Σήμερα θα αφήσω την Ευρωλίγκα και θα ασχοληθώ με το ΝΒΑ και συγκεκριμένα θα μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου και θα σχολιάσω τις κινήσεις των ομάδων στη χειμερινή trade period, αλλά και την μέχρι τώρα πορεία ορισμένων στο πρωτάθλημα.
Στο δικό μου μυαλό, η πιο σημαντική κίνηση της σεζόν έως τώρα, είναι το small ball που ξεκίνησαν να εφαρμόζουν οι Rockets. Το παιχνίδι δηλαδή με δίμετρους forward στις θέσεις των ψηλών. Προσωπικά με βρίσκει αντίθετο με βάση τις δικές μου σταθερές για το άθλημα, όμως σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μία ακόμα καινοτομία του Ντ’ Αντόνι και του Μόρει. Θεωρώ πως η προσπάθεια αυτή θα κριθεί στο τέλος της επόμενης περιόδου και μέχρι τότε θα την παρακολουθούμε με ενδιαφέρον. Η μετεξέλιξη αυτή των Ρόκετς δεν αλλάζει και πολύ την πρόβλεψη που έκανα στην αρχή της περιόδου για την πορεία τους. Δεν θεωρώ ότι θα τους δώσει κάτι παραπάνω ή θα τους βάλει σε θέση φαβορί έναντι των Λέικερς ή των Κλίπερς. Η απόκτηση του Κόβινγκτον ήταν μία πολύ καλή κίνηση, όχι μόνο για το small ball παιχνίδι τους, αλλά γενικά σαν προσθήκη στο ρόστερ. Ο Κόβινγκτον είναι ένα καθαρό τριάρι που κατά συνθήκη θα παίζει σέντερ (εναλλάξ με τον Τάκερ)!!! Θα ήθελα να είχε έναν ακόμα καλό αμυντικό στην περιφέρεια το Χιούστον για να πιέζει τους αντίπαλους κοντούς. Κατά τα άλλα στην επίθεση θα έχουν πολύ τρίποντο και πολύ χώρο για διείσδυση από Ουέστμπρουκ και Χάρντεν. Από την άλλη, καθόλου παιχνίδι στο πόστ, καθόλου παιχνίδι πάνω από την στεφάνη. Θα δείξει…..
Όσον αφορά τις υπόλοιπες ομάδες της Δύσης, μου άρεσε πολύ η ένταξη του Μάρκους Μόρις στους Κλίπερς. Παρότι δεν κλείνουν την εμφανέστατη ‘’τρύπα’’ στο 5, προσέθεσαν ποιότητα και εμπειρία στο ρόστερ τους. Κερδισμένους θεωρώ και τους Timberwolves, αφού στο trade Ουίγκινς – Ράσελ, κατέληξαν με έναν πιο ποιοτικό παίκτη με νοοτροπία ηγέτη (Ράσελ) αντί για έναν μη σταθερό σκόρερ και soft παίκτη (Ουίγκινς). Επίσης παρότι έχασαν τόσο τον Κόβινγκτον όσο και τον Τίγκ νωρίτερα, έβαλαν βάθος στο ρόστερ με Ερνανγκόμεζ, Μπίσλι και Βαντερμπιλτ, ενώ παράλληλα διατηρούν και χώρο στο salary cap.
Το Ντάλας έδειξε καλά αντανακλαστικά και κάλυψε το κενό του τραυματία Πάουελ με τον Κόλει – Στάιν, ενώ και οι Τζάζ πήραν τον εξελίξιμο Κλάρκσον πίσω από τον Μίτσελ και τον Κόνλει δημιουργώντας μία πολύ δυνατή περιφερειακή γραμμή.
