Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τον Ολυμπιακό κόντρα στην Μπασκόνια, για τον Έλις, τον Μπαρτζώκα του ρυθμού και τον Αντώνη Νταή.
Ο φίλος μου ο Παναγιώτης έχει πει μία σοφή κουβέντα, «είστε τόσοι πολλοί οι δημοσιογράφοι που γράφετε για ένα θέμα π.χ τον Ολυμπιακό, που στην προσπάθειά σας να ξεχωρίσετε, να διαφοροποιηθείτε, γράφετε ένα κάρο μαλακίες».
Ξέρω πως θα με πρήξει το επόμενο διάστημα, αλλά έχει απόλυτο δίκιο.
Σκεφτόμουν τη νίκη του Ολυμπιακού επί της Μπασκόνια. Ήταν τόσο προφανείς οι λόγοι που επικράτησε που μόνο λάθος θα είναι να ψάξω να βρω κάτι, οτιδήποτε για να σας το παίξω έξυπνος.
Οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάστηκαν πολύ διαβασμένοι και με διάθεση να αξιοποιήσουν όλα τα πλεονεκτήματα που είχαν πριν το τζάμπολ.
ΠΙΕΣΗ ΣΤΑ ΓΚΑΡΝΤ
Η Μπασκόνια είχε δύο διαθέσιμα point guard, τον νεαρό Γκαρσία που μετρούσε 9 ματς στην καριέρα του και τον Κρίστον που είχε κάνει μόλις μία προπόνηση με τους συμπαίκτες του.
Πίεση μέχρι σκασμού είπε ο Μπαρτζώκας. Το απλό, το προφανές που ανέφερα πιο πάνω.
Ο Μπόλντγουιν έπαιξε 21 λεπτά ενώ επιθετικά δεν βοηθούσε. Ξέρετε γιατί;
Μπίνγκο. Γιατί πίεζε καλά τη μπάλα.
Ο Χαραλαμπόπουλος βρήκε 11 λεπτά διότι έσπαγε τα σκριν, έβγαινε μπροστά από τον παίκτη του και τον είχε κουράσει όταν έφτανε η μπάλα στα χέρια του.
Ακόμη κι ο Σπανούλης (ο οποίος επί ημερών Μπαρτζώκα οργιάζει) στην άμυνα ήταν σχεδόν πάντα μπροστά από τον παίκτη του και σπάνια τον πέρασε ο προσωπικός του αντίπαλος.
Και όταν τον περνούσε….
Πάμε στο δεύτερο προφανές.
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΕΛΙΣ
Δεν γίνεται να βλέπει όλος ο κόσμος την τελευταία διετία την ανάγκη για έναν rim protector και να μην υπάρχει τέτοιος.
Ο Οκτάβιους Έλις λοιπόν με τρεις προπονήσεις ήταν ουσιαστικός σε τρία σημαντικά στοιχεία στο παρκέ.
Τελείωνε τις φάσεις κάτω από το καλάθι (4/4). Έπαιρνε ριμπάουντ (7). Προστάτευε το καλάθι. Σας δίνω και μπόνους τις βολές (3/4).
Με τόσους κακούς περιφερειακούς αμυντικούς ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη από έναν παίκτη που να διαθέτει δεύτερη ζώνη άμυνας. Να έρχεται δηλαδή από την αδύνατη πλευρά (weak side) και να κόβει ή να αλλοιώνει την καμπύλη στο σουτ του επιτιθέμενου.
Ο Έλις πολλές φορές «χάθηκε» στην άμυνα κόντρα στους Βάσκους, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η γύμνια του Ολυμπιακού εδώ και δύο χρόνια σε αυτόν τον τομέα, που νομίζαμε πως βλέπαμε τον Μουτόμπο να κουνάει το δάχτυλο του.
Αλληλούια!
ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΡΥΘΜΟ
Τρίτο προφανές. Ο Μπαρτζώκας είναι προπονητής ρυθμού. Σε όλες τις ομάδες του.
Αν δει έναν παίκτη πως πάει καλά θα τον αφήσει στο παρκέ για ώρα. Από τότε που έχει έρθει βλέπουμε συνεχώς όποιος μπαίνει να παίρνει συνεχόμενο και μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Δεν υπάρχουν οι αλλαγές με το ρολόι και σε αυτό βοηθά το ένα παιχνίδι την εβδομάδα.
