Ψάχνει οξυγόνο μέσω ΗΠΑ!

0

Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για τον Παναθηναϊκό που είναι στριμωγμένος στα σχοινιά και δέχεται διαρκή χτυπήματα.

Ο Παναθηναϊκός έχει περάσει από χίλια κύματα το τελευταίο διάστημα και ομολογουμένως μιλάμε για μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση που επικρατεί στο στρατόπεδο του. Μια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει από τα άσχημα ευρωπαϊκά αποτελέσματα αλλά και από τη στασιμότητα που έχει στην πρόοδο του ως ομάδα. Η’ μάλλον καλύτερα μιλάμε για μια από τις μοναδικές ομάδες της διοργάνωσης που έχουν φθίνουσα πορεία. Όλα αυτά σε συνάρτηση με τη μη ανεύρεση χημείας οδήγησε τον Τσάβι Πασκουάλ στην έξοδο. Ο Καταλανός αντιλήφθηκε καλύτερα από τον καθένα πως το πράγμα με τις υπάρχουσες συνθήκες δεν θα μπορούσε ν’ αλλάξει. Άρα, δεν υπήρχε φως στο τούνελ του «τριφυλλιού». Στις συζητήσεις με την ομάδα κατέληξαν πως οι δρόμοι τους θα χωριστούν και θα κοιτάξουν παρακάτω.

Αυτό το …παρακάτω μας φέρνει στον ορίζοντα ένα τεράστιο όνομα της προπονητικής, ίσως το μεγαλύτερο που θα έχει περάσει τον Ατλαντικό, καθώς ο Ρικ Πιτίνο είναι κοντά στο ν’ αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού. Από πλευράς γνώσης του αθλήματος μιλάμε για το ΤΟΡ επίπεδο σε παγκόσμια κλίμακα. Παρόλα αυτά, υπάρχει ένα ντεσαβαντάζ που αφορά το γεγονός πως δεν έχει εργασθεί ποτέ στην Ευρώπη. Αν υποθέσουμε, λοιπόν, πως το ντεμπούτο του θα το κάνει στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό αντιλαμβανόμαστε πως μιλάμε για σύγκρουση δύο …κόσμων. Αυτό του ΝΒΑ με αυτό των ελληνικών ντέρμπι. Η έλευση του Πιτίνο θα μας δείξει και τι θα γίνει με το ρόστερ προκειμένου να μιλάμε με πραγματικά δεδομένα.

Από εκεί και πέρα και σε ότι έχει να κάνει με την πρόκριση στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας τα πράγματα έχουν δυσκολέψει απερίγραπτα για τους πράσινους. Το 6-8 στις 14 πρώτες αγωνιστικές δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας. Αν σε αυτό προσθέσουμε πως ακολουθεί ο αγώνας με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με τον Κιθ Λάνγκφορντ να είναι εκτός μάχη, τον Παπαπέτρου εκτός εδώ και ένα μήνα και τη ψυχολογία της ομάδας στο ναδίρ, θα συμφωνήσουμε πως ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα βουνό ν’ ανέβει.

ΥΓ: Η διαιτησία με την Αρμάνι δεν ήταν απλά κακή (ειδικό στο τέλος) αλλά κατάφερε να μας …χαρίσει μια φάση που δεν έχουμε ξαναδεί σε αυτό το επίπεδο. Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός θα δικαιωθεί καθώς έχουν κυλήσει ανεξήγητα τόσα δεύτερα αλλά μιλάμε για μια τραγική προσέγγιση από τους διαιτητές που δεν κατάλαβαν πως ο χρόνος έτρεχε από το 2.01 στο 1.50. Και μιλάμε για ματς που κρίθηκε στην τελευταία επίθεση.

ΥΓ2: Καλά Χριστούγεννα σε όλους και στα αδέρφια μας στην Κύπρο. Να είστε καλά και να γουστάρετε το μπάσκετ. Είναι μοναδικό ακόμη και όταν σε πληγώνει.

Coffee House