Ο Κίριλ Νατιάζκο, το… βουνό της Ντνίπρο που είδαμε κόντρα στο Λαύριο, διηγείται στο SDNA την ιστορία του που ξεκίνησε με καταιγισμό προτάσεων από τα κορυφαία κολέγια των ΗΠΑ και κατέληξε με τον ίδιο ξεπερνά τα 165 κιλά πριν πατήσει ξανά παρκέ!
Έχετε ακούσει σίγουρα πολλές ιστορίες με έναν πρωταγωνιστή που φτάνει, από τη μία στιγμή στην άλλη, από το «Ζενίθ» στο «Ναδίρ». Στην δική του περίπτωση, ο Κίριλ Νατιάζκο βρέθηκε στο «Ζενίθ» το 2009, όταν τα μεγαλύτερα κολέγια των ΗΠΑ είδαν «κάτι» στο παιχνίδι του και στο «Ναδίρ» 7-8 χρόνια αργότερα, όταν η ζυγαριά έδειχνε τα 165 κιλά και ο Ουκρανός γίγαντας δεν πατούσε πια παρκέ.
Η στιγμή για το restart έφτασε για τον παίκτη, που είχε σημαντικό ρόλο με την Εθνική της χώρας του στο Eurobasket του 2013 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του επόμενου καλοκαιριού, και γίνεται μέσω της Ντνίπρο χωρίς μάλιστα να έχει υπογράψει ένα συγκεκριμένο συμβόλαιο. Η σχέση του με τον πρόεδρο της ομάδας ήταν τέτοια που καθιστά αχρείαστα χαρτιά και υπογραφές σε μία κίνηση που θυμίζει περισσότερο ρομαντικό, ερασιτεχνικό αθλητισμό παρά επαγγελματικό. Άλλωστε, η ουκρανική ομάδα λειτουργεί με παραδοσιακούς όρους, αφού αποτελείται εξ ολοκλήρου από γηγενείς παίκτες και δεν έχει Αμερικανούς.
Στο παιχνίδι με το Λαύριο, λοιπόν, ο 28χρονος Νατιάζκο επανεμφανίστηκε στα παρκέ για επίσημο ματς. Η κοψιά και το σουλούπι του δεν θύμιζαν παίκτη που πριν από μία τετραετία είχε την εμπιστοσύνη του θρυλικού Μάικ Φρατέλο και ενεργό ρόλο σε μία Εθνική ομάδα που έπαιζε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Πολλοί παραξενεύτηκαν, άλλοι φωναχτά ή σιωπηλά γέλασαν, αλλά για τον Ουκρανό αυτά δεν μετρούν. Επέστρεψε για την χαρά του παιχνιδιού και την βίωσε ξανά στην πρώτη του φάση στον αγώνα με σουτάκι από μέση απόσταση.
Το sdna.gr έδωσε τον λόγο στον… viral Νατιάζκο επιχειρώντας να «σκαλίσει» την ιστορία του. Λίγες ώρες μετά την επιστροφή της ομάδας του στην βάση της, ο Ουκρανός απάντησε στα σχετικά ερωτήματα ξεκινώντας από το πιο ζουμερό κομμάτι, αυτό που αφορά στην αποχή του απ’ τα παρκέ από το 2016 και στην επιστροφή του σ’ αυτά φέτος. Ο ψηλός πήρε την πάσα, θυμήθηκε το διάστημα που έπαιζε με διπλές ενέσεις και τους συνεχείς τραυματισμούς που τον οδήγησαν σε ένα είδος κατάθλιψης!
«Όταν έπαιζα στην Αστάνα (το 2015), την τελευταία μου ομάδα, είχα κάποια προβλήματα με το γόνατό μου σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Οι γιατροί όμως δεν μου έλεγαν ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα και συνέχισαν να με συμβουλεύουν να παίζω. Όχι μόνο με χάπια, αλλά με διπλές ενέσεις πριν από τους αγώνες και τις προπονήσεις, γιατί η ομάδα με χρειαζόταν. Κι εγώ από τη μεριά μου ήθελα να τα πάω καλά με την ομάδα σε μια ανταγωνιστική λίγκα όπως η VTB.
Όταν η σεζόν τελείωσε, ξεκίνησε μία διαδικασία αποθεραπείας και υπήρχαν ομάδες που έδειχναν ενδιαφέρον για μένα. Δεν μπορούσα όμως ούτε να τρέξω εξαιτίας του πόνου. Συνέχισα μόνος την αποθεραπεία. Έσπασα το μεσαίο δάχτυλο του χεριού με το οποίο σουτάρω και μέσα στον επόμενο χρόνο έκανα δύο επεμβάσεις. Έτσι, έμεινα εκτός όλη τη σεζόν.
