Ο Κεραυνός έχει ξανά σφυγμό. Θέλει το πρωτάθλημα και το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία. Τώρα το αν θα τα καταφέρει είναι άλλη ιστορία. Το μόνο σίγουρο είναι πως στον Στρόβολο υπάρχει ικανοποίηση για τη μέχρι στιγμής πορεία…
Ο τραυματισμός του Έβαν Σμότριτζ αποτελεί μεγάλο πλήγμα. Πρόκειται για έναν χαρισματικό σουτέρ, ο οποίος έκανε τη διαφορά κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Ο Χριστόφορος Λειβαδιώτης φαίνεται πως δεν θα τον έχει μαζί του στα πλέι οφ. Παρόλα αυτά δεν πανικοβάλλεται. Εξάλλου, η ομάδα “χτίστηκε” έτσι ώστε να υπάρχει και plan-B σε μια αναποδιά.
Οι ξένοι που έχουν απομείνει είναι τέσσερις και όλοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ο Ρόλαντ Ρος είναι ο ηγέτης από την περιφέρεια που έλειπε. Ο Μο Ουόκερ το σημείο αναφοράς κοντά στο καλάθι, που πλέον έχει προσαρμοστεί και βοηθάει περισσότερο. Ο Κένεθ Μπάρκερ ένας πολυσύνθετος, σκληροτράχηλος γκαρντ, ο οποίος τρώει σίδερα στην άμυνα και παράλληλα βοηθάει πάρα πολύ στην επίθεση. Όσο για τον Τζέικ Ο’Μπράιεν; Πρόκειται για έναν πραγματικό στρατιώτη, που εκτελεί πιστά τις εντολές που του ανατίθενται.
Πάμε τώρα στο κλειδί εν όψει της συνέχειας. Αυτό είναι σίγουρα οι Κύπριοι. Ο Λειβαδιώτης και οι συνεργάτες του φρόντισαν να γεμίσουν το ρόστερ με ποιοτικούς ντόπιους παίκτες. Δεν θέλησαν να πάρουν πέντε ξένους αρχισκόρερ και να έχουν τους Κύπριους να κοιτάζουν στην άκρη του πάγκου.
Το κόλπο γκρόσο έγινε με τον Νίκο Στυλιανού, ο οποίος εντυπωσίασε τα τελευταία χρόνια με την παρουσία του στην Ελλάδα και φέτος είχε αρχικά κλείσει στον Εθνικό Πειραιώς, που διεκδικεί με μεγάλες αξιώσεις την άνοδό του στην Α1. Τελικά, λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, ο διεθνής γκαρντ / φόργουορντ προτίμησε να γυρίσει στην Κύπρο και η οικογένεια Παπαέλληνα έκανε την υπέρβαση για να τον φέρει. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους. Ο Στυλιανού είναι ρολίστας πολυτελείας, ο οποίος πέραν από την εξαιρετική του άμυνα, βοηθάει πάρα πολύ και στην επίθεση. Μπορεί να παίξει από τη θέση του σούτινγκ γκαρντ, μέχρι αυτή του πάουερ φόργουορντ.
Ο Γιώργος Νεοφύτου είναι ο πάντα καλός και συνεπής στρατιώτης, που θέλει να έχει ο κάθε προπονητής. Δουλειά του είναι να παίζει άμυνα και να κάνει τη διαφορά με την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ. Πραγματικά μερικές φορές δείχνει ανεξάντλητος. Πραγματικός μαχητής, που διεκδικεί κάθε κατοχή και δε διστάζει να… τσαλακωθεί για να βοηθήσει την ομάδα του. Δεν είναι τυχαία η διαδρομή του όλα αυτά τα χρόνια σε Κύπρο και Ελλάδα.
Τα ίδια πάνω-κάτω ισχύουν και για τον Ανδρέα Πηλαβά. Ειδικά μετά το πρόβλημα με τον Σμότριτζ η παρουσία του είναι απαραίτητη. Προσφέρει ποιοτικά λεπτά συμμετοχής, εκπέμποντας ηρεμία και καθαρό μυαλό. Έχει αφήσει πίσω τον τραυματισμό του και βοηθάει σε όλους τους τομείς με την εμπειρία του.
Οι καλοί Κύπριοι ψηλοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού πλέον και ο Γιώργος Θεοχαρίδης είναι σε διαρκή άνοδο. Ο ρόλος του είναι βασικός και δικαιώνει το τεχνικό τιμ που τον εμπιστεύεται από το ξεκίνημα της σεζόν. Παλεύει κοντά στο καλάθι και βοηθάει πάρα πολύ με τον τρόπο που παίζει, έχοντας αποτελέσει βασικό πυλώνα σε μεγάλες νίκες. Πέραν από τον Κεραυνό, αποτελεί κεφάλαιο και για την Εθνική ομάδα.
Ο Σάιμον Μιχαήλ είναι η ευχάριστη έκπληξη του φετινού Κεραυνού. Πολλοί πίστευαν πως θα… χανόταν στη φετινή ομάδα, λόγω του υψηλού ανταγωνισμού. Όμως, ο νεαρός γκαρντ δεν μασάει. Είναι δυναμικός και πολύ σκληρός για την ηλικία του. Ένας τραυματισμός τον είχε αφήσει πίσω, όμως όσο περνάει ο καιρός παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η τιμωρία του Μπάρκερ του επέτρεψε να παίξει πολλά λεπτά τελευταία, ενώ και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στο “Κώστας Παπαέλληνας” τον είδαμε να παίζει αρκετά και να μαρκάρει τα μεγάλα ατού του Λίνου Γαβριήλ.
Τελευταίο αφήσαμε τον Παναγιώτη Μάρκου. Μια από τις μεγάλες ελπίδες της κυπριακής καλαθόσφαιρας. Μετά από τα καλά στοιχεία που έδειξε στον Απόλλωνα, ήρθε στον Κεραυνό και φέτος η χρονιά είναι αναγνωριστική. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ομάδας και από του χρόνου θα είναι ακόμα καλύτερος. Το ταλέντο του ξεχειλίζει και ο Χριστόφορος Λειβαδιώτης τον πιστεύει.
