Ζήσης: «Χωρίς φιλοδοξίες είσαι πρώην αθλητής»

0

Ραντεβού μαζί του, εκ των προτέρων, δεν είχε κανονιστεί. Δεδομένο ήταν πως θα υπήρχε πίεση χρόνου, όπως και ανταγωνισμός στην προσπάθεια για να κερδίσουμε λεπτά με την απόλυτη προσοχή του! Την αγωνία για την επιτυχία της αποστολής, την εξαφάνισε καταλυτικά ο ίδιος! Πώς; Οντας, απλά, ο Νίκος Ζήσης! Ο νταμπλούχος, προ ημερών, στη Γερμανία, μετά και την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Μπάμπεργκ, Ελληνας γκαρντ, στο «σπίτι» του στη ΧΑΝΘ, λίγη ώρα πριν αποτελέσει κομμάτι της γιορτής του Γιάννη και του Θανάση Αντετοκούνμπο, για το Antetokounbros Event 2017, στη Θεσσαλονίκη (18/6), με την αθλητική, αλλά, πάνω από όλα, την ανθρώπινη καλλιέργεια που τον διακρίνει, μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ).

«Εδώ είναι ένα μέρος πολύ σημαντικό για μένα! Ουσιαστικά είναι ο τόπος που μεγάλωσα! Βλέπουμε τώρα στο χώρο ένα πολύ ωραίο μουσείο και ένα όμορφο κλειστό γήπεδο, παλιότερα υπήρχαν τσιμεντένια γήπεδα, στα οποία ήμουν από 7 ως 17 ετών. Εδώ έμαθα το μπάσκετ και όσο να ‘ναι, όταν επιστρέφεις σαν οικογενειάρχης άνθρωπος με 3 παιδιά, έχοντας ζήσει πολλά πράγματα στην καριέρα σου, είναι κάτι που σε συγκινεί και σε κάνει να νιώθεις ευγνώμων για όσα σου συνέβησαν με την πάροδο των ετών», ομολόγησε, αρχικά, επικεντρώνοντας στο μέρος υλοποίησης της κουβέντας μας, τις αθλητικές εγκαταστάσεις της ΧΑΝΘ.

Η παρουσία του στην Αδελφότητα έγινε με αφορμή εκδήλωσης για τη συμπλήρωση 30 ετών από το έπος της Εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ το 1987. Επιτυχία που βίωσε πολύ μικρός, όταν ήταν μόλις 4 ετών! «Η μόνη ανάμνηση από τότε, επειδή όντως δε θυμάμαι το πως ήταν, την ώρα που εξελισσόταν, το τουρνουά, έχει να κάνει με τον τελικό. Ημασταν στο σπίτι μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη, στον καναπέ, στο σαλόνι μας. Καθόμουν στα πόδια του πατέρα μου και τον έβλεπα να πανηγυρίζει σαν τρελός! Δεν ήταν νορμάλ συμπεριφορά στα μάτια ενός παιδιού! Μου έμεινε αυτό! Μετά πήραμε το αμάξι, όπως όλος ο κόσμος και βγήκαμε για να πανηγυρίσουμε!», σχολίασε. Πρόσθεσε λέγοντας: «Από εκείνη τη στιγμή, την πρώτη ανάμνηση, 4 ετών, ήταν που είπα στον πατέρα μου ?πάμε στο πάρκο, θέλω να παίξω μπάσκετ, όπως αυτοί!? Φυσικά, τότε δεν έφτανα την μπασκέτα! Μπήκε, όμως, το μικρόβιο από τότε! Ολοι εμείς της γενιάς μας, είμαστε πραγματικά ευγνώμονες για αυτούς τους ανθρώπους που πίστεψαν στο ακατόρθωτο, έκαναν μια χώρα να παραληρεί! Τρία χρόνια αργότερα, στα 7 μου, ήρθα στη ΧΑΝΘ, ξεκίνησα από τις ακαδημίες και έκανα όλη την πορεία για να φτάσω να γίνω επαγγελματίας παίκτης».

