Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες δεν μπορεί εξηγήσει μπασκετικά όσα είδε στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα. Όταν προηγείσαι με 20 πόντους και παίζεις πολύ ωραίο μπάσκετ, δε γίνεται να χάνεις στο φινάλε με 16 πόντους διαφορά.
Βασικά δεν έχω ξαναδεί περίοδο παιχνιδιού που να ξεκινά με 27-1! Ο Κεραυνός στο τελευταίο δεκάλεπτο σκόραρε 3 πόντους, όλους από τη γραμμή των βολών. Η εικόνα στις τρεις πρώτες περιόδους ήταν απίστευτα καλή, τι διάολο έπαθαν ξαφνικά δεν μπορώ α το εξηγήσω. Κρίμα γιατί χάθηκε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία. Η Λιετκαμπέλις δεν είναι Μπάκεν Μπερς και φυσικά θα είναι… ψιλιασμένοι στη ρεβάνς.
Ο Κεραυνός μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια στην αναμέτρηση και δεν επέτρεψε σε κανένα σημείο του ημιχρόνου στην Λιετκαμπέλις να σκεφτεί πως είχε πιθανότητες. Αυτό δεν πρέπει να το εκλαμβάνουμε ως κάτι εύκολο κι εξηγώ το σκεπτικό μου. Οι παίκτες του Κεραυνού δεν έχουν σημαντικές εμπειρίες από ευρωπαϊκά ματς τέτοιου επιπέδου. Κανονικά θα έπρεπε να είχαν ένα άγχος, αλλά κάτι τέτοιο δεν είδα. Επίσης δεν είναι καθόλου εύκολο να δείξεις τόση μεγάλη αγωνιστική συνέπεια. Το τέλειο 20άλεπτο έκανε ο Κεραυνός με σωστές επιλογές, αποφάσεις μέσα από την ομαδική κίνηση. Θα ήταν αδύνατον η Λιετκαμπέλις να μην αντιδρούσε διότι πολύ απλά είναι μία ομάδα με ικανότητες και κάποιες σταθερές στον τρόπο παιχνιδιού της. Μου άρεσε πάντως ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε ο Κεραυνός την αντεπίθεση των Λιθουανών και το έκαναν με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο…μέσα από την άμυνά τους. Χρησιμοποιούσαν σωστά τα χέρια του, πίεζαν τη μπάλα δυσκολεύοντας την πάσα και οι δύο πρώτες περιστροφές της αδύνατης πλευράς λειτουργούσαν. Με αυτόν τον τρόπο διατήρησε διψήφια διαφορά πόντων όταν δεν έβαζε μπροστά.
Και ξαφνικά διακοπή ρεύματος. Αλήθεια ακόμη δε μπορώ να χωνέψω πως έγινε επιμέρους σκορ 27-1! Χάθηκε τεράστια ευκαιρία…
