Του αρέσει να φωτογραφίζεται μπροστά σε μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, φορώντας… παντόφλες του στρατού! Το είδωλό του στα παιδικά του χρόνια ήταν ο Μάτζικ Τζόνσον και έχει δηλώσει πως αν του δινόταν η ευκαιρία θα προκαλούσε σε μονό τους θρυλικούς Ουίλτ Τσάμπερλεϊν και Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ! Ο Τιμ Ντάνκαν είναι ένας αληθινός μύθος του ΝΒΑ και η είδηση ότι αποσύρεται από τα παρκέ ξεχώρισε πριν από δύο χρόνια ακριβώς.
Για τον 42χρονο πρώην σέντερ (25/4/1976, 2.11) από τις Παρθένες Νήσους ολόκληρη η καριέρα είχε ένα μονάχα ονοματεπώνυμο: «Σπερς». Από το το 1997 όταν και έγινε ντραφτ και επιλέχθηκε από τα «σπιρούνια» του Σαν Αντόνιο υπήρξε πιστός τους «στρατιώτης». Κι όπως λέει ο λαός «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται», ρήση που ο «Timmy D» φρόντισε να επιβεβαιώσει με το «καλημέρα», καθώς την παρθενική του χρονιά στο ΝΒΑ (1997-1998), κατάφερε να βελτιώσει την ομάδα του κατά 36 νίκες (σ.σ. από τις 20 πήγαν στις 56)!
Επιλέχθηκε μάλιστα να είναι μέλος της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ που θα λάμβανε μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας το καλοκαίρι, όμως το lockout εκείνης της χρονιάς στέρησε από το ελληνικό (και όχι μόνο) κοινό να τον απολαύσει live στο ΟΑΚΑ. Προφανώς, πήρε… σπίτι του το βραβείο του Ρούκι της χρονιάς στο ΝΒΑ με 21 πόντους, 12 ριμπάουντ, 2,7 ασίστ και 2,5 μπλοκ ανά αγώνα! Έκτοτε οι Σπερς απογειώθηκαν. Μαζί τους ο Ντάνκαν έπαιξε για 19 συνεχόμενες σεζόν στα playoffs, όντας ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ομάδας του.
Σημειωτέον πως είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ, που έχει ξεκινήσει βασικός σε τελικούς του ΝΒΑ σε τρεις διαφορετικές 10ετίες (90s’, 00s’, 10s’). Το 1999 στους τελικούς εναντίον των Νικς, το 2003 (Νετς), το 2005 (Πίστονς), το 2007 (Καβαλίερς), αλλά και το 2013 και 2014 (Μαϊάμι).
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που συνειδητοποίησαν τι συνέβη στο πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας του Σαν Αντόνιο το 1999. Ο Ντάνκαν, αθόρυβα όπως πάντα, έστειλε το παρθενικό μήνυμα του τί επρόκειτο να ακολουθήσει, κατακτώντας το πρώτο από τα τέσσερα συνολικά πρωταθλήματα της καριέρας του. Το κοντέρ του κατέγραψε 27.4 πόντους, 14 ριμπάουντ και 2.2 μπλοκ.
Καθόλου άσχημα, έτσι; Η επόμενη μέρα του NBA είχε πλέον ξημερώσει και η αφεντιά του μαζί με τον «Shaq» είχαν τον πρώτο λόγο σε αυτή. Το πρώτο του ρεκόρ είχε προστεθεί στο βιογραφικο του, αφού εκτός του Ουίλκς και του Χάινσον, που κατέκτησαν τίτλο με το που εμφανίστηκαν στο ΝΒΑ, ο Ντάνκαν είναι μαζί με τον Μπερντ και τον Τζαμπάρ στην κατηγορία των παικτών εκείνων που φόρεσαν το δαχτυλίδι στη δεύτερή τους σεζόν.
Κάπως έτσι η νέα χιλιετία έφτασε και σε αυτήν ο όρος «Big Three» (σ.σ. μαζί με Πάρκερ και Τζινόμπιλι) πρέπει αναμφίβολα να θεωρείται συνώνυμος των ονομάτων τους. Εξάλλου, το σχεδόν 50% ποσοστό ευστοχίας του σε σουτ εντός παιδιάς, μετά από 19 χρόνια παρουσίας του ΝΒΑ μπορεί να χαρακτηριστεί «τρομακτικό». Αν μάλιστα μετρήσει κανείς τα bank shots, δηλαδή με ταμπλό -σήμα κατατεθέν του- το ποσοστό αγγίζει το εξωπραγματικό 60%! Τυχαία νομίζετε απέκτησε το προσωνύμιο «Big Fundamental»; Ε, όχι δα!
