Είναι ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ με 38.387 πόντους κι αυτό από μόνο του αρκεί για να στέκονται όλοι… σούζα όποτε έχει κάτι να πει.
Ακόμα κι αν αυτό έχει να κάνει με το Μιλγουόκι, την πόλη που το μακρινό 1971 μαθεύτηκε σε ολόκληρο τον μπασκετικό πλανήτη, αφού ο ίδιος την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και τώρα έχει… άρωμα Ελλάδας λόγω του «δικού μας» Γιάννη Αντετοκούνμπο!
Ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ (16/4/1947, 2.18μ.) δε χρειάζεται συστάσεις. Τα πιο πολλά γι’ αυτόν τον ζωντανό μύθο της πορτοκαλί θεάς έχουν γραφθεί κι έχουν ειπωθεί πολλές φορές. Αυτό που ελάχιστοι γνωρίζουν είναι η απέχθεια που πάντα έτρεφε για την πόλη του Μιλγουόκι! «Πώς είναι η ζωή στο Μιλγουόκι; Να κάνω μια διόρθωση… Δε ζω σ’ αυτήν πόλη, απλά υπάρχω» έχει πει στα ίσα σε συνέντευξή του λίγο αφότου κατέκτησε το δαχτυλίδι με τα «ελάφια», προκαλώντας έκπληξη για το θάρρος της γνώμης του και φυσικά το timing.
Προσβλητικός ή όχι, ο Καρίμ ήταν πάντα αγύριστο κεφάλι. Ένας «στρατιώτης», πιστός στις αρχές του, τον οποίο δεν μπορούσες να κουμαντάρεις. Εδώ άλλαξε θρήσκευμα, μια πόλη θα τον έκανε να κωλώσει; «Στους Μπακς είμαι στρατιώτης που έχουν προσλάβει για να κάνω μια δουλειά και θα την καλά για την ομάδα μου όσο διάστημα βρίσκομαι εδώ. Το μπάσκετ μου έχει προσφέρει μια άνετη ζωή, αυτή η πόλη όμως (σ.σ. Μιλγουόκι) δεν έχει καμία σχέση με τις ρίζες μου. Δεν υπάρχει κοινό έδαφος» έχει πει και εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς πώς άντεξε άλλα τρία χρόνια στη συγκεκριμένη περιοχή. Μια περιοχή, η οποία τον ξένιζε όσον αφορά τις πολιτιστικές του ανάγκες, γι’ αυτό και απαίτησε να μετακομίσει είτε στη Νέα Υόρκη (σ.σ. όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε), είτε στο Λος Άντζελες. Τελικά το φανταχτερό L.A. έμελλε να αποτελέσει τον επίγειο παράδεισό του από το 1965 μέχρι και το 1989 όταν και ολοκλήρωσε την τεράστια καριέρα του.
Στο Μιλγουόκι, οι παλαιότεροι ενοχλούνται από τη στάση του γιγαντόσωμου σέντερ, ωστόσο αναγνωρίζουν την συμβολή του στην εκπληκτική πορεία των Μπακς στις αρχές των 70’s. Για τους νεότερους, ο Τζαμπάρ δεν είναι παρά ένας μύθος και η ιστορία αναφορικά με την απέχθεια που έτρεφε για την πόλη τους απλά έχει θαφτεί για τα καλά στο χρονοντούπαλο της ιστορίας…
