Ακούγεται τετριμμένο, όμως στον συγκεκριμένο τελικό, αυτός που αναδείχθηκε νικητής ήταν το ίδιο το άθλημα. Το ημερολόγιο γράφει «14 Μαρτίου 1989» και στο ΣΕΦ, διεξάγεται ένα από τα πιο συγκλονιστικά παιχνίδια στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ.
Αντίπαλοι, η Ρεάλ Μαδρίτης του «Μότσαρτ» Ντράζεν Πέτροβιτς και η Σναϊντέρο Καζέρτα, η οποία διέθετε στις τάξεις της το «άγιο χέρι» της πορτοκαλί θεάς, τον περίφημο Οσκάρ Σμιντ.
Η Ρεάλ είναι το φαβορί, εκμεταλλεύεται το εκπληκτικό ξεκίνημα του γνωστού μας από την πετυχημένη του θητεία σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, Τζόνι Ρότζερς, και με τον Ντράζεν να… παίρνει φωτιά όσο περνά ο χρόνος, δείχνει να καθαρίζει τη νίκη.
Οι Ιταλοί, ωστόσο, με τον (επίσης γνωστό μας από το πέρασμά του στον Παναθηναϊκό) Νάντο Τζεντίλε, ο οποίος ευστοχεί σε απανωτά τρίποντα από το… σπίτι του και με τον Οσκάρ να οργιάζει (ολοκλήρωσε το ματς με 44 πόντους) καταφέρνουν να στείλουν το ματς στην παράταση χάρη σε τρίποντο του Βραζιλιάνου κι ενώ στην εκπνοή διαμαρτύρονται έντονα για μη καταλογισμό φάουλ, που ίσως τους έδινε το τρόπαιο.
Ο Κώστας Ρήγας, ως πρώτος διαιτητής εκτιμά ότι οι διαμαρτυρίες της Καζέρτα δεν έχουν βάση και στην παράταση το φαβορί δικαιώνει τον τίτλο του: η Ρεάλ με τον Ντράζεν να σκοράρει συνολικά 62 πόντους (!) πανηγυρίζει το κύπελλο κυπελλούχων για τη σεζόν 1988-89 και όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες -όπως βέβαια και οι τηλεθεατές- μακαρίζουν την τύχη τους που παρακολούθησαν έναν ιστορικό και καταπληκτικό από κάθε άποψη τελικό.
Ρεάλ Μαδρίτης (Μανουέλ «Λόλο» Σάινθ): Πέτροβιτς (62), Μπιριούκοφ (20), Μαρτίν Φ. (11), Ρότζερς (14), Μαρτίν Α. (2), Γιορέντε, Ρομάι (4), Καργκόλ (4)
Σναϊντέρο Καζέρτα (Φράνκο Μαρτσελέτι): Σμιντ (44), Τζεντίλε (34), Ντελ’ Ανιέλο (18), Εσπόζιτο (2), Γκλούτσκοφ (13), Βιτιέλο, Ρίτσο, Πολοσέλο, Μποσέλι (2), Τουφάνο
