Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλο για το Πινάκιο έδωσε ο Αντώνης Μάντζαρης.
Αναλυτικά όσα είπε:
M Coffee & More, το café του Αντώνη και του Βαγγέλη Μάντζαρη. Πως προέκυψε, το ετοιμάζατε καιρό;
«Πάντα θέλαμε να ανοίξουμε μια επιχείρηση στην πόλη μας. Εγώ και ο Βαγγέλης είμαστε Περιστεριώτες γέννημα-θρέμμα και δεν θα μπορούσαμε να κάναμε μια επαγγελματική δραστηριότητα μακριά από την πόλη που μας αγκάλιασε, που την αγαπάμε, που μας καθιέρωσε. Εδώ ζούμε, εδώ ζούσαμε και εδώ θα ζούμε. Με την κίνηση μας αυτή (σ.σ την έναρξη της επιχείρησης) θέλαμε να τονώσουμε με την δική μας δύναμη την κοινωνία μας ανοίγοντας κάποιες θέσεις εργασίας… Αφορμή για αυτή την κίνηση θα μπορούσε να θεωρηθεί η επιστροφή μου στο ΓΣΠ, αφού θα είμαι εδώ σίγουρα τα επόμενα δύο χρόνια. Και έτσι αφού οι συνθήκες ήταν επιτρεπτές τολμήσαμε αυτό το επιχειρηματικό βήμα.
Είναι και σε πολύ κεντρικό σημείο στο Περιστέρι….
«Ναι, βρίσκεται στην Θηβών 69. Πάνω από το γήπεδο του Ατρομήτου και του ΓΣΠ. Κεντρικό αλλά και «συμβολικό» το σημείο του M coffee».
Θα γίνει το στέκι του μπάσκετ ή όχι μόνο;
«Όχι, μόνο. Είναι ένας χώρος για όλους τους Περιστεριώτες και μη. Για όλο τον κόσμο. Ωστόσο επειδή ανέφερες το στέκι ως μπάσκετ να σου πω, πως χθες ήταν ο Ατρόμητος εδώ, κάθε μέρα έρχεται η ομάδα η δικιά μου το Περιστέρι, έρχονται από τον Ολυμπιακό πολλά παιδιά, έρχονται από την ΑΕΚ όπως ο Μαυροειδής κ.α Έρχονται φίλοι από όλες τις ομάδες».
Χωράνε οι φίλαθλοι απ’ όλες τις ομάδες;
«Φυσικά! Δεν είναι οπαδικό στέκι αλλά παρεϊστικο. Να πιούμε καφέ όλοι μαζί, να δούμε αγώνες. Να σχολιάσουμε, να αναλύσουμε, να γελάσουμε. Ότι δηλαδή γίνεται και σε ένα γήπεδο. Αυτό είναι το πνεύμα του αθλητισμού, τους υγιούς αθλητισμού ο οποίος φέρει τον παρανομαστή της ψυχαγωγίας. Βέβαια το concept του μαγαζιού είναι take-away αλλά επειδή μας αρέσει η παρέα και στο Περιστέρι φημιζόμαστε για την φιλοξενία μας».
Επιστροφή στην ομάδα του Περιστερίου μετά από 3 χρόνια…
«Πέρυσι στον Εθνικό η ομάδα ήταν πολύ πετυχημένη, βγήκαμε τρίτοι και ήμασταν έτοιμοι για Α1. Όταν με πήραν από το Περιστέρι τηλέφωνο δεν το σκέφτηκα και πολύ. Παρά το γεγονός πως το ΓΣΠ έπαιζε στην Β’ Εθνική είπα το ΝΑΙ. Εδώ νιώθω αλλιώς, άλλωστε μέσα μου ήθελα να γυρίσω. Και αυτό και έκανα. Έπραξα με την καρδιά μου και το συναίσθημα».
Αντώνης Μάνταζαρης ή αλλιώς ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών, ειδικά αν φοράς την φανέλα του Περιστερίου…
Και την πρώτη φορά που ήμουν στο ΓΣΠ από την Β’ Εθνική πήγαμε Α1. Και τώρα επέστρεψα με την ίδια λογική, πιο έμπειρος πλέον. Ξέρω πως γίνεται (σ.σ η επιστροφή στην Α1), πιστεύω πως είμαστε σε καλό δρόμο και οι προϋποθέσεις είναι κατάλληλες για να συμβεί αυτό. Να σημειώσω πως αν οι προϋποθέσεις δεν υπήρχαν δεν θα επέστρεφα. Αλλά τώρα υπάρχει νόημα. Το περιβάλλον πλέον είναι αλλιώς. Και οικονομικά αλλά και αγωνιστικά συν ότι αυτή η ομάδα έχει κόσμο στο πλευρό της.