Πρέπει να πω όμως ότι έκανα και άσχημες επιλογές στην διατροφή μου, την ίδια περίοδο. Ξέρεις πώς είναι να τραυματίζεσαι ξανά και ξανά; Παθαίνεις κατάθλιψη κι αρχίζεις να τρως τα πάντα. Αυτό έκανα και όλα αυτά σε ένα διάστημα που δεν μπορούσα καν να προπονηθώ ατομικά.
Μόλις αυτή η δύσκολη περίοδος πέρασε, μίλησα με έναν καλό μου φίλο που είναι και πρόεδρος της Ντνίπρο. Μου προσέφερε την υποστήριξή του για να επανέλθω σε καλή κατάσταση. Ξεκίνησα να δουλεύω μόνος μου και εδώ κι ένα μήνα είμαι στην Ντνίπρο. Δεν έχω κάποιο συμβόλαιο, απλά ψάχνω έναν τρόπο να είμαι χρήσιμος στην ομάδα και να επιστρέψω στην καλύτερή μου κατάσταση» ανέφερε με χειμαρρώδη λόγο επιβλητικός Νατιάζκο.
Αυτό που κάνει την ιστορία του ακόμη πιο ξεχωριστή κι ενδιαφέρουσα είναι όσα είχαν προηγηθεί της οδυνηρής περιόδου. Στα 17 του, άφησε την πατρίδα του, για να παίξει στο high school IMG Academy της Φλόριντα. Ένα χρόνο αργότερα, τα επιτεύγματα υποχρέωσαν την ιστοσελίδα «rivals.com» να τον τοποθετήσει στην 9η θέση της λίστας με τους καλύτερους σέντερ της ηλικίας του στις ΗΠΑ. Μοιραία άρχισε το recruiting, η διαδικασία δηλαδή που τα κολέγια της χώρας ακολουθούν για να πείσουν ένα ταλέντο να ενταχθεί στο πρόγραμμα τους.
«Για να είμαι ειλικρινής, με προσέγγισαν όλα τα μεγάλα ονόματα του NCAA πέραν του Duke και του North Carolina. Μάλλον δεν τους άρεσα (γέλια)» θυμήθηκε νοσταλγικά ο Ουκρανός πριν εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους είχε αποφασίσει να μετακομίσει στις ΗΠΑ:
«Ήταν μια επιλογή κι απόφαση που βασίστηκε και σε αθλητικά και σε ακαδημαϊκά κριτήρια. Στη χώρα μου και στην περιοχή μου δεν υπήρχαν σχολεία που θα με βοηθούσαν σημαντικά σε κάποιον απ’ τους δύο τομείς. Έπρεπε να πάω κάπου και να εξελιχθώ και οι ΗΠΑ ήταν η καλύτερη επιλογή.
Κατέληξα σε ένα σπουδαίο κολέγιο, όπως το Arizona, αλλά η αλήθεια είναι πώς τότε δεν είχα ιδέα τι γίνεται, καθώς και για τη δυναμική των κολεγίων. Ήμουν ένα χρόνο στη χώρα και δεν μιλούσα καλά-καλά σωστά τα αγγλικά».
Στο Arizona, o Νατιάζκο έκατσε από το 2009 μέχρι το 2012. Δεν διέπρεψε αγωνιστικά, ούτε επιβεβαίωσε τις προσδοκίες των Αμερικανών αναλυτών του NCAA, αλλά πέρασε μία τετραετία που όπως παραδέχθηκε τον διαμόρφωσε ως άνθρωπο. Γύρισε στην πατρίδα του για να παίξει στην Αζόβμας και κέρδισε μία θέση στο ρόστερ της Εθνικής Ουκρανίας για το Eurobasket 2013. Eκεί, υπό τις οδηγίες του πολύπειρου Αμερικανού Μάικ Φρατέλο, οι Ουκρανοί έγραψαν ιστορία τερματίζοντας στην 6η θέση και παίρνοντας το εισιτήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ο νυν παίκτης της Ντνίπρο αποτέλεσε σημείο αναφοράς (7.7π., 4.6ριμπ.) και κάπως έτσι έκανε τον προπονητή του να τον εμπιστευτεί και το επόμενο καλοκαίρι για το Παγκόσμιο. Εκεί τα πράγματα δεν πήγαν εξίσου καλά, αλλά ο Ουκρανός έχει μόνο λόγια εκτίμησης να πει για τον κόουτς του.