Με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθώ και τις κινήσεις των Ουόριορς. Ο Ουίγκινς, σε αντίθεση με τον Ράσελ, μπορεί να παίξει στην ίδια πεντάδα με Κάρυ και Τόμπσον, παρόλο που δεν θεωρώ δεδομένη την παραμονή του και μετά το καλοκαίρι. Ο Ουίγκινς δεδομένα δεν μπορεί να κάνει ξανά championship contenders τους Πολεμιστές. Όλα θα εξαρτηθούν από το πως θα κινηθεί η ομάδα το καλοκαίρι στην free agency. Αν θα βγουν δηλαδή δυνατά για να πάρουν κάποιον star, αν θα εμπλακούνε σε trade με το Μιλγουόκι αν αρνηθεί ο Γιάννης το νέο συμβόλαιο ή αν θα τον περιμένουν το καλοκαίρι του 21’. Σε όλα αυτά τα σενάρια ο Ουίγκινς θα είναι μπαλαντέρ, με δεδομένο κιόλας ότι ο παίκτης θα αμείβεται με περίπου $30εκ. από του χρόνου. Στο σκεπτικό της εύρεσης χώρου στο Salary Cap εντάσσονται και οι ανταλλαγές των Γκλέν Ρόμπινσον και Αλεκ Μπέρκς έναντι μελλοντικών picks δεύτερου γύρου.
Όσον αφορά την πορεία των ομάδων της Δύσης, μέχρι στιγμής, σε γενικές γραμμές έχω πέσει μέσα στις εκτιμήσεις που έκανα στην αρχή της σεζόν. Εξαίρεση φυσικά αποτελούν οι GSW, που πάνε ολοταχώς για το χειρότερο ρεκόρ της χρονιάς, αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τους πολλούς τραυματισμούς της ομάδας. Κατά τα άλλα οι Λέικερς κυρίως και οι Κλίπερς δείχνουν ακλόνητα φαβορί για τους τελικούς της περιφέρειας, Νάγκετς, Ρόκετς και Τζαζ είναι περίπου στα ίδια, ενώ το Ντάλας βρίσκεται εντός οκτάδας λόγο της φοβερής σεζόν του Ντόνσιτς.
Υπάρχουν επίσης και δύο ομάδες – έκπληξη, μία θετική και μία αρνητική και αυτές είναι το Μέμφις και το Πόρτλαντ αντίστοιχα. Οι Grizzlies κάνουν μία εξαιρετική σεζόν που ομολογώ πως με έχει εκπλήξει. Είχα γράψει τον Οκτώβριο ότι το δίδυμο Μόραντ – Τζάκσον έχει πολύ μέλλον και είναι μεγάλη ευκαιρία για την ομάδα. Όμως η rookie season του Μόραντ είναι τόσο εξαιρετική που η ομάδα διεκδικεί θέση στην postseason. Γνωρίζαμε ότι ο Μόραντ είναι ένας εξαιρετικός πασέρ και ένας πολύ γρήγορος και αλτικός παίκτης που θα κάνει σίγουρα την διαφορά στο Μέμφις. Αυτό όμως που εγώ ομολογώ δεν περίμενα, ήταν να δείξει ηγετικές ικανότητες από την πρώτη χρονιά. Η απώλεια του Κράουντερ καλύφθηκε με τον Ουίνσλοου, ενώ στο 5 το δίδυμο Βαλαντσιούνας – Ντιένγκ είναι πολύ αποτελεσματικό. Το Μέμφις σαν αγορά δεν είναι ελκυστικός προορισμός για super stars και αυτό θα είναι πάντα μειονέκτημα για την ομάδα. Για αυτό πρέπει να κινηθούν έξυπνα το καλοκαίρι και να πλαισιώσουν με έμπειρους, κυρίως, παίκτες τους εκκολαπτόμενους και με λαμπρό μέλλον stars της ομάδας.
Στην Ανατολή έγιναν επίσης ενδιαφέρουσες κινήσεις, με αυτές των Heat και Hawks να μου κεντρίζουν περισσότερο το ενδιαφέρον. Το Μαϊάμι ομολογώ πως με έχει εκπλήξει με την πορεία του. Είναι καθαρά μέσα στην τετράδα της περιφέρειας, παίζοντας καλό μπάσκετ και έχοντας βρει καλή χημεία που τους επιτρέπει να καμουφλάρουν το κενό στη θέση 5. Ο Αντεμπάγιο κάνει εξαιρετική σεζόν, ο Μπάτλερ επιδεικνύει ηγετικές ικανότητες και το scouting της ομάδας έκανε φοβερή δουλειά με τους δύο rookies στην περιφέρεια, τον Tyler Herro και τον undrafted Kendrick Nunn. Παράλληλα, κινήθηκαν και πολύ έξυπνα πριν το trade deadline και έκλεισαν πακέτο από το Μέμφις τον πολύπειρο και υπερχρήσιμο Άντρε Ιγκουοντάλα και τον ποιοτικό Τζα Κράουντερ. Με το υπάρχον ρόστερ, οι Χιτ είναι έναν καλό σέντερ μακριά από τους τελικούς της περιφέρειας. Με δεδομένο ότι για φέτος δεν μπορούν να τον έχουν, πιστεύω ότι το καλοκαίρι θα ψάξουν για ένα καλό trade, αφού έχουν και ποιοτικά ανταλλάγματα με πρώτον τον Γκόραν Ντράγκιτς. Κλείνοντας με την ομάδα του Μαϊάμι, θα ήθελα να εκφράσω τον θαυμασμό μου για την δουλειά του front office του οργανισμού, και φυσικά του coach Spoelstra.
