Η ΑΕΛ αποτέλεσε μια τεράστια δύναμη τα προηγούμενα χρόνια που ανέβαζε πολλά επίπεδα την κυπριακή καλαθόσφαιρα και παρά τα προβλήματα που την έφεραν στα… αλώνια της 2ης της τάξει κατηγορίας, η φανέλα της εξακολουθεί να ζυγίζει πολλούς “τόνους”.
Αυτό το… ειδικό βάρος είναι που δίνει κίνητρο και “φλόγα” στους… πιστούς ακολούθους της, οι οποίοι πέραν από παίκτες, είναι γενικότερα δεμένοι με την ομάδα, κάτι που φαίνεται και από το πάθος που δείχνουν για την λατρεμένη τους “βασίλισσα”.
Η νεανική Ομόνοια του Κυριάκου Αδάμου έκανε εξαιρετική πορεία στη φετινή Β1 και κέρδισε επάξια την αναγνώριση όλων, όμως η αρμάδα του Πέτρου Αντωνίου είχε την εμπειρία και την απαιτούμενη ποιότητα για να κερδίσει με το επιβλητικό 83-64 στον τελευταίο τελικό, προσθέτοντας ακόμα μία κούπα στην πλούσια τροπαιοθήκη της.
Ο Ηλίας Δανιήλ (23π), όπως πάντα, πιστός στρατιώτης και εκπληκτικός εκτελεστής στις επιτυχίες των τελευταίων ετών, έχοντας δίπλα του τον πολύπειρο, Κωνσταντίνο Περεντό (14π), τον παθιασμένο, Τίτο Μάρκου (16π) και τον δυναμικό, Μάριο Γεωργίου (21), ο οποίος επέστρεψε δριμύτερος και άλλαξε τις ισορροπίες μαζί με τον Σάββα Μαυρομμάτη (έμεινε στους 2 πόντους αυτή τη φορά, αλλά γενικά ήταν καθοριστικός στην όλη πορεία). Ο Μάριος Μονιάτης… πρωτοπαλίκαρο, όπως κάθε χρόνο, ενώ παίκτες όπως ο Μαυρίκιος, ο Παππούς, ο Λυσιώτης, ο Σάββα και ο Ακανθιώτης έβαλαν το λιθαράκι τους, ο καθένας όσο μπορούσε.
