Η κυπριακή καλαθόσφαιρα προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια της και η ΚΟΚ με τα σωστά και τα λάθη της κάνει πολλές ενέργειες για τη βελτίωση του προϊόντος. Ωστόσο, χρειάζεται και η βοήθεια της πολιτείας!
Το θεωρούμε αδιανόητο εν έτη 2017 να μην είναι γεμάτη η Κύπρος με γήπεδα που έχουν κανονικό παρκέ και τα παιδιά να αναγκάζονται να κάνουν προπόνηση και να παίζουν αγώνες στα απαράδεκτα πλαστικά ή τσιμεντένια γήπεδα με το… πράσινο καμουφλάζ.
Γλιστράνε, είναι σκληρά και άκρως επικίνδυνα. Τα περισσότερα σωματεία κάνουν φοβερή δουλειά στις υποδομές τους και πλέον τα νεαρά παιδιά έχουν αρχίσει να στρέφονται πάλι προς το μπάσκετ, γεγονός που δίνει ξανά ελπίδα.
Αν δεν υπάρχει, όμως, ουσιαστική στήριξη από το κράτος, το άθλημα δεν θα φτάσει στα επίπεδα που του αξίζει. Και επιμένουμε είναι αδιανόητο τα σχολικά γυμναστήρια να είναι με πλαστικό ή… τσιμέντο.
Μιλάμε για πρωτόγονες καταστάσεις. Για να μην σχολιάσουμε το γεγονός πως θα έπρεπε κανονικά να υπήρχαν δεκάδες κλειστά γήπεδα σε όλο το νησί και μην επιστρατεύονται τα σχολικά γυμναστήρια, αφού δεν μπόρεσαν να λειτουργήσουν σωστά.
Το γηπεδικό είναι μείζον ζήτημα. Η Αναγέννηση Γερμασόγειας αναγκάστηκε να κατεβάσει φέτος ρολά, ενώ η Ένωση Νέων Παραλιμνίου έχει περάσει τα… μύρια όσα μετά την άνοδό της στα μεγάλα σαλόνια, ούσα αναγκασμένη να… μεταναστεύει στο κλειστό του Αυγόρου.
Γιατί δεν επενδύεται κύριοι στην καλαθόσφαιρα; Ξέρετε ότι υπάρχουν ακαδημίες με 300, 400 και 500 παιδιά και πολλές άλλες με πάνω από 100; Οι άνθρωποι που διοικούν είναι… ήρωες σε πολλές περιπτώσεις γιατί οι συνθήκες είναι δύσκολες και είναι κρίμα για τις προσπάθειες αυτών και των προπονητών, αλλά και για τις τόσες “θυσίες” των γονιών και των παιδιών να μην υπάρχει ουσιαστική βοήθεια.
ΥΓ Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και την άθλια συντήρηση των λίγων κλειστών που υπάρχουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το… σάπιο Λευκόθεο, που ταλαιπωρεί απίστευτα τους παίκτες του ΑΠΟΕΛ και έχει προκαλέσει τόσους τραυματισμούς.
