Τα γενέθλια της «Dream Team»

0

Στο άκουσμα των ονομάτων οι απανταχού φίλοι του μπάσκετ απλά… τρελάθηκαν! Δεν πήγαν όμως πίσω και οι υπόλοιποι, καθώς επρόκειτο για κάτι πραγματικά συνταρακτικό στην ιστορία του αθλητισμού.

Για πρώτη φορά, επαγγελματίες μπασκετμπολίστες, οι αστέρες του ΝΒΑ (και τι αστέρες, η καλύτερη φουρνιά όλων των εποχών!) θα «ζωγράφιζαν» στα παρκέ της Βαρκελώνης, στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992.

Τα ονόματα που ανακοινώθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1991 προκαλούν ίλιγγο: Μαίκλ Τζόρνταν, Σκότι Πίπεν, Τζον Στόκτον, Καρλ Μαλόουν, Μάτζικ Τζόνσον, Λάρι Μπερντ, Πάτρικ Γιούινγκ, Κρις Μάλιν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Τσαρλς Μπάρκλει. Λίγο αργότερα προστέθηκε αυτό του Κλάιντ Ντρέξλερ, αλλά και του (πρωταθλητή στο NCAA με το Ντιουκ) Κρίστιαν Λέτνερ.

Με 44 πόντους μέσο όρο στις νίκες, οι Αμερικανοί κατέκτησαν διά περιπάτου το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης και απογείωσαν το μπάσκετ στη συνείδηση του κόσμου. Ακόμα και η ομολογουμένως ηχηρή απουσία του Αϊζάια Τόμας, ο οποίος μετά από απαίτηση του Τζόρνταν δεν κλήθηκε ποτέ στην Εθνική ομάδα, πέρασε απαρατήρητη. Ειδικά για τους Αμερικανούς, αυτή τους η επιτυχία αποτέλεσε την τονωτική ένεση που χρειάζονταν για να ανακάμψουν μετά τις αλλεπάλληλες αποτυχίες των προηγουμένων ετών και να ξεχάσουν κάποια ονόματα που τους προκαλούσαν εφιάλτες. Και εξηγούμαστε…

Μπορεί οι Όσκαρ Σμιντ και Άρβιντας Σαμπόνις να μην κέρδισαν εν ενεργεία αθλητές του NBA, ωστόσο αμφότεροι υπήρξαν από τους πρώτους «φονιάδες» του μάρκετινγκ της κορυφαίας μπασκετικής λίγκας στον κόσμο.

Καταρχάς, το 1987, ο θρυλικός Βραζιλιάνος, Οσκάρ Σμιντ, σκόραρε 46 πόντους στον τελικό των Παναμερικανικών Αγώνων (κατά τραγική ειρωνεία πάλι στην Ιντιανάπολις, όπου το 2002 οι Αμερικανοί ντροπίαστηκαν και αναγκάστηκαν να κάνουν νέο restart) στη νίκη με σκορ 120-115 της «σελεσάο». Και όχι κόντρα σε όποια κι όποια ομάδα, αλλά σε μία που είχε στις τάξεις της -μεταξύ άλλων- τους Ντέιβιντ Ρόμπινσον και Ντάνι Μάνινγκ.

Έναν χρόνο αργότερα, ο Άρβιντας Σαμπόνις -με την πολύτιμη συνεισφορά των Ρίμας Κουρτινάιτις (28 πόντοι) και Σαρούνας Μαρσιουλιόνις (19 πόντοι)- ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος στο θρίαμβο της Σοβιετικής Ένωσης στη Σεούλ απέναντι σε μια ομάδα γεμάτη με μελλοντικούς All Stars (Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Ντάνι Μάνινγκ, Μιτς Ρίτσμοντ, Νταν Μάερλι). Με 13 πόντους και άλλα τόσα ριμπάουντ το «θαύμα της φύσης» οδήγησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του στη νίκη στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής, το 1990, η νέα αποτυχία (3η θέση) απλά επιβεβαίωσε αυτό που μετά τους Ολυμπιακούς της Σεούλ ήταν γνωστό και στις… πέτρες: οι ΗΠΑ θα κατέβαζαν στο παρκέ ό,τι καλύτερο διέθεταν σε επαγγελματικό επίπεδο με τις ευλογίες (ας έκανε και διαφορετικά) της FIBA που από το 1989 είχε ανάψει το πράσινο φως για τη συμμετοχή επαγγελματιών παικτών στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

1991

Το Sports Illustrated ήταν αυτό που στο τεύχος της 18ης Φεβρουαρίου του 1991 «βάπτισε», μέσα από τον τίτλο που επέλεξε, το όνομα που έμελλε να συντροφεύει την Team USA από τότε και στο εξής: «Dream Team»!

Coffee House