22 του ποιος μπορεί να γνωρίζει αν θα σηκώσει τελικά στις πλάτες του το βάρος τού να χριστεί «ηγέτης» μιας ομάδας, που έχει μάθει να βάζει τον πήχη ψηλά, ανεξάρτητα αν μετρά πλέον οκτώ ολόκληρα χρόνια… φαγούρας.
Εκτός κι αν μας αποδείξει κανείς ότι ο Αντετοκούνμπο που πλέον μας έχει συνηθίσει στις 20άρες και στις 30άρες στο ΝΒΑ θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο σε μια διοργάνωση με άλλο μπάσκετ και άλλη φιλοσοφία γενικότερα. Άλλη είναι η δουλειά του στο γήπεδο κι όχι να ντυθεί… Σπανούλης ή ακόμα και Καλάθης, επειδή ολόκληρος Τζέισον Κιντ δήλωσε ότι έχει τα προσόντα να αγωνιστεί στη θέση «1». Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ο άσος των Μπακς είναι γεννημένος «πασπαρτού» και μέχρι να βρει την μπασκετική του ταυτότητα, ας τον αφήσουμε ήσυχο να δουλέψει.
Και πάνω απ’ όλα να αφήσουμε ήσυχο τον οποιοδήποτε προπονητή αναλάβει τις τύχες της εθνικής Ελλάδας. Οκ… Εδώ είναι Βαλκάνια και ειδικά στην Ελλάδα όταν πας να χαμηλώσεις τους τόνους σε αποκαλούν «μασόνο» και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο! Αλλά για μια στιγμή…
Μπας και έχουμε τον Φιλ Τζάκσον στον πάγκο ή τον Ντέιβιντ Στερντ στο παρασκήνιο και δεν το ξέρουμε; Ή ξαφνικά διαπιστώσαμε ότι δεν έχουμε πλέον παίκτες για μακρινό σουτ ή πρόβλημα στην αμυντική λειτουργία των ψηλών; Αυτούς έχουμε, αυτούς εμπιστευόμαστε.
Η απουσία του (αποχωρήσαντα) Σπανούλη είναι τρομακτική. Σε κάθε επίπεδο. Το ίδιο και του (τραυματία) Σλούκα. Με αυτούς, ο Καλάθης θα είχε τη δυνατότητα να συνεργαστεί σε πολύ υψηλό βαθμό, αλλά επειδή δεν έχει νόημα να μιλάμε υποθετικά, ας μείνουμε σε αυτά που έχουμε ως τώρα. Ακόμα κι αν (φτου-φτου, μην το γρουσουζέψω) η απόδοση του Καλάθη δε θα είναι η επιθυμητή, η Εθνική μας με αυτόν στην πεντάδα ανεβαίνει επίπεδο! Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Εκτός κι αν περιμένουμε από κάποιον άλλο να φορέσει την μπέρτα του υπερ-ήρωα.
Σαν τις γριές που καλόμαθαν στα σύκα (γιατί η αλήθεια είναι πως επί πολλά χρόνια καλομάθαμε στις επιτυχίες), με το που η εικόνα της ομάδας μας χαλάει, πάμε και σπέρνουμε την καταστροφή! Μάγκες; Υπομονή. Και πάνω απ’ όλα αγάπη. Το τι συμβαίνει στο στρατόπεδο της Εθνικής, το γνωρίζουν καλύτερα απ’ όλους οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο. Ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε οι παράγοντες, ούτε ο… Χατζηπετρής που λέει και το τραγούδι! Καμιά φορά τα πράγματα είναι πολύ απλά για να τα αναγάγουμε σε θεωρίες… πυρηνικής φυσικής ή αφορεσμού! Ούτε μόνοι μας παίζουμε, ούτε οι άλλοι είναι οι άμπαλοι κι εμείς οι μάγκες του μπασκετικού κόσμου.