Ο coach δεν νοιάζεται αν κάνεις 0/2 σουτ αν είναι καλές επιλογές. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να είσαι συγκεντρωμένος κι έτοιμος. Αν είσαι θα παίξεις πολλή ώρα.
Δε θα σου κόψει τον ρυθμό.
Από την άλλη μπορεί να κάνεις ένα λάθος που να μην το πάρει χαμπάρι κανείς και να σε κάνει αλλαγή στο λεπτό διότι θα καταλάβει πως δεν είσαι συγκεντρωμένος.
Ο Ρούμπιτ στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε 19:19. Κάθισε μόλις 41 δευτερόλεπτα σε ολόκληρο ημίχρονο.
Ε, και; Γιατί να τον βγάλει; Πάρτι έκανε μπροστά και πίσω (έπαιξε τρομερή άμυνα στο low post στον Σενγκέλια).
ΚΑΛΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Κάθε αλλαγή προπονητή φέρνει βελτίωση στην ψυχολογία. Νόμος του πρωταθλητισμού. Το καλό στην περίπτωση του Μπαρτζώκα είναι πως δεν είχε παροδική διάρκεια.
Ο 54άχρονος προπονητής βρίσκεται σχεδόν 20 μέρες στην ομάδα και η ψυχολογία όχι μόνο παραμένει στο ίδιο επίπεδο, αλλά έχω την εντύπωση πως βελτιώνεται.
Αρχικά βλέπεις χαμόγελα στο παρκέ και πανηγυρισμούς και high five και βουτιές και… και.. και…
Επίσης βλέπεις σε ένα ματς τον Χαραλαμπόπουλο να μπαίνει πρώτη αλλαγή και να παίζει θαυμάσια.
Βλέπεις τον Ρόστεστι να δίνει 12 ασίστ, βλέπεις τον Μπόλντγουιν (παρά το γεγονός πως δε βοηθάει) να ξεκινάει βασικός δύο σερί ματς.
Βλέπεις τον Βεζένκοβ, τον Ρούμπιτ να κάνουν ματς καριέρας.
Ο Ρούμπιτ ήταν τόσο καλός που φύγαμε από το ΣΕΦ και ήταν σαν να μην είχαμε καταλάβει πως δεν έπαιξε ο Πρίντεζης.
Καλά για τους παλιούς δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι.
Ο coach τους έχει όλους στην τσίτα κάτι που δείχνει να λειτουργεί.
Ο ΠΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΟΣ… ΝΤΑΗΣ
Ο Αντώνης Νταής ήταν ένας άνθρωπος χαρισματικός. Ειδικά για μία ομάδα.
Ήξερε τα πάντα και δεν μίλαγε καθόλου. Ο καλύτερος συνδυασμός «στρατιώτη».
Με 28 χρόνια στην πλάτη, έχοντας ζήσει Ιωαννίδη εις διπλούν, Ντούντα εις διπλούν, τρεις Euroleague, Γκούλιας, Καφετζή. Τα πάντα είχε ζήσει.
Ήξερε τον Ολυμπιακό απ’ έξω κι ανακατωτά. Έβλεπε έναν παίκτη και την δεύτερη μέρα καταλάβαινε τον χαρακτήρα του (δεν αναφέρομαι σε αγωνιστικά θέματα, αλλά σε θέματα συμπεριφοράς).
Θα μου λείψουν οι κουβέντες μας στα αεροδρόμια.
Καλός άνθρωπος και καθόλου… νταής.
ΥΓ: Περαστικά στον Χαραλαμπόπουλο. Θα γίνει καλά και πριν το καταλάβει θα μπει ξανά στη δράση.
ΥΓ 2: Μέγα φάουλ της Euroleague. Όταν έχει πεθάνει ο Κόμπι Μπράιαντ δεν υπάρχει κανείς Άρτσιμπαλντ για να τους βάλεις δίπλα δίπλα.
Εννοείται πως η απώλεια της ανθρώπινης ζωής είναι η ίδια και σημαντική για ΟΛΟΥΣ, αλλά ο Κόμπι έπρεπε να έχει αποκλειστικό «ρόλο» σε μία τέτοια βραδιά.
Πηγή: Gazzetta.gr
