Συνήθως ένα παιδί ξεκινάει την ενασχόληση του με το άθλημα του μπάσκετ στις ακαδημίες των συλλόγων που βρίσκονται στη μέρος στο οποίο ζει.
Του coach Γιάννη Τσουμπρή
Η ηλικία της εισαγωγής στη προπόνηση του μπάσκετ είναι περίπου τα 9 με 12 έτη. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις παιδιών που ξεκινούν σε ακόμη μικρότερη ηλικία από τα 9 έτη, πολλές φορές στη δοκιμή τους να ασχοληθούν με διάφορα σπορ και να καταλήξουν σε αυτό που τα ελκύει περισσότερο.
Το στάδιο λοιπόν από τα 6 έως τα 9 μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως μία δραστήρια περίοδο γνωριμίας του παιδιού με τα στοιχεία του αθλήματος, τη ντρίπλα, το σουτ στο καλάθι, την πάσα στο συμπαίκτη, την προσπάθεια για να παίξει άμυνα στον αντίπαλο με τη μπάλα, κατανοώντας τους πρώτους κανονισμούς.
Μετά τα 9 έτη και μέχρι τα 12 το παιδί που παίζει μπάσκετ μαθαίνει να εκπαιδεύεται στις πρώτες μορφές συνεργασίας κυρίως των 3 παικτών και σε πολλές περιοχές στα μεγάλα αστικά κέντρα να συμμετέχει σε τουρνουά 5 εναντίον 5. Τουρνουά που κατά τη προσωπική μου άποψη δεν εξυπηρετούν τη σωστή μεθοδολογία της διδασκαλίας.
Σε αυτή την ηλικιακή περίοδο τα παιδιά πρέπει να παίζουν σε πολλά παιχνίδια 3 με 3 και ιδιαίτερα σε μικρές μπασκέτες. Τα δε χαρισματικά παιδιά που η αναπτυξιακή τους ηλικία δεν συμβαδίζει με την βιολογική, μπορούν να προωθούνται σε μεγαλύτερο ηλικιακό προπονητικό επίπεδο.
Στο μεγαλύτερο ηλικιακό επίπεδο τα παιδιά από 12 έως 15 ετών μπορούν να εκπαιδευτούν στην προπονητική που αντιστοιχεί στην εισαγωγή του ανταγωνισμού. Προσέξτε όμως, στην εισαγωγή του ανταγωνισμού και όχι στον ίδιο τον ανταγωνισμό που αποτελεί διδασκαλία του επόμενου σταδίου από 16 έως 19 ετών.
Στο ευαίσθητο αυτό στάδιο των 12 έως 15 ετών σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχουν στην ομάδα παιδιά που έχουν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ αναπτυξιακής και βιολογικής ηλικίας ή αυτό μπορεί να συμβαίνει και μεταξύ ομάδων που συμμετέχουν σε καλαθοσφαιρικά τουρνουά παίδων, κορασίδων ή και μικρότερων ηλικιακών τμημάτων.
Στη προπόνηση που τα παιδιά έχουν αναπτυξιακές αποκλίσεις, ο προπονητής πρέπει να κάνει συνεχώς προσαρμογές στα προπονητικά περιεχόμενα για το όφελος όλων των παιδιών.
Τι γίνεται όμως στα παιχνίδια μεταξύ ομάδων με τεράστιες διαφορές στην αναπτυξιακή διαμόρφωση των ρόστερ τους. Παρατηρείται σε πολλά παιχνίδια να καταγράφονται μεγάλες διαφορές στα σκορ με συνακόλουθες ανακοινώσεις στα διαδικτυακά ΜΜΕ γεμάτες υπερηφάνεια για τη συντριβή του αντιπάλου.
Πού; σε μικρές ηλικίες όπου η διδασκαλία πρέπει να περιλαμβάνει άλλες κατευθύνσεις. Δηλ. την ανάδειξη του αθλητικού σεβασμού και της συνεργασίας των προπονητών αλλά και των συλλόγων για το κοινό μπασκετικό καλό!
Πολλές φορές λοιπόν, κατά τη διάρκεια αγώνων σε αναπτυξιακές ηλικίες, έχει τεθεί το ερώτημα της μεγάλης διαφοροποίησης του σκορ και τα συναισθήματα που δημιουργούνται μεταξύ των παιδιών κάθε ομάδας.
Σε χώρες του εξωτερικού όπου η διδασκαλία του αθλήματος έχει εδώ και πολλά χρόνια αρχές και μεθοδολογία, υπάρχει ο κανόνας «20-Point Rule».
Σύμφωνα με τον κανόνα αυτό, μία ομάδα μπορεί να εφαρμόσει πιεστικές άμυνες μέχρι το σημείο που η διαφορά του σκορ θα ξεπεράσει το όριο των 20 πόντων. Στο σημείο αυτό δεν επιτρέπεται καμία μορφή πιεστικής άμυνας σε ολόκληρο ή ακόμη και στο μισό γήπεδο.
Οι αντίπαλοι προπονητές συνεργάζονται μέσα από έναν επιπλέον κανόνα της υποχρεωτικής συμμετοχής στον αγώνα και των παικτών του πάγκου.
Αν μάλιστα η διαφορά αυτή του σκορ δημιουργηθεί κατά τη 4η περίοδο, η πρώτη πεντάδα της ομάδας πρέπει να βγει από το γήπεδο και να αγωνιστεί η αναπληρωματική για την ομάδα που προηγείται στο σκορ. (Όλα αυτά δηλώνονται στο φύλλο αγώνα).
Όταν η διαφορά του σκορ πέσει κάτω από τους 10 πόντους, τότε ο προπονητής μπορεί να επαναφέρει τη βασική του πεντάδα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Αυτή η διαχείριση του έμψυχου υλικού μέσα από απλούς κανόνες συμμετοχής, προσδιορίζουν τη συνεργασία των ακαδημιών καλαθοσφαίρισης. Οι μικρές ηλικίες δεν αποτελούν μικρογραφία των μεγάλων ηλικιών.
Η προπονητική στοχεύει στη διδασκαλία του αθλήματος, αλλά και στην ανάπτυξη συναισθημάτων συνεργασίας ανάμεσα και στα παιδιά των αντιπάλων ομάδων. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπονται αγωνιστικές συμπεριφορές που δεν έχουν σεβασμό, φιλία και λογική διαχείριση της διαφοράς δυναμικότητας.
Αυτό το σκεπτικό αφορά και τους γονείς. Η παρουσία στην κερκίδα, το χειροκρότημα για όλα τα παιδιά, η συναισθηματική αθλητική διαχείριση παιδιών αθλητών, διαμορφώνει τους σωστούς αυριανούς φιλάθλους, τους γονείς του μέλλοντος, τη συνέχεια του αθλητισμού της καλαθοσφαίρισης.
Εύχομαι ο κανόνας των 20 πόντων να προστεθεί σε όλα τα τουρνουά αναπτυξιακών ηλικιών και να προσδιοριστούν οι κοινοί στόχοι για την ανάπτυξη των νεαρών καλαθοσφαιριστών.
Πηγή: jumpshot.gr
