Themis BC – Αφιέρωμα και εκτενής ανάλυση μιας ομάδας/παρέας πρότυπο!

0

Μια φανταστική ομάδα, μια καταπληκτική παρέα, πολύ καλοί παίκτες και πάνω απ’όλα… και γ*μ# τα παιδιά!

Ο λόγος για τον Δ.Σ Θέμις που στο 12ο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Δικηγορικών Συλλόγων που ολοκληρώθηκε την Κυριακή κατέλαβε την τιμητική 9η θέση.

Όσον αφορά το αγωνιστικό σκέλος της διοργάνωσης η ομάδα της Θεσσαλονίκης “αδικήθηκε” από την κλήρωση αφού βρέθηκε στον ίδιο όμιλο με τον Αριστοτέλη/Νόμο που κατά τεκμήριο αποτελεί μία από τις υπερδυνάμεις του πρωταθλήματος και ως εκ τούτου κλήθηκε να δώσει τον 1ο της αγώνα στη διοργάνωση σε μορφή Do or Die αφού ενδεχόμενη ήττα θα την έθετε αυτόματα εκτός προημιτελικής φάσης. Θεωρώ πως πλην Αθήνας, Αριστοτέλη/Νόμου και Λευκωσίας η Θέμιδα θα είχε αυξημένες πιθανότητες για την πρωτιά σε οποιοδήποτε άλλο όμιλο.

Πέραν όμως του αγωνιστικού σκέλους η ομάδα της Θέμις κερδίζει τις εντυπώσεις ποικιλοτρόπως. Ένα εντυπωσιακό “μωσαικό” χαρακτήρων ξεκινώντας από τον κόουτς Ζώη Βουλαλά που εκτός από εξαιρετικός προπονητής είναι και μάλαμα παιδί. Οι καλαθοσφαιριστές διαχωρίζονται σε διάφορα επίπεδα τρέλλας με τους Τερζή, Σιαπέρα και Βαλεργάκη να βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας (νομίζω). Ακολουθούν παιδιά όπως οι Βενιζέλος Γεωργίου, Ρουφος, Κυριακού και Τικπασανόγλου ενώ οι πιο σοβαροί (ή σοβαροφανείς;) δείχνει η παλιά φρουρά με τους κυρίους Ανδρέου και Τρίκλινου… έεε εννοώ Κορκακάκη που σαν βετεράνοι εμπνέουν ένα περισσότερο σεβασμό. Όσον αφορά τον κύριο Λευτέρη “La Bomba” Δρίζη αντιλαμβάνεστε πως ο άνθρωπος είναι μια κατηγορία ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Αξίζει να σημειώσουμε πως πέραν του αγωνιστικού σκέλους αλλά και της τρέλλας που κουβαλάνε εντύπωση προκάλεσε και η… στυλιστική προσέγγιση της ομάδας στο τουρνουά. Η πρώτη στολή που παραπέμπει έντονα στους “Λιμνάνθρωπους” (Los Angeles Lakers) με έντονο το μωβ με την κίτρινη απόχρωση ενώ και η δεύτερη εμφάνιση με το έντονο κίτρινο φωσφοριζέ (κάτι μεταξύ τροχονόμου και “διακριτικού” προπόνησης;) κεντρίζει αμέσως το ενδιαφέρον αφού ξεχωρίζει από μακριά ενώ είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με τα καλοκαιρινά πρότυπα.

Για να συνοψίσουμε είδαμε μία ομάδα που μπορούσε να βρίσκεται ακόμη και στην τετράδα -καθαρά προσωπική εκτίμηση του γραφόντος- όμως κατέληξε στην τιμητικότατη 9η θέση. Με ξεκάθαρες αρχές στο παιχνίδι της και έντονο το στοιχείο του smallball -αφού πέραν του Κορκακάκη οι υπόλοιποι φόργουορντ/σέντερ είναι undersize- με πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, έφεση στο transition και 2 καταπληκτικούς χειριστές (Τερζής και Βαλεργάκης) να δίνουν το ρυθμό, Γεωργίου και Ανδρέου έχουν το ελεύθερο να πυροβολούν, ο Τικπασάνογλου “ανοίγει” το γήπεδο ενώ ο Κυριακού παρά το ότι το σκαρί του ξεγελά κάνει αθόρυβα τη βρώμικη δουλειά, ενώ ο Λα Μπόμπα μοιάζει με μόνιμη πηγή ενέργειας. Η συμπεριφορά τους τόσο εντός όσο και εκτός παρκέ είναι υποδειγματική, παιδιά πάντοτε χαμογελαστά με διάθεση για πειράγματα και αυτό απορρέει και από το body language τους κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων ενώ το δέσιμο τους είναι ευδιάκριτο εάν τους παρακολουθήσεις έστω και για 5’ λεπτά.

Για να μην μακρυγορήσω περαιτέρω ήταν τιμή μου και χαρά μου που γνώρισα από κοντά αυτήν την εκπληκτική ομάδα-παρέα ίσως γιατί και’γω έχω αυτή την τρέλλα και ένιωσα να βρίσκομαι πιο κοντά στο στοιχείο μου. Γι’αυτό και αποφάσισα ν’αρχίσω τα αφιερώματα μου από την Θέμιδα αφού το συναισθηματικό κλικ προυπάρχει. Κάθε καλό σε όλους παιδιά και επαγγελματικά και καλαθοσφαιρικά και μην αλλάξετε ΠΟΤΕ!

ΥΓ Απολογίες στον Κωνσταντίνο Τικπασάνογλου για τον παρατονισμό του επωνύμου του σε κάθε πιθανό συνδοιασμό.

ΥΓ2 Ο κύριος Ζώης Βουλαλάς είναι ο κόουτς της καρδιάς μου για διάφορους λόγους που θα αναλύσουμε σε επόμενο κείμενο.

ΥΓ3 Του χρόνου στις Σέρρες θα ήθελα να παρακαλέσω τον κύριο Παναγιώτη Κορκακάκη να κλείσει ΤΕΤΡΑΚΛΙΝΟ για να μείνω μαζί του στο ίδιο δωμάτιο.

Coffee House