Έχοντας πέντε δαχτυλίδια στο παλμαρέ του, το όνομα του Ντάνκαν βρίσκεται στη λίστα με τους πιο μεγάλους ηλικιακά παίκτες που έχουν κατακτήσει τρόπαια και στην οποία προηγείται ο Μπιλ Ράσελ με 11. Σε όλες τις κατακτήσεις τίτλων από τα «σπιρούνια» πρωταγωνίστησε και στις τρεις από τις πέντε αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης των τελικών. Το 2003, αθόρυβος και σίγουρα όχι θεαματικός, πλην όμως ουσιαστικότατος, συνόδεψε τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου με αυτόν του MVP των τελικών, καταγράφοντας: 24.2 πόντους, 17 ριμπάουντ, 5.3 ασίστ και 5.3 (!) μπλοκ. Το 2005 υποχρέωσε τον Τόνι Πάρκερ να παραδεχθεί πως: «Ο Τίμι είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας κι εμείς απλά τον ακολουθούμε», καθώς ο Ντάνκαν με 20.6 πόντους, 14.1 ριμπάουντ και 2.1 μπλοκ ψηφίστηκε έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στους τελικούς με τους Πίστονς. Το 2007, πάλι, κόντρα στους Καβαλίερς του Λεμπρόν Τζέιμς είχε 18.3 πόντους και 11.5 ριμπάουντ κατά μέσο όρο, συμβάλλοντας τα μέγιστα στο sweep των «σπιρουνιών».
Κι αν πριν από δύο χρόνια οι Θάντερ του στέρησαν το όνειρο να κλείσει την καριέρα του με έναν ακόμα τίτλο, πρόλαβε να πετύχει μερικά ακόμα ρεκόρ. Συγκεκριμένα, κατάφερε να βρεθεί στην 6η θέση των κορυφαίων ριμπάουντερ στην ιστορία του ΝΒΑ, ενώ έγινε ο πέμπτος παίκτης στην ιστορία του NBA που σπάει το φράγμα των 3.000 μπλοκ. Από τον Νοέμβριο του 2015 εξάλλου έγινε ο πρώτος παίκτης σε αριθμό νικών στη regural season με μία ομάδα έχοντας ξεπεράσει τις 953 του Τζον Στόκτον (Γιούτα Τζαζ) και παράλληλα ο μόλις τρίτος παίκτης στην ιστορία της Λίγκας που ξεπέρασε τις 1000 νίκες (σ.σ. ο τρίτος της παρέας είναι ο Ρόμπερτ Πάρις).
Ακόμη: ο Ντάνκαν είναι ο μοναδικός που ξεπέρασε το νούμερο αυτό σε μία και μόνο ομάδα και επίσης μόλις ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία μετά τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ ο οποίος ξεπέρασε τους 26000 πόντους, τα 15000 ριμπάουντ και τις 3000 τάπες! Να σημειωθεί ότι επιλέχθηκε 15 φορές στην καλύτερη ομάδα του ΝΒΑ και άλλες τόσες χρίσθηκε all-star game, ενώ είναι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Λίγκας που ξεπέρασε τα 9000 αγωνιστικά λεπτά σε παιχνίδια των πλέι οφ αλλά και ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία των αμερικανικών επαγγελματικών σπορ που έχει το εξωπραγματικό ποσοστό νικών 71% (1072 νίκες-438) στην κανονική περίοδο!
Το μόνο σίγουρο είναι πως μας λείπει. Ο Τιμ υπήρξε ο τελευταίος μεγάλος μιας πραγματικά σπουδαίας γενιάς και δεν είναι μόνο οι Σπερς που έχασαν τον ηγέτη τους. Το μπάσκετ έχασε την προσωποποίηση της απλότητας, της ουσίας και της αποτελεσματικότητας. Τυχεροί όσοι τον απολαύσαμε…
