Πρώτον, είχε να αντιμετωπίσει μιαν ομάδα, με πολύ καλή πορεία και με σύμμαχο την αήττητη της έδρα.
Δεύτερον, με την ίδια αντίπαλο, είχε χάσει στην περσινή πρεμιέρα.
Τρίτον, παρουσιάστηκε με σοβαρές ελλείψεις…
Τέταρτον, νίκησε! Με κάθε σεβασμό προς την ομάδα του Παραλιμνίου και τις πραγματικά τεράστιες προσπάθειες που κάνουν για πρόοδο της ομάδας τους (για την οποία τα διαπιστευτήρια, είναι ήδη αρκετά), το ιστορικό βάρος της γαλαζοκίτρινης φανέλας, διαθέτει τη μεγαλύτερη ποσότητα, τηρουμένων όλων των αναλογιών!
Για την ΑΕΛ, δε χρειαζόταν με άλλα λόγια, μια εκτός έδρας νίκη πάνω στην Ένωση για να αποδείξει τα ιστορικά διαπιστευτήρια της.
Αλλά όσον αφορά τα υπάρχοντα, η απάντηση είναι καταφατική…
Μένουμε λοιπόν σε αυτό και στην καθαυτό νίκη που σημείωσε ψες η ΑΕΛ μέσα στην έδρα της Ένωσης, μια νίκη που και βαθμολογικά ανεβάζει την ομάδα και (κυρίως) ψυχολογικά!
Μια νίκη, προϊόν μιας βελτιωμένης εμφάνισης που ταυτόχρονα όμως, αποτελεί και μιαν υποχρέωση, να μη… μείνουν στο Παραλίμνι οι γαλαζοκίτρινοι