Για το αν είχε ως παιδικό μπασκετικό είδωλο κάποιον από τους τότε διεθνείς, επισήμανε: «Εντάξει, όλοι λέγαμε ?Γκάλης-Γιαννάκης?. Προσωπικά, δεν επικέντρωνα τόσο στον έναν ή στον άλλον. Ολοι οι παίκτες εκείνης της ομάδας με επηρέασαν, αλλά, κακά τα ψέματα, ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Φασούλας και ο Χριστοδούλου ήταν οι πιο σημαντικοί της Εθνικής . Ολοι τους ήταν στο μυαλό μου? ιερά τέρατα και δεν μπορούσα να πιστέψω πως κάποια στιγμή, μεταγενέστερα, θα είμαι ουσιαστικά στο ρόλο τους και θα εκπροσωπήσω την Εθνική ομάδα, ειδικά πως θα κάνω επιτυχία με την Εθνική με τη γενιά μου!».

Ερωτηθείς για το αν φαντάστηκε ποτέ πως θα άφηνε το δικό του μεγάλο αποτύπωμα στον ελληνικό μπασκετικό χάρτη, όπως συνέβη με τις βολές του Αργύρη Καμπούρη, όταν έδινε την ασίστ στον Δημήτρη Διαμαντίδη για το ιστορικό τρίποντο στον ημιτελικό με τη Γαλλία, στο Ευρωμπάσκετ το 2005, απάντησε: «Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Ειδικά έτσι όπως έγινε και με την περιγραφή του Βασίλη Σκουντή (σ.σ. το ?βάλτο, αγόρι μου?). Βλέποντας το αργότερα στο βίντεο, ήταν τόσο χαρακτηριστικό! Θα μείνει, όντως, πιστεύω στην ιστορία η συγκεκριμένη στιγμή και θα μνημονεύεται για πολλές γενιές! Σε γεμίζει με μεγάλη χαρά να αποτελείς μέρος όλου αυτού του πράγματος».

«Θαύμα της φύσης ο Γιάννης Αντετοκούμπο»
—————————————-

Από την Εθνική του 1987 και του 2005, σε αυτήν του 2017 με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ηταν σαφής όταν του θέσαμε το ερώτημα: Θα ανακαλούσες την απόφαση που πήρες το Μάιο του 2016, σχετικά με την απόσυρσή σου από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, για να είσαι ξανά συμπαίκτης του;

«Όχι! Υπήρξα συμπαίκτης του Γιάννη για δύο τουρνουά. Φυσικά, τότε, ήταν νεότερος, δεν είχε την αποφασιστική συμμετοχή στην ομάδα, που είναι σίγουρο πως θα έχει από εδώ και πέρα! Είναι πολύ μεγάλη χαρά για μένα ότι πρόλαβα να παίξω μαζί του, να τον γνωρίσω προσωπικά. Θυμάμαι το καλοκαίρι, την πρώτη του φορά, στην προετοιμασία στο Καρπενήσι, ήμασταν στο δωμάτιο μαζί. Εγώ ήμουν τότε αρχηγός της Εθνικής, ήταν απόφαση του προπονητή να γίνει έτσι. Κατάλαβα, από την πρώτη στιγμή που τον είδα, ότι πραγματικά δεν υπάρχει ταβάνι στο ταλέντο του, πως θα αφήσει εποχή! Είναι ένα θαύμα της φύσης! Κατάλαβα, επίσης, από την πρώτη άποψη, πως είναι ένας πάρα πολύ προσγειωμένος άνθρωπος, τρομερός δουλευταράς! Τίποτα δεν του έχει χαριστεί, έχει περάσει δύσκολα παιδικά χρόνια! Το να φτάσει, μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, να είναι ήδη στους 10 καλύτερους παίκτες του κόσμου, να είναι 22 χρονών και στην ουσία να μην έχει κάνει ακόμη τίποτα, τώρα είναι το ξεκίνημα του, είναι «τρομακτικό»! Να είναι γερός του εύχομαι, θεωρώ ότι μπορεί να πετύχει πολλά ακόμη πράγματα, να γίνει ίσως ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ! Επειδή είμαι, επιπλέον, φίλαθλος της Εθνικής ομάδας, εύχομαι να παραμείνει το κίνητρο που έχει γι? αυτήν, είναι πάντα μαζί της και να προσπαθεί να τη βοηθάει. Είμαι σίγουρος πως με την παρουσία του θα κάνει πολλά παιδιά να θέλουν να παίξουν μαζί του και όλοι μαζί να παίζουν για το καλό της Εθνικής και την επιτυχία της! Με σωστή συνύπαρξη πραγμάτων, είμαι σίγουρος ότι η επιτυχία ξανά της Εθνικής είναι θέμα χρόνου!».

