Το story: Ιστορικό φάιναλ φορ υπό την έννοια ότι για πρώτη φορά ίσχυσε ο νόμος του φαβορί! Η Ρεάλ, έχοντας στις τάξεις της τον μεγάλο Άρβιντας Σαμπόνις, αλλά και τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο της, επέστρεψε στο θρόνο της, αφήνοντας για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον Ολυμπιακό με την πίκρα.
Παίκτης-κλειδί για τη «βασίλισσα», που βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 15 χρόνια, ήταν ο Ίσμαελ Σάντος με το μυαλωμένο παιχνίδι του και τις αμυντικές του επιδόσεις, οι οποίες αργότερα ανάγκασαν ολόκληρο Ντέγιαν Μποντιρόγκα να πει πως «είναι ο καλύτερος αμυντικός που έχω αντιμετωπίσω και ειδικά στο ένας εναντίον ενός».
Οι παίκτες του Γιάννη Ιωαννίδη, ο οποίος στο τέλος παραδέχθηκε την ανωτερότητα της Ρεάλ, βρέθηκαν σε κακή μέρα και μόνο οι Βολκόφ (15π.), Νάκιτς (15π.) και Σιγάλας (10π.) έσωσαν κάπως τα προσχήματα, όταν όμως όλα είχαν κριθεί.
Με μόλις 37% στα δίποντα, 31% στα τρίποντα και 65% στις βολές ο Ολυμπιακός δεν είχε απολύτως καμία τύχη κόντρα στους Μαδριλένους, που έλεγχαν το ρυθμό και το σκορ σε όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης. Δεύτερος σερί χαμένος τελικός για τους «ερυθρόλευκους» μετά το στραπάτσο έναν χρόνο νωρίτερα από την Μπανταλόνα (του Ομπράντοβιτς).
Ο καλός: Άρβιντας Σαμπόνις. Η παρουσία του κορυφαίου Ευρωπαίου σέντερ όλων των εποχών στο ρόστερ της Ρεάλ, έκανε τη διαφορά υπέρ της. 21 πόντους στον ημιτελικό με τη Λιμόζ κι άλλους 23 στον τελικό της 13ης Απριλίου του 1995 κατέγραψε το κοντέρ του Λιθουανού γίγαντα, ο οποίος έφυγε λίγο αργότερα για το ΝΒΑ και το Πόρτλαντ ακριβώς όπως του άξιζε: ως πρωταθλητής Ευρώπης!
Ο κακός: Έντι Τζόνσον. Ο γερο-Έντι αν και «σκότωσε» δύο μέρες νωρίτερα τον Παναθηναϊκό τόσο με τον επιθετικό του οίστρο (27π. με 4/8 τρίποντα), όσο και με την εξαιρετική του άμυνα πάνω στον Πάσπαλι (σ.σ. ο Ιωαννίδης φούσκωνε σαν το… παγώνι από την περηφάνια του για την πετυχημένη έμπνευσή του), «κλάταρε» κόντρα στη Ρεάλ, έχοντας 3/14 σουτ εντός παιδιάς και μόλις 9 πόντους μαζί με 5 λάθη. Από κοντά κι ο Παναγιώτης Φασούλας που στον τελικό έμεινε 24 λεπτά χωρίς να σκοράρει, ενώ στη ρακέτα έγινε έρμαιο στις ορέξεις του κορυφαίου δίδυμου ξένων στην Ευρώπη εκείνη την εποχή, Σαμπόνις-Αρλάουκας.
Η δήλωση: «Αυτούς τους φιλάθλους έχουμε και δε θέλουμε να τους αλλάξουμε». Τάδε έφη Σωκράτης Κόκκαλης μετά τα επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των δύο «αιωνίων» στη Βαρκελώνη απ’ όπου θα ταξίδευαν οδικώς για τη Σαραγόσα. Μια δήλωση εντελώς άστοχη που έκτοτε και για πολλά χρόνια αποτέλεσε αντικείμενο ειρωνείας όποτε κάποιος ήθελε να αναφερθεί στο… επίπεδο των Ελλήνων οπαδών και στο «τις πταίει» που τίποτα δεν άλλαζε (και δεν αλλάζει).
Η κατάταξη: 1. Ρεάλ, 2. Ολυμπιακός, 3. Παναθηναϊκός, 4. Λιμόζ
O τελικός της 13ης Απριλίου 1995
ΡΕΑΛ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 73-61
ΡΕΑΛ (Ομπράντοβιτς): Αρλάουκας 16 (8/21δ., 4ρ., 3ασ., 2κλ.), Σαμπόνις 23 (6/9δ., 2/2τρ., 5/6β., 7ρ., 2κλ.), Αντούνεθ 12 (2/3δ., 0/1τρ., 8/11β., 4ρ., 4ασ.), Σάντος 7, Γκαρθία-Κολ 2, Λάσα 1, Καργκόλ 6, Αντ. Μαρτίν 6 (6ρ.)
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Ιωαννίδης): Νάκιτς 15 (3/6δ., 1/2τρ., 6/7β.), Σιγάλας 10 (3/7δ., 0/1τρ., 4/10β., 9ρ.), Βολκόφ 15 (7ρ.), Τζόνσον 9 (2/9δ., 1/5τρ., 2/2β., 5ρ., 5λ., 2ασ), Τόμιτς 3, Φασούλας (0/4δ., 6ρ.), Μπακατσιάς 2, Τάρλατς 7 (3/10 δ., 5ρ.)