Για τους Hawks είχα γράψει και στην αρχή της σεζόν, ότι δημιουργούνε μία ομάδα με αρκετούς ταλαντούχους παίκτες. Φυσικά το αποτέλεσμα θα φανεί τα επόμενα 2-3 χρόνια. Παρόλα αυτά ήταν ιδιαίτερα δραστήριοι στην ‘’χειμερινή μεταγραφική περίοδο’’ και ενεπλάκησαν σε ορισμένα καλά trades. Ξεκάθαρος στόχος τους ήταν να καλύψουν την θέση 5 που ήταν και η μεγάλη τους τρύπα, και το πέτυχαν φέρνοντας τον Κλίντ Καπελά από το Χιούστον και τον Ουέιντ Ντεντμον από το Σακραμέντο. Πρόκειται για δύο παίκτες με διαφορετικά στοιχεία που μπορούν να αλληλοσυμπληρωθούν. Η κίνηση αυτή θα ξεμπλοκάρει τον Κόλινς ώστε να παίξει στο 4, εκεί δηλαδή που αποδίδει καλύτερα έχοντας σαν back up τον rookie De Andre Hunter ο οποίος υπό προϋποθέσεις κατεβαίνει και στο 3. Μιλώντας για τον Χάντερ, τολμώ να πω ότι είναι ένα λαχείο για την ομάδα. Είναι παίκτης αθόρυβος, που θα κάνει πολλές δουλειές στον αγώνα, είναι σταθερός στην απόδοσή του, παίζει άμυνα και έχει δουλέψει το μακρινό σουτ. Την frontline συμπληρώνει μία άλλη χειμερινή προσθήκη από το Πόρτλαντ, ο Skal Labissiere. Έξυπνη κίνηση ήταν και η προσθήκη του έμπειρου και ποιοτικού PG, Jeff Teague από τη Μινεσότα. Ο Τίγκ μπορεί να παίξει και σαν back up του Young, αλλά και δίπλα του στην ίδια πεντάδα. Τα γεράκια θα δείξουν τις δυνατότητές τους από του χρόνου και περιμένω με ενδιαφέρον τις καλοκαιρινές επιλογές τους. Θα έχουν ένα ακόμα καλό pick, έχουν πολύ χώρο στο salary cap και γενικά έχουν φτιάξει τις προϋποθέσεις για κάτι καλό, παρότι και αυτοί θα πρέπει να ξεπεράσουν την παγιωμένη χρόνια μετριότητα του οργανισμού.
Μία ακόμα ηχηρή ανταλλαγή ανάμεσα σε ομάδες της Ανατολής, ήταν φυσικά η μετακίνηση του Άντρε Ντράμοντ από το Ντιτρόιτ στο Κλίβελαντ. Οι Κάβς πήραν έναν από τους 5-6 καλύτερους σέντερ της λίγκας, στην καλύτερή του ηλικία, επεκτείνοντας μάλιστα και το συμβόλαιό του. Έκαναν λοιπόν upgrade στη θέση 5, με δεδομένη την αποχώρηση του Τόμπσον το καλοκαίρι.
