«Η επιθυμία δημιουργεί τη δύναμη», «η μεγάλη δύναμη φέρνει και μεγάλη ευθύνη», «αν θέλεις να μάθεις το τέλος ρίξε μια ματιά στην αρχή».
Τρεις φράσεις που συνοδεύουν τα όνειρα ομάδων με υψηλούς στόχους και φιλοδοξίες στο δρόμο που χαράζουν, παρότι οι ίδιες συχνά δε διαθέτουν «βεληνεκές» ανάλογο των προσδοκιών τους, είτε από πλευράς έμψυχου δυναμικού, είτε όσον αφορά στη δυναμική του φίλαθλου κοινού τους.
Η πρώτη φράση εμπεριέχει την έννοια της «θέλησης», αλλά και της «εργατικότητας», χωρίς την οποία το ταλέντο δεν μπορεί να αξιοποιηθεί. Όσο η επιθυμία για την επίτευξη ενός στόχου αυξάνει τόσο η «μηχανή» βγάζει… φτερά και φορτσάρει, ώστε να παράγει περισσότερο και πιο ποιοτικό έργο.
Η δεύτερη φράση, υποδηλώνει ότι όταν ο πήχης τοποθετείται ψηλά δεν μπορεί να υπάρξει εφησυχασμός, ενώ η τρίτη πολύ απλά «κολλάει» στην… παλαιολιθική παροιμία «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός»!
Ομάδες όπως (ενδεικτικά και με τυχαία σειρά) η Κύμη, ο Προμηθέας Πατρών και ο Φάρος Κερατσινίου απέδειξαν με τη διαρκώς αυξανόμενη αγωνιστική τους πρόοδο ότι η σωστή και μεθοδική δουλειά κάνει τα όνειρα πραγματικότητα, όταν αυτή μάλιστα είναι πασπαλισμένη από γερές δόσεις υπομονής.
Η ασθένεια της ανυπομονησίας μόνο ιδιοπαθής δεν είναι ιδιαίτερα σε ομάδες που κινούνται σε τροχιά πρωταθλητισμού: όσες έχουν τη μαγκιά να την προλαμβάνουν, γρήγορα γεύονται τους καρπούς των κόπων τους. Οι υπόλοιπες βρίσκουν… φαρμακευτική αγωγή στη διαιτησία, στην άσχημη συμπεριφορά του αντίπαλου κόσμου, στην ατυχία και σε οτιδήποτε άλλο αφορά όλους τους άλλους εκτός από τις ίδιες.
Το θετικό για το μπάσκετ είναι ότι τα παραδείγματα των ομάδων (ειδικά της επαρχίας) που ακολουθούν το (μονό)δρομο της επιτυχίας πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο. Μακάρι το φαινόμενο αυτό να συνεχιστεί!
