Βεζένκοφ στο CB: «Επόμενος στόχος είναι η επόμενη προπόνηση»

0

O Αλέξανδρος Βεζένκοφ, γνωστός και ως Σάσα, είναι ένα από τα αστέρια του μπάσκετ. Η αρχή έγινε στον ΑΠΟΕΛ, μετά πήρε σειρά ο Άρης και φέτος αγωνίστηκε δίπλα σε σπουδαίους παίκτες στην Μπαρτσελόνα.

Το cyprusbasket.net συνάντησε στη Βαρκελώνη τον 22χρονο φοργουορντ. Φαίνεται πως φέτος είχε βρει τον ρόλο του στην ομάδα, καθώς οι επιδόσεις του σταδιακά εκτοξεύτηκαν. Μεταξύ άλλων μίλησε για την εμπειρία του στην ισπανική ομάδα, τον συμπαίκτη του Ναβάρο αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια. Ο νεαρός παίκτης όμως δεν έχει ξεχάσει τον Άρη, ο οποίος εξακολουθεί να έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά του.

Συνέντευξη στη Γωγώ Κομπότη

-Το ξεκίνημά σου ήταν στον ΑΠΟΕΛ. Κρατάς επαφές με την Κύπρο;

Από την Κύπρο έφυγα στα 14, οπότε με τους συμμαθητές έχω διασπαστεί, διότι αυτοί πήγαν να σπουδάσουν. Με τους συμπαίκτες μου το ίδιο, αυτοί πήγαν στο στρατό, εγώ πήγα στη Θεσσαλονίκη. Οπότε για να πω την αλήθεια κρατάω λίγες επαφές από την Κύπρο, αλλά έχω πολλούς γνωστούς. Όποτε θα πάω θα επισκεφτώ το γήπεδο, θα με αγκαλιάσουν, θα πούνε τον καλό τους το λόγο. Αλλά καθημερινές επαφές έχω με ένα- δυο άτομα και με τον παλιό μου προπονητή τον Νίκο Λαμπρία. Όμως πάντα θα αγαπάω την Κύπρο. Εκεί ζει και η αδερφή μου, έχει παντρευτεί, έχει κάνει ένα μωρό, οπότε προσπαθώ να τους επισκέπτομαι όσο πιο συχνά γίνεται. Με το πρόγραμμα που έχουμε στην Μπαρτσελόνα, ωστόσο, είναι λίγο δύσκολο. Τελευταία φορά που είχα πάει ήταν το Μάρτιο του ’15, αλλά σίγουρα αυτό το καλοκαίρι ένα ταξίδι μου θα είναι στην Κύπρο.

-Ο Άρης εξακολουθεί να έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά σου;

Πάντα θα έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και εκεί μπορώ να πω πως έχω πιο πολλές επαφές, σε εβδομαδιαία βάση. Σίγουρα πέρασα τα πιο όμορφα και τα πιο αγνά χρόνια στην ηλικία των 15 με 19 χρονών. Μόνο καλά έχω να θυμάμαι και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Παρακολουθώ όσο μπορώ την προσπάθεια της ομάδας και έχω πάρα πολλούς φίλους- όχι μόνο γνωστούς, αλλά και πραγματικούς φίλους- που ξέρω ότι θα με βοηθήσουν και στον Άρη και στη Θεσσαλονίκη ανά πάσα στιγμή.

-Προσαρμόστηκες εύκολα στη Βαρκελώνη;

Δεν μπορώ να το κρύψω, πέρυσι ήμουν λίγο στα χαμένα. Δεν μου άρεσε και πάρα πολύ. Δεν έπαιζα αρκετά και όταν δεν παίζεις δεν μπορείς να απολαύσεις και κάτι άλλο. Αλλά φέτος νιώθω καλύτερα. Έχω γνωρίσει και περισσότερο κόσμο.

-Πώς αισθάνεσαι που παίζεις στην Μπαρτσελόνα;

Νιώθω σίγουρα χαρούμενος και ευλογημένος που έχω τη δυνατότητα να παίξω σε ένα από τα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης σε μια ομάδα με τόσο μεγάλη ιστορία. Προσπαθώ να βελτιώνομαι καθημερινά, να γίνομαι όσο το δυνατόν καλύτερος και να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να βρίσκομαι σε αυτό το κορυφαίο επίπεδο και μπορώ να ανταπεξέλθω σε οποιαδήποτε συνθήκη.