Αποκάλυψε, δε, για το Antetokounbros Event 2017, πως: «Δεν ήθελα να το χάσω! Είχαμε τους τελικούς στη Γερμανία, πριν από 6 μέρες, ευτυχώς τελειώσαμε 3-0 και είμαι εδώ, ήθελα να βρίσκομαι εδώ για την εκδήλωση! Το ήθελα και για τα παιδιά μου (σ.σ. τους δύο πρώτους γιους του, ο τρίτος είναι λίγων μηνών), καθώς έχουν μεγαλώσει αρκετά, ξέρουν ποιος είναι και τους λέω ?Κοιτάξτε τον Γιάννη που παίζει απέναντι στον Λεμπρόν Τζέιμς, τον Στέφεν Κάρι, τον Κέβιν Ντουράντ!? Είναι πολύ μεγάλη χαρά που θα έχω απέναντι τον Γιάννη, αλλά και που θα βρεθούμε, για πρώτη φορά, σχεδόν όλοι, από την Εθνική του 2005!».

«Ισως να τελειώσω την καριέρα μου?»
————————————–

Ο Νίκος Ζήσης μετρά 12 συνεχή χρόνια? ξενιτιάς, σε διάφορες χώρες (σ.σ. Ιταλία, Ρωσία, Ισπανία, Τουρκία, Γερμανία), με επιτυχίες! Κατέκτησε φέτος το ντάμπλ με την Μπάμπεργκ, με την οποία ανανέωσε τη συνεργασία του για άλλες δύο σεζόν και κάνει όνειρα για το μέλλον.
«Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει κανένας! Είναι πολύ δύσκολο να έχεις διάρκεια, τόσο προσωπική, όσο και σαν ομάδα. Ημουν τυχερός, δεν το κρύβω, πήγα το 2015 σε μια ομάδα που ούτε καν περίμενα πως θα είναι τόσο οργανωμένη και τόσο καλή. Αισθάνομαι καλά εκεί, πάντα υπάρχει το αύριο, όμως, γι? αυτό τώρα κουράζομαι. Ευχαριστήθηκα το νταμπλ που κάναμε, περιμένω τις νέες προκλήσεις, τη νέα χρονιά, για την οποία θα μπουν καινούργιοι στόχοι! Πιστεύω πως χωρίς στόχους και φιλοδοξίες είσαι πρώην αθλητής! Το μόνο που σκέφτομαι είναι να είμαι γερός και να συνεχίσω να αγωνίζομαι, όσο το ευχαριστιέμαι και νιώθω ότι το κορμί μου αντέχει να παίζει σε αυτό το επίπεδο. Διότι, είναι πολύ επίπονο και απαιτεί ώρες δουλειάς και θυσίες το μπάσκετ, ειδικά όταν μεγαλώνεις. Οπότε, δε σκέφτομαι τίποτα παραπάνω από την επόμενη μέρα», ήταν τα λόγια του.

