Ναι χάσαμε, με κάτω τα χέρια, από το 3ο λεπτό και το σκορ από μόνο του -παρά την όποια διαφορά δυναμικότητας- ενοχλεί.
Θα προσπαθήσω όμως να αλιεύσω το -ίσως- μοναδικό θετικό στοιχείο που παρέταξαν οι καλαθοσφαιριστές του Λίνου Γαβριήλ, την ομοψυχία και το πάθος.
Όσο τραγική και να ήταν η εμφάνιση, όση ώρα και να μας πήρε να σκοράρουμε, όσο άστοχοι και να είμαστε εντός πεδιάς ΚΑΝΕΙΣ δε μπορεί να κατηγορήσει τους καλαθοσφαιριστές μας ότι δεν προσπάθησαν.
Προτίμησα να απομονώσω μια συγκεκριμένη φάση που μου εντυπώθηκε στο μυαλό -παρά το μούδιασμα- από την εξέλιξη του αγώνα. Η Κύπρος βρίσκεται πίσω στο σκορ με 87-36, ο Ραζής πιέζει σε όλο το γήπεδο τον Σταμπρούσκι, ο Λευκορώσος περνά το κέντρο και προσπαθεί να στήσει το παιχνίδι της ομάδας του, ο Κρίστοφερ τον πιέζει λυσσαλέα και κλέβει τελικά τη μπάλα η οποία κυλά έξω. Ο Ραζής πέφτει βουτιά και τελικά βγαίνει έξω μαζί με τη μπάλα όμως όλος ο πάγκος σηκώνεται και τον χειροκροτεί.
Αν αυτό δεν είναι θέληση, πάθος και ομοψυχία τότε τι είναι; Η ομάδα μας χρειάζεται χρόνο, ίσως η πρώτη… “κρυάδα” να ήταν χειρότερη του αναμενομένου όμως πρέπει να προστατεύσουμε την όποια προσπάθεια γίνεται στεκόμενοι πλάι και όχι απέναντι σε παίκτες και τεχνική ηγεσία.
ΥΓ Η παρουσία του κόσμου παρά τις προσπάθειες της Ομοσπονδίας ήταν… ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ!
ΥΓ2 Χωρίς διάθεση να δικαιολογήσω την αποκαρδιωτική εμφάνιση οι Λευκορώσοι είναι επίπεδα πάνω από ομάδες του βεληνεκούς μας. Πρόκειται για ομάδα που στα προηγούμενα παράθυρα (σε όμιλο με Μαυροβούνιο, Σλοβενία και Ισπανία) κέρδισε την πρωταθλήτρια Ευρώπης Σλοβενία (93-92) ενώ λίγες μέρες πριν έχασε στο νήμα (82-84) από τους παγκόσμιους πρωταθλητές της φούριας ρόχας!
ΥΓ3 Όσο για τον είρωνα Ρόστισλαβ… Έχει ο καιρός γυρίσματα που λέει και η Βανδή
