Ο Δημήτρης Κοντός εξηγεί τους λόγους που δεν υπάρχει πλέον κανένα πεδίο καλώς εννοούμενης αντιπαλότητας Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στο μπάσκετ.
Μέχρι λίγο καιρό πριν υπήρχε αξία να ασχοληθούμε με τον αιώνιο αντίπαλο, να πικάρουμε, να μας πικάρουν, να βάλουμε το αλατοπίπερο, να τσακωθούμε και όλα τα σχετικά. Πλέον, δεν έχει καμία ουσία να ασχοληθούμε με το μπασκετικό τμήμα του Ολυμπιακού καθώς δεν βρισκόμαστε στην ίδια κατεύθυνση και πάνω απ’ όλα η κουβέντα έχει φύγει από το μπάσκετ. Πλέον, με αυτούς μπορούν να ασχολούνται ο Αθλητικός Δικαστής, ο Εισαγγελέας, το ΑΣΕΑΔ, όλα τα δικαιοδοτικά όργανα. Όχι όμως η κοινωνία του μπάσκετ. Πέραν του ότι έθεσαν εαυτούς έξω από την «κοινωνία» την προσέβαλλαν βάναυσα με τα τελευταία γεγονότα στο γήπεδο τους.
Φυσικά δεν αναφερόμαστε στο αγωνιστικό τμήμα (πέραν δύο χαρακτηριστικών περιπτώσεων που δεν έχουν καμία σχέση με τα αθλητικά ιδεώδη) αλλά για όλα τα γύρω, γύρω. Και ξέρετε και κάτι. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο να μην μπορείς να «μιλήσεις» με τον αιώνιο αντίπαλο, ωστόσο, όταν δεν υπάρχει κοινό πεδίο συζήτησης μοιραία χωρίζουν οι δρόμοι. Πλέον, μιλούν όλοι έχοντας καταλάβει πως η ερυθρόλευκη διοίκηση δεν ασχολείται με τίποτε άλλο παρά μόνο αυτά που θεωρεί συμφέροντα της. Κάποτε ήταν το μπλόκο στην Εθνική ομάδα, τώρα είναι η συθέμελη βόμβα στο Ελληνικό Πρωτάθλημα και φυσικά η εκτός ελέγχου κατάσταση για ακόμη μια φορά στο γήπεδο τους. Όλα αυτά προέρχονται από ένα και μόνο χαρακτηριστικό. Την αλαζονική στάση και τη μη παραδοχή ποτέ κάποιου λάθους. Μιλάμε για μηδέν αυτοκριτική.
Όλα αυτά τα χρόνια έχουν συμβεί …τέρατα αλλά υπήρχε μια δίχως προηγουμένου επιείκεια στην κριτική. Καλώς ή κακώς είναι δεδομένο πως υπήρχε. Πλέον, αυτό άλλαξε στο κομμάτι της κοινής γνώμης και σιγά, σιγά θ’ αλλάξει και σε θεσμικό επίπεδο που μέχρι τώρα είχαμε ..χάδια.
ΥΓ: Προσωπικά τα γεγονότα της Λ. Λαυρίου τα έζησα πάρα πολύ έντονα το 2007 για συγκεκριμένους λόγους. Μιλάμε για ένα δολοφονημένο παιδί. Μιλάμε για ένα παιδί που πέθανε σαν το …σκυλί (σιχαίνομαι αυτόν τον παραλληλισμό) αλλά αποτυπώνει τα γεγονότα. Το ακούτε «καλά παιδιά»; Ένα παιδί δολοφονήθηκε και στο γήπεδο σας το πανηγυρίζουν μ’ εσάς θεατές.
ΥΓ2: Τα ματς με το Περιστέρι έχουν πάντα τεράστιο ενδιαφέρον λόγω της παρουσίας ενός προπονητή όπως ο Αργύρης Πεδουλάκης. Ο «Άρτζι» παιδεύει το μυαλό του αντίπαλου προπονητή πάντοτε αλλάζοντας τακτικές και πρόσωπα.
ΥΓ3: Οι «πράσινοι» σ’ ένα αδιάφορο βαθμολογικά ματς έκαναν τη συντήρηση τους και είχαν την …ευκαιρία να παίξουν χωρίς τον Νικ για λόγους ξεκούρασης. Ο Πεδουλάκης άδραξε την ευκαιρία και με το τρομερό δίδυμο (Γκρέι, Μπέντιλ) υποχρέωσε τον Παναθηναϊκό στην πρώτη του ήττα στο Πρωτάθλημα. Όσο και ανώδυνη να είναι σίγουρα δίνει την ευκαιρία στον Πιτίνο για μεγάλα γκάζια.
sdna.gr