Για τον αν υφίσταται αγωνιστικός επαναπατρισμός στο πλάνο του, εξήγησε: «Δεν ξέρεις ποτέ, κάθε χρόνο τα ίδια λέμε. Ημουν πολλές φορές κοντά. Ισως το 2015 πίστεψα πως ήρθε η ώρα να επιστρέψω, γιατί ήμουν και ελεύθερος, αλλά δεν είχα τις προτάσεις που ήθελα, γιατί ήθελα να μείνω στην Ευρωλίγκα. Βασικά, δεν είχα καν προτάσεις από τις ομάδες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού! Γι? αυτό χάρηκα πάρα πολύ, όπως προανέφερα, που πήγα σε μια ομάδα, σαν την Μπάμπεργκ, που δεν περίμενα να είναι τόσο καλή. Πήραμε τίτλους, κάναμε καλές πορείες στην Ευρωλίγκα, το μέλλον δεν ξέρω τι επιφυλάσσει! Ανανέωσα το συμβόλαιό μου , είμαι καλά, θεωρώ πιθανό ακόμη και να τελειώσω την καριέρα μου στην ομάδα μου».

«Η οικογένεια πάνω από όλα»
——————————–

Προ ημερών, με την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Μπάμπεργκ, ο 33χρονος γκαρντ ανάγκασε του Γερμανούς να χορέψουν συρτάκι εξαιτίας του! Την? αδυναμία στο πρόσωπό του, όπως τόνισε, από τους φιλάθλους της χώρας, αλλά και τους Ελληνες εκεί, την εισπράττει συνεχώς!

«Οι φίλαθλοι του Μπάμπεργκ έχουν τρέλα με το μπάσκετ, γενικά οι Γερμανοί δεν πολυενδιαφέρονται για το άθλημα, όλοι ξέρουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ μεγάλο στη χώρα τους. Στο Μπάμπεργκ, όμως, το μπάσκετ είναι νούμερο ένα, έχουμε 7.000 διαρκείας, γεμάτο γήπεδο είτε παίζουμε με τον Ολυμπιακό, την ΤΣΣΚΑ, τον Παναθηναϊκό, είτε με την τελευταία ομάδα του γερμανικού πρωταθλήματος! Υπάρχει πολύ μεγάλη αγάπη! Το πιο ωραίο για μένα, σαν Ελληνας, ξέχωρα από το ότι με αγαπάνε και με εκτιμάνε, είναι και το ότι όταν πηγαίνω να παίξω αντίπαλος, σε οποιοδήποτε μέρος της Γερμανίας, πάντα υπάρχει κάποιος Ελληνας που θα έρθει μετά για να μιλήσει, να βγει φωτογραφία. Εχω αγωνιστεί σε 5-6 ξένα πρωταθλήματα, μόνο στη Γερμανία, όπου και αν έχω παίξει, έχουν έρθει μετά Ελληνες για να μου μιλήσουν. Είναι κάτι που γεμίζει με χαρά!».

Βάζοντάς του, τέλος, να «ζυγίσει» το αν είναι δυσκολότερος ο ρόλος του οργανωτή και εκτελεστή στο παρκέ ή αυτός του μπαμπά, τοποθετήθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη!
«Το καθένα έχει τη δυσκολία του. Πιστεύω του μπαμπά είναι η μεγαλύτερη περηφάνια και χαρά! Το μπάσκετ είναι η αγάπη μου, αλλά πριν από οτιδήποτε άλλο υπάρχει η οικογένειά μου, είμαι ευλογημένος να έχω την οικογένεια μου, τα τρία παιδιά μου, η γυναίκα μου. Το μόνο που παρακαλάω είναι να είναι γεροί και να ευχαριστιέμαι τις ώρες που περνάω μαζί τους!».

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Coffee House