-Ποιό είναι το κομμάτι που θες να ενισχύσεις σαν παίκτης;

Έχω ήδη βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό, αλλά σίγουρα όχι στον βαθμό που θα ήταν ικανοποιητικό ή στον βαθμό που θα ήθελα. Αυτό δουλεύω τα καλοκαίρια, αλλά και μέσα στη σεζόν. Ακόμα και αυτά που κάνω καλά, θέλω να τα κάνω ακόμα καλύτερα.

-Ένα νεαρό παιδί πήγε στην Μπαρτσελόνα. Πώς σε υποδέχθηκαν στην ομάδα;

Γενικά προσπαθώ να είμαι θετικός, με καλή ενέργεια. Προσπάθησα να προσαρμοστώ στην ομάδα. Πιστεύω ότι με υποδέχθηκαν πάρα πολύ ζεστά, ήθελαν να με βοηθήσουν. Ειδικά τη δεύτερη χρονιά που προσαρμόστηκα απόλυτα, είναι ακόμα καλύτερα, έχουμε χαβαλέ με τους συμπαίκτες μου. Πλέον είμαστε μια χαρά, τους ξέρω καλύτερα και με ξέρουν καλύτερα.

-Πώς πιστεύεις ότι βοηθάει στην ατομική σου πρόοδο το να έχεις συμπαίκτη έναν εκ τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης, τον Ναβάρο;

Βοηθάει πάρα πολύ όχι μόνο αυτό αλλά και οι υπόλοιποι συμπαίκτες μου. Σου δίνουν συμβουλές και μπορεί να σε μαλώσουν, γιατί όταν είσαι μικρός δεν έχεις την εμπειρία να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου. Σε μια λάθος επιλογή αυτοί θα είναι εκεί να σου μιλήσουν και να σε βοηθήσουν όταν χρειαστεί. Ειδικά το να παίζεις με τον Ναβάρο, νιώθεις δέος.

-Παίζεις με τον κόσμο; Σε εμψυχώνει αν ο κόσμος είναι δίπλα σου και σε υποστηρίζει;

Φυσικά, στη Θεσσαλονίκη το εισέπραξα αυτό πρώτη φορά και προσπαθώ και εδώ πέρα. Σίγουρα κάθε παίκτη και αθλητή τον βοηθάει ο κόσμος. Αλλά και όταν παίζουμε στην έδρα μας είναι ένα έξτρα κίνητρο, ένας όμορφος παλμός που με βοηθάει πάρα πολύ.

-Τί ρόλο έχει παίξει η οικογένειά σου;

Η οικογένειά μου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή μου. Η μητέρα μου μένει εδώ και ταξιδεύει και στην Κύπρο και στη Βουλγαρία, επειδή ο πατέρας μου δουλεύει στη Βουλγαρία. Οπότε είμαστε λίγο σκορπισμένοι. Αλλά δεν παύει να είμαστε πολύ αγαπημένοι. Δηλαδή χωρίς την οικογένειά μου δεν θα κατάφερνα τίποτα από αυτά που έχω καταφέρει μέχρι στιγμής, που σίγουρα είμαι ακόμα στο ξεκίνημά μου. Με βοηθάνε, είναι πάντα εδώ να μου πουν και τα άσχημα και τα όμορφα. Κυρίως τα άσχημα, γιατί στα καλά ένα απλό χαμόγελο φτάνει. Η δική τους ενέργεια και η δική τους παρουσία κοντά μου είναι κάτι που μου δίνει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και κίνητρο.

-Ποιο πιστεύεις ότι είναι το κύριο χαρακτηριστικό σου;

Στις δύσκολες στιγμές, προσπαθώ πάντα να βρίσκω κάτι θετικό και να μπορέσω να ξεπεράσω την δυσκολία πιο γρήγορα και ανώδυνα. Θεωρώ πως η θετικότητα που έχω και σαν άνθρωπος, αλλά και στο μπάσκετ με βοηθάει να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις. Επίσης, η σκληρή δουλειά. Δηλαδή αν δεν μπορέσω να παίξω καλά σε ένα παιχνίδι, θα κοιτάξω γιατί δεν έπαιξα και γιατί δεν με εμπιστεύτηκε ο προπονητής να παίξω. Θα δουλέψω σκληρά, έτσι ώστε την επόμενη φορά να είμαι έτοιμος.

-Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που σου έχουν κάνει και έχει μείνει στη μνήμη σου;

Κάτι που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι όταν ήμουν στον Άρη και έπρεπε να αποφασίσω για το μέλλον μου. Έπαιζα καλά και τα τοπικά σάιτ έγραφαν διάφορα για το τί θα γίνει. Τότε ο Κώστας Παπανικολάου είπε «Αφήστε τον. Αυτός ξέρει καλύτερα και το πόσο καλός μπορεί να γίνει και το πόσο καλός είναι. Απλά δώστε στο παιδί ηρεμία και αφήστε τον να ευχαριστηθεί το μπάσκετ». Τότε δεν τον ήξερα, τώρα τον γνωρίζω, είμαστε φίλοι και μου είχε κάνει εντύπωση που ασχολήθηκε έστω και λίγο μαζί μου.

-Θεωρείς ότι ο προπονητής κάνει τον παίκτη ή ο παίκτης τον προπονητή;

Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτά τα δύο συνδέονται. Δηλαδή χωρίς προπονητή να σου δώσει κίνητρο, να σου δώσει την ευκαιρία να παίξεις για αυτόν, να σου δώσει το χρόνο και τη ψυχολογική υποστήριξη, δεν μπορείς να παίξεις. Ειδικά όταν είσαι νεαρός, εκεί πρέπει να υπάρχει ένας προπονητής που να σε πιστέψει και να σε βάλει να παίξεις. Αλλά αντίστοιχα ένας καλός προπονητής όταν οι παίκτες παίζουν για αυτόν ξέρει να διαχειριστεί καταστάσεις και τον πάγκο. Πιστεύω πως αυτά τα δύο συνδέονται πολύ μεταξύ τους.

-Έχουμε δει ότι είσαι λάτρης του αθλητισμού. Έχουμε δει πως παρακολουθείς διάφορα αθλήματα, όχι μόνο μπάσκετ. Έχεις τον χρόνο να παρακολουθήσεις εδώ την αντίστοιχη ομάδα ποδοσφαίρου, την Μπαρτσελόνα;

Είχα την ευκαιρία να είμαι σε αυτό το επικό παιχνίδι με την Παρι Σεν Ζερμεν στην μεγάλη ανατροπή. Δεν είναι ψέμα ότι ο κόσμος εδώ ζει για το ποδόσφαιρο, είναι μια λατρεία για την Καταλονία. Από εκεί και πέρα παρακολουθώ όσο μπορώ και όσο μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου να πηγαίνω στο γήπεδο, στα καλά παιχνίδια, για να βλέπουμε όλους αυτούς του αστέρες, που παλιά βλέπαμε μόνο στην τηλεόραση.

-Ποιος είναι ο επόμενος στόχος;

Επόμενος στόχος είναι η επόμενη προπόνηση. Να είμαι καλός στην επόμενη προπόνηση, να συγκεντρώνομαι στο αύριο. Δεν μπορώ να σκέφτομαι κάτι μακρινό. Μου αρέσουν οι μικροί και κοντινοί στόχοι, ώστε να βελτιώνομαι βήμα- βήμα. Έτσι σκέφτομαι και μέσα και έξω από το γήπεδο.

-Το ΝΒΑ παραμένει στο μυαλό σου;

Παραμένει στο μυαλό μου, αλλά για το μέλλον. Τώρα είμαι στη Μπαρτσελόνα, μου αρέσει πάρα πολύ που είμαι εδώ. Το μόνο που θα ήθελα είναι να ξεκινήσει η ομάδα να κερδίζει και τίτλους και παιχνίδια. Από εκεί και πέρα μου αρέσει εδώ, το ΝΒΑ είναι για πιο μετά. Αν έρθει μια πρόταση, μου ταιριάζει και είμαι έτοιμος, γιατί όχι; Βλέπουμε τόσους Ευρωπαίους που πάνε ΝΒΑ, οπότε γιατί όχι; Όταν υπάρξει το κατάλληλο timing.

Coffee House