Όσον αφορά του Πίστονς, σαφώς και βγήκαν χαμένοι από το trade αφού και τον franchise player έχασαν, και χώρο στο salary cap δεν άδειασαν και φυσικά τα ανταλλάγματα Brandon Knight και John Henson δεν είναι παίκτες που θα τους αλλάξουν επίπεδο. Προσωπικά θεωρώ το front office των Pistons είναι ένα από τα 5 χειρότερα της λίγκας. Μιλάμε για έναν οργανισμό με πολύ άστοχες κινήσεις, με πανάκριβο μπάτζετ (6ο στη λίγκα) με δυσανάλογα όμως αποτελέσματα. Παρόλα αυτά στο trade του Ντράμοντ φοβήθηκαν να μην τον χάσουν τσάμπα το καλοκαίρι, άρα έχουν ένα άλλοθι. Γενικότερα, περιμένω το καλοκαίρι τις κινήσεις τους ώστε τότε να κρίνω αντικειμενικά το Ντιτρόιτ και αυτό γιατί οι Πίστονς το καλοκαίρι θα δουν τα συμβόλαια 12 παικτών τους να λήγουν. Τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα. Τα συμβόλαια αυτά αντιστοιχούν σε περισσότερα από $80εκ. κάτι που σημαίνει ότι ο οργανισμός θα έχει την ευκαιρία για ολικό rebuilding. Τα μόνα συμβόλαια που θα είναι σε ισχύ θα είναι των Γκρίφιν, Ρόουζ και Ντουμπούγια. Τότε λοιπόν θα μπορέσουμε να τους κρίνουμε πιο σωστά.
Οι Bad Boys αποτελούν και την μεγάλη απογοήτευση στην Ανατολική περιφέρεια αγωνιστικά. Αντιμετώπισαν βέβαια σοβαρότατους και μακροχρόνιους τραυματισμούς των Τζάκσον και Γκρίφιν συν πλέον και την απώλεια του Ντράμοντ και είναι ξεκάθαρο πως θα είναι ελάχιστες οι νίκες που θα κάνουν από εδώ και στο εξής. Μακάρι να μην ξενερώσουν και τον Ρόουζ που έκανε πολύ καλό πρώτο μισό και με $7εκ. συμβόλαιο για πρώην MVP σε τέτοια κατάσταση, είναι λαχείο.
Μια μίνι απογοήτευση αποτελούν και οι Σίξερς. Το πρόβλημα του μακρινού σουτ, που ως γνωστών έχει ο Σίμονς ,έγινε μεγαλύτερο μετά τη αποχώρηση του Ρέντικ και σε συνδυασμό με την αδυναμία τους να κερδίζουν εκτός έδρας (ενώ αντίθετα έχουν το καλύτερο εντός έδρας ρεκόρ) τους μειώνει τις πιθανότητες για κάτι καλό. Επίσης το γεγονός ότι οι φήμες για το μέλλον των δύο σταρ τους έχουν ξεκινήσει τόσο νωρίς, μόνο καλό δεν τους κάνει. Έχω πει και σε προηγούμενο άρθρο ότι φέτος θα είναι η πιο κρίσιμη χρονιά για την πορεία του ‘’PROCESS’’.
Οι υπόλοιπες ομάδες της περιφέρειας πάνω κάτω ακολουθούν την πορεία που είχα περιγράψει στην αρχή της χρονιάς. Το Τορόντο είναι περισσότερο ανταγωνιστικό από ότι περίμενα, οι Νετς με επιβεβαιώνουν στο ότι με τον Ίρβινγκ δεν είναι καλύτεροι από ότι χωρίς αυτόν, ενώ και οι Ουίζαρντς κάνουν πολύ φιλότιμη προσπάθεια για είσοδο στην post season παρότι έχουν αντιμετωπίσει πολλούς τραυματισμούς.
ΥΓ. Τεράστιο μπράβο στον Σαμπόνις. Κάνει φοβερή χρονιά όντας ο καλύτερος Ευρωπαίος μετά από Γιάννη και Λούκα. Παράλληλα, μαζί με τον Ντόνσιτς, αποδεικνύουν πόσο σημαντικό στοιχείο παραμένει το έμφυτο μπασκετικό IQ των πρώην Γιουγκοσλάβων και Σοβιετικών ακόμα και σε μία λίγκα που τα σωματικά πλεονεκτήματα των παικτών είναι σε πρώτο πλάνο.
ΥΓ1. Μου αρέσει πολύ η δουλειά του Στίβενς στη Βοστώνη. Ξεκάθαροι ρόλοι, φοβερή χημεία και ωραίο μπάσκετ.
ΥΓ.2 Προσπάθησα να σκεφτώ αν και ποιες ομάδες θα μπορούσαν να εφαρμόσουν το small ball των Rockets στην Ευρωλίγκα. Φενέρ, Μακάμπι και Εφές είναι οι μόνες που θεωρώ ότι είναι πιο κοντά.
Με εκτίμηση,
GM
