Ένα πράγμα που σίγουρα δεν έχει θέση στα γήπεδα είναι τα υβριστικά συνθήματα. Σίγουρα δε λέμε οι κερκίδες να είναι… εκκλησίες, αλλά σίγουρα να μην ακούγονται τόσο χυδαία λόγια, που ακούνε και μικρά παιδιά.
Τα συνθήματα κατα των… μανάδων θα πρέπει να τιμωρούνται πολύ σκληρά. Ίσως ακόμα και οι ίδιοι που τα λένε, να μην ξέρουν γιατί τα λένε! Ίσως είναι απλά μια νοσηρή συνήθεια, που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά και το μόνο που κάνει είναι να… λερώνει τις όμορφες στιγμές του αθλητισμού.
Και καλά μέσα στην ένταση του αγώνα, πολλά μπορούν να ειπωθούν. Γιατί, μετά το ματς κι ενώ έχεις κερδίσει το τρόπαιο να βρίζεις χυδαία τις μανάδες και τις οικογένειες των αντίπαλων παικτών; Και δη Κυπρίων παικτών, όπως ο Γιώργος Παλάλας, ο Παναγιώτης Τρισόκκας και ο Ιάκωβος Παντελή, που έχουν γράψει μεγάλη ιστορία στην κυπριακή καλαθόσφαιρα.
Ευτυχώς, βέβαια, μεταξύ των παικτών υπάρχει αλληλεγγύη. Όταν, λοιπόν, ακούγονταν όλα αυτά, οι Κύπριοι παίκτες του ΑΠΟΕΛ έκαναν νεύματα στους φιλάθλους να σταματήσουν, ζητώντας τους να τραγουδούν για την επιτυχία της ομάδας τους κι όχι να αναλώνονται τόσο άθλιες ενέργειες, που δεν προσφέρουν τίποτα…
ΥΓ: Σε αυτή την περίπτωση υπάρχει το παράδειγμα μιας μικρής μερίδας οπαδών του ΑΠΟΕΛ. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο με την ομάδα της Λευκωσίας, αλλά με σχεδόν όλα τα σωματεία, που έχουν στις τάξεις τους κάποια άτομα που δεν θέλουν το καλό του αθλητισμού.