«Όλη αυτή η ιστορία με την Εθνική ομάδα, τον κόουτς Φρατέλο και το επιτελείο του, διαφέρει ολοκληρωτικά από οτιδήποτε άλλο έχω βιώσει στην αθλητική μου πορεία. Όλα τα εύσημα αξίζουν σε αυτούς για την αναγνώριση που λάβαμε και την αγωνιστική πρόοδο που κάναμε. Μας βοήθησαν όλους έναν προς έναν κι ο,τι κι αν πετύχαμε στη συνέχεια, το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτούς τους ανθρώπους» σχολίασε με εμφανή θαυμασμό και τον απαιτούμενο σεβασμό.
Μετά το τουρνουά της Ισπανίας, το 2014, ο Νατιάζκο πήρε από την Λιέτουβος Ρίτας το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του, αλλά τα πράγματα δεν κύλησαν ιδανικά. Έμεινε στο Βίλνιους για λίγους μόνο μήνες και, όπως φαίνεται από όσα είπε τέσσερα χρόνια αργότερα, δεν έφυγε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
«Δεν πήγε κάτι στραβά. Κυρίως νομίζω ότι είχαν κάποια εσωτερικά προβλήματα στη διοίκηση της ομάδας. Ίσως δεν τους άρεσαν οι ξένοι παίκτες ή έπαιρναν κάποιους χωρίς να υπάρχει συνεννόηση με τον προπονητή (σ.σ. Βιρτζίνιους Σέσκους). Στις πρώτες προπονήσεις μάλιστα ο προπονητής μού είπε: “δεν ξέρω καν πώς να σε χρησιμοποιήσω”, ενώ έλεγε στους υπόλοιπους ξένους παίκτες ότι θα υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα με εκείνον.
Την έχω αφήσει πίσω πάντως αυτή την ιστορία. Κοίταξα μπροστά και τους απέδειξα ότι μπορώ να παίξω σε αυτό το επίπεδο, όταν τους βρήκα απέναντι μου στο Eurocup με την Ζολνόκι. Νικήσαμε μες στην έδρα τους και όλα είναι καλά τώρα (σ.σ. ο Νατιάζκο είχε 17 πόντους, 6 ριμπάουντ και 2 τάπες σε εκείνο το παιχνίδι)».
Δύο χρόνια μετά από εκείνο το παιχνίδι, ο Νατιάζκο είναι πολύ μακριά από τον καλό του εαυτό. Έφτασε μέχρι τα 165 κιλά και φιλοδοξεί να επιστρέψει στα 130 που ήταν ανέκαθεν το φυσιολογικό, για τα δεδομένα του, βάρος. Έχει πολύ δρόμο μπροστά του για να εμφανιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο, αλλά το σίγουρο είναι πως δεν του λείπει η διάθεση και η αγάπη για το παιχνίδι. Γι’ αυτό άλλωστε άφησε το ψάρεμα, στο οποίο είχε επιδοθεί σχεδόν επαγγελματικά τα δύο τελευταία χρόνια, και φόρεσε ξανά φαρδιά σορτσάκια και sneakers.
Όσον αφορά στο παρελθόν; Προτιμά να μην κατηγορεί τον εαυτό του για κάτι και να ελέγχει όσα εξαρτώνται, στο εξής, από τον ίδιο.
«Δεν κατηγορώ κανέναν για κάτι. Από τα πάντα έχω μάθει να γίνομαι πιο έμπειροι. Οι έξυπνοι άνθρωποι λένε ότι όσο ζεις, πρέπει να μαθαίνεις. Γι’ αυτό κι εγώ ανυπομονώ για όσα έχω μπροστά μου στην καριέρα μου και θέλω να χαρίσω όμορφες μάχες στο παρκέ. Δεν σκέφτομαι πού θα μπορούσα να έχω φτάσει. Ελέγχω μόνο όσα μπορώ να ελέγξω. Ο στόχος μου είναι να επανέλθω στα στάνταρ μου, να προσφέρω χαρά στο κοινό και να σηκώσω τρόπαια. Έτσι θα με θυμούνται» δήλωσε κι έγραψε τον επίλογο της κουβέντας ο Ουκρανός «γίγαντας».
πηγή : www.sdna.gr
