Και ο ψηλός και ο κοντός…

0

Ο Παναθηναϊκός έκλεισε ένα πακέτο πολύ σημαντικών αγώνων χωρίς να στραβοπατήσει και έχω την αίσθηση πως το νερό αρχίζει και μπαίνει στο αυλάκι. Η αποφυγή της παγίδας του αγώνα με τη Ζαλγκίρις είναι ένα από τα κομβικά σημεία του μαραθωνίου καθώς θα μπορούσε να του δημιουργήσει μεγάλα θέματα μια ήττα από τους Λιθουανούς. Παράλληλα, κατέβηκε στην Πάτρα και παρά την κόπωση της διαβολοβδομάδας και τις λίγες ώρες που μεσολάβησαν από τον αγώνα με τη Ζαλγκίρις έβγαλε μεγάλη ενέργεια αλλά και κίνητρο απέναντι στην ομάδα που τον απέκλεισε από το Κύπελλο Ελλάδας.

Πέραν των αποτελεσμάτων, ωστόσο, υπάρχουν κάποια συμπεράσματα που είναι παραπάνω από χρήσιμα και σημαντικά. Η παρουσία του Γιώργου Παπαγιάννη για παράδειγμα είναι η μεγαλύτερη νότα αισιοδοξίας για το μέλλον. Ο διεθνής σέντερ παρουσίασε στα τρία τελευταία ματς μια εικόνα αντάξια των προσδοκιών αλλά και των δυνατοτήτων του. Ο Big G γέμισε τη ρακέτα και επέβαλλε τους δικούς του κανόνες στο ζωγραφιστό ενώ συμμετείχε σε πάρα πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Ακόμη και στην απεμπλοκή των κοντών στο ματς με τη Ζαλγκίρις ήταν κομβικός μεταφέροντας τη μπάλα με ασφάλεια σε μια …δουλειά που δεν συνήθιζε να κάνει. Παράλληλα, η μπάλα πέρασε πολλές φορές από τα χέρια του χωρίς όμως να ακουμπήσει σε αυτόν στο χαμηλό ποστ. Αυτό ίσως είναι και το κομμάτι που πρέπει να βρεθεί τρόπος να αξιοποιηθεί ώστε να γεννήσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στους αντιπάλους. Για την ώρα μετά το πικ ή το κόψιμο ο Καλάθης τον βρίσκει με κλειστά μάτια ενώ ο ίδιος βγάζει στο γήπεδο και το κομμάτι της ταχύτητας που τον χαρακτηρίζει από μικρό παιδί αλλά στο ξεκίνημα της σεζόν είχε …χαθεί στη γενικότερη μέτρια εικόνα.

Προσωπικά εδώ και δύο χρόνια επισημαίνω πως οι ψηλοί αργούν να έρθουν και να βγουν μπροστά. Είναι ένα απόλυτο φυσιολογικό – βιολογικό χαρακτηριστικό παιδιών που κοιτάζουν τον κόσμο πάνω από τα 210 εκατοστά (ο Παπαγιάννης είναι 2.20). Απλώς, στην περίπτωση του Έλληνα σέντερ τη διαφορά «ταχύτητας» μέσα στη σεζόν την κάνει η σκληρή δουλειά που έχει γίνει το τελευταίο δίμηνο. Αυτό πιστώνεται ο Πιτίνο και μαζί του όλος ο Παναθηναϊκός και φυσικά ο ίδιος ο Γιώργος. Εξάλλου, φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού πως ο Παπαγιάννης του Σεπτέμβρη με τον Παπαγιάννη του Γενάρη δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους (σωματικά).

Οι «πράσινοι», λοιπόν, αρχίζουν να λύνουν ένα πολύ σοβαρό θέμα που αντιμετώπιζαν μέσα στη ρακέτα με τον Μήτογλου να είναι ο πρώτος που πήρε μπρος και άλλαξε την εικόνα της …αεροπορίας, τον Ουάιλι να κερδίζει σιγά, σιγά την εμπιστοσύνη του προπονητή, τον Μπέντιλ να παίρνει χρόνο – σφηνάκι αλλά να δηλώνει παρών και τον Παπαγιάννη να κάνει τη διαφορά. Ναι, υπάρχουν αδυναμίες και χρειάζεται ακόμη βελτίωση, ωστόσο, το πρόβλημα έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό.

Εκεί που θα πρέπει να περιμένουμε για να διαπιστώσουμε αν έχει γίνει πρόοδος είναι στην περιφέρεια. Όταν ο Ράις είναι «καλά» ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα αλλά ακόμη δεν εμπνέει σταθερότητα η εικόνα της περιφερειακής γραμμής.  Ο Ράουτινς δεν μπορεί να κριθεί από το πρώτο δείγμα το οποίο δεν μας δείχνει πως μπορεί να ασκήσει επιρροή στο παιχνίδι ενώ ο Νίκος Παππάς εξακολουθεί να παραμένει ουσιαστικά εκτός. Ο Έλληνας γκαρντ είναι εμφανώς επηρεασμένος από την κατάσταση βλέποντας τον Ρικ Πιτίνο να μην τον χρησιμοποιεί στην Ευρωλίγκα. Η αίσθηση μου είναι πως η ψυχολογική καθίζηση του Νίκου είναι απόρροια των δύο χιαστών που προηγήθηκαν σε συνάρτηση με το γεγονός πως ο Αμερικάνος τεχνικός δεν έχει πειστεί ότι μπορεί να βοηθήσει στα μεγάλα ματς. Αυτό είναι μέσες – άκρες που οδήγησε σε αυτή την εικόνα απογοήτευσης που έχει στο πρόσωπο του όταν πατά το παρκέ (η γλώσσα του σώματος είναι πάντα ξεκάθαρη για έναν αθλητή).

ΥΓ: Το «μόνο ενωμένοι γράφουμε ιστορία», είναι αυτονόητο. Κάποια στιγμή οφείλουν όλοι να βάλουν τον εγωισμό τους ένα βήμα πίσω και να κοιτάξουν το συνολικό καλό. Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να «κατηγορείς».  Το δύσκολο είναι να αγαπάς πραγματικά, να συγχωρείς, να προσπαθείς να επιλύσεις «οικογενειακά» ζητήματα που αφορούν το γενικό καλό.

ΥΓ2: Η προσθήκη του Γιώργου Καλαϊτζή έχει μεγάλη βαρύτητα και σημασία. Προστίθεται σε ένα τιμ που πλέον έχει μεγάλη εμπειρία και τρομερές δυνατότητες ένας άνθρωπος που έχει πολλά χιλιόμετρα στο μπάσκετ και στα αποδυτήρια της ομάδας. Πέραν των τεχνικών γνώσεων είναι σημαντικό να υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι όταν θα συναντάς τρικυμίες και κλυδωνισμούς.

Coffee House