«Το Δημήτρη Παλάλα, τον θαύμαζα όταν ήμουν μικρός, όχι μόνο σαν καλαθοσφαιριστή, αλλά και λόγω της επιβλητικότητας του! Όταν μετά από κάποια χρόνια, πραγματοποίησα το όνειρο μου να γίνω συντάκτης καλαθόσφαιρας, ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που έσπευσα να γνωρίσω! Από τότε, πέρασαν 30 χρόνια και πριν λίγες μέρες, ο Δημήτρης Παλάλας, μου είπε ότι με έχει σαν γιο του!
Όπως το γιο του τον ΜΑΡΙΟ! Άρα μπορώ να τον λέω “μικρό αδελφό” και αν σκεφτεί κανείς… πως γίνεται να έχουμε το ίδιο όνομα, η απάντηση είναι απλή! Τον ΜΑΡΙΟ τώρα τον λένε ΑΓΓΕΛΟ εκεί που βρίσκεται και εγώ από εδώ που βρίσκομαι, του στέλνω την ΑΓΑΠΗ μου! Διότι εκεί που βρίσκεται δεν είναι αναγκαίες οι ευχές! Διότι εκεί, η μεγαλύτερη λύπη, είναι η μεγαλύτερη χαρά που υπάρχει εδώ που είμαστε ακόμα εμείς»!
Με τα λόγια αυτά, ανάρτησα πριν από λίγο στην FB σελίδα μου αυτήν τη φωτογραφία, που πλέον υπάρχει και στο σπίτι που ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει, το σπίτι του Δημήτρη Παλάλα!
Το να περιγράψει κανείς, τα συναισθήματα για την απουσία του Μάριου, είναι απλά κάτι που δεν περιγράφεται…
Απλά, όπως έγραψα και στην ανάρτηση μου, ο Μάριος δεν έχει ανάγκη από ευχές, γιατί εκεί που βρίσκεται, δεν είναι αναγκαίες!
Έτσι απλά και πάλι, θα κάνω απόψε μιαν αποκάλυψη, την οποία έμαθε ήδη κάποιος κόσμος…
Όταν λοιπόν ο Μάριος, δόθηκε δανεικός στην ΕΘΑ, πριν από ένα παιχνίδι (2ος γύρος κανονικής περιόδου, 2009-2010), ανάμεσα στην 3η τότε στη βαθμολογία ομάδα της Έγκωμης και στην ΑΕΛ, που ήταν στην πρώτη θέση, ο Μάριος, με πλησίασε «λάου-λάου» και… «κάτω από τις μύτες» του Πανίκου Κωνσταντίνου (προέδρου της ΕΘΑ) και Αντώνη Κωνσταντινίδη (προπονητή της ΕΘΑ) και μου είπε…
-Εννα δέρουμε σήμερα;
Φαντάζομαι ότι όλοι καταλάβατε, για ποιαν ομάδα ρωτούσε αν θα νικούσε (και νίκησε στο τέλος με 62-60)!
Τα παραπάνω, ήταν μια απόδειξη (αν και δεν χρειάζεται) για την εμπιστοσύνη που μου είχε ο Μάριος, που άλλωστε φαίνεται και στη φωτογραφία!
Στον τότε καιρό «της πέννας και της κόλλας», ο Μάριος μου… άρπαζε και την πέννα και την κόλλα (για να με βοηθάει) κάθε φορά που με έβλεπε στο γήπεδο, γιατί όταν με έβλεπε… ρουκέτα ερχόταν κοντά μου και αυτήν τη φωτογραφία, την είχε δει μετά από δυο μέρες, δημοσιευμένη στην «Αλήθεια» (παιχνίδι στη Λεμεσό, με την ΠΑΕΕΚ που έληξε με 115-112 για την ΑΕΛ, μετά από παράταση)!
