Στον απόηχο της κατάκτησης του πρωταθλήματος από τον Παναθηναϊκό στην Ελλάδα, θέλω να γράψω και εγώ κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου για την πορεία του τριφυλλιού στη φετινή σεζόν.
Ένας γενικός τίτλος που νομίζω ταιριάζει απόλυτα στον φετινό Παναθηναϊκό, είναι η πιο αλλοπρόσαλλη ομάδα της χρονιάς! Εκεί που την ξεγράφεις, εκεί σου κάνει το θαύμα. Όταν στην Ευρωλίγκα ψάχναμε να βρούμε πως θα καταφέρει η ομάδα να μπει στα πλέι-οφ, κάνει ένα απίθανο σερί και τερματίζει με πλεονέκτημα έδρας. Εκεί που κάνει δύο μέτρια παιχνίδια με την ΑΕΚ στα πλέι-οφ του πρωταθλήματος (με τον δικέφαλο μάλιστα να ισοφαρίζει σε 1-1), έρχονται δύο πολύ καλά παιχνίδια, συνδυάζοντάς το με νίκη-διασυρμό στο τέταρτο παιχνίδι.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Παναθηναϊκός έχει ανοίξει νέο κεφάλαιο μετά την αποχώρηση του Διαμαντίδη και είναι λογικό να υπάρχει αυτή η αστάθεια. Όταν όμως η νέα εποχή του τριφυλλιού συνοδεύεται με ντάμπολ, κατακτώντας Πρωτάθλημα και Κύπελλο, χωρίς να έχει παίξει το καλύτερο μπάσκετ της ιστορίας του, αλλά και με τα τόσα προβλήματα που βγήκαν κατά τη διάρκεια της σεζόν, τότε μόνο σεβασμός του αξίζει.
Τα εύσημα πρέπει να πάνε στον Πασκουάλ. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού άκουσε πολλά και πέρασε ακόμα περισσότερα από τη στιγμή που ήρθε στο τριφύλλι. Όμως δεν το έβαλε κάτω, δούλεψε σκληρά και πλέον απολαμβάνει τον τίτλο. Ακόμα και στις δηλώσεις του ο ισπανός ήταν σωστός, ευχαριστώντας πέρα από τους παίκτες του, τους αντιπάλους του, αλλά φυσικά και τους βοηθούς του. Και ας μην ξεχνάμε ότι στο τελευταίο αυτό κομμάτι, βρίσκεται ένας γνώριμός μας, ο Γιώργος Βόβορας που μας τίμησε με το πέρασμά του από τον ΑΠΟΕΛ και πλέον απολαμβάνει και αυτός το νέκταρ της επιτυχίας με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