Το Περιστέρι την άξιζε αυτή την κατρακύλα;
«Θεωρώ όχι, αλλά ελπίζω να έχουμε μάθει πλέον από τα λάθη μας. Και αυτό είναι το σημαντικό. Να μαθαίνουμε από αυτά. Πέρυσι η πτώση ήταν αγωνιστική, ωστόσο θεωρώ πως τώρα έχουν μπει κάποιες βάσεις και θα δουλέψουμε πολύ πάνω σε αυτές. Σε τρία χρόνια το Περιστέρι θα είναι εκεί όπου ανήκει, δηλαδή στην Α1»
Αναμφισβήτητα το Περιστέρι είναι μπασκετογειτονιά. Πάντα έβγαζε από τα «σπλάχνα» του Έλληνες παίχτες. Λείπει το Περιστέρι από το ελληνικό μπάσκετ;
«Σίγουρα λείπει. Οι εποχές των 90’s που λέμε λείπουν. Όχι μόνο το Περιστέρι αλλά και άλλες ομάδες που λείπουν σήμερα από το κάδρο έδιναν παίχτες στο προσκήνιο που η αποδοχή τους δεν ήταν μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά σε ευρωπαϊκό. Η Α1 έχει γίνει μια κατηγορία που όλες οι ομάδες έχουν 6 Αμερικάνους, 2 Έλληνες και 2 έφηβους απλά για να κάνουν προπόνηση. Δυστυχώς αυτό είναι το concept στην Α1. Λείπει έντονα το ελληνικό στοιχείο. Θεωρώ πως αυτό θα έχει ημερομηνία λήξης και οι ομάδες θα πρέπει να κατανοήσουν πόσο σημαντικό είναι να στηρίζονται σε Έλληνες παίχτες».
Όταν ακούς το όνομα «Αλφόνσο Φορντ» τι νιώθεις;
«Ανατριχίλα, ανατριχίλα. Όταν ήταν ο Αλφόνσο στο Περιστέρι εγώ ήμουν παιδικό. Θυμάμαι πως καθόμασταν μια ώρα και μετά την προπόνηση για να τον δούμε. Μάλιστα ο ίδιος μας φώναζε να παίξουμε μαζί του, να σουτάρουμε δίπλα του. Ήταν τόσο σπουδαίος άνθρωπος. Ήταν ένα κεφάλαιο σημαντικό. Βοηθούσε τους πάντες. Ήταν δίπλα σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Έδινε ρούχα, τρόφιμα σε πολλούς. Και εμείς τότε που ήμασταν πιτσιρίκια και τον θαυμάζαμε αντί να μας κάνει καψώνια μας είχε σαν παιδιά του…Άνθρωπος με το «Α».
Το μήνυμα που στέλνεις στον κόσμο του ΓΣΠ ποιο είναι;
«Το μήνυμα είναι ένα σύνθημα που λένε οι Fentagin στις χαρές και στις λύπες μαζί. Οι λύπες ήρθανε, οι χαρές έπονται και είναι κοντά… Οπότε πρέπει να είμαστε όλοι μαζί!».
Πολλά παιδιά είναι καθηλωμένα στις οθόνες των ταμπλετς, των κινητών και της τηλεόρασης, ενώ η δικιά μας γενιά ήταν όλη μέρα στις αλάνες, στα γηπεδάκια του μπασκετ. Πως σχολιάζεις τα σημεία των καιρών;
«Σε αυτά τα παιδιά θα έλεγα να αποτινάξουν τα ηλεκτρονικά και να βγουν έξω, να κλωτσήσουν μια μπάλα, να μάθουν ακόμη και να χτυπήσουν. Έχω δει ένα σχετικό post στοfacebook όπου η εικόνα είναι χωρισμένη στην μέση. Στην μία γράφει 90’s και δείχνει μια μαμά να τραβάει το παιδί της από την αλάνα προς το σπίτι και στην άλλη πλευρά της εικόνας γράφει από κάτω «σήμερα» και απεικονίζει την μητέρα να τραβά το παιδί της (το οποίο κρατά τάμπλετ) από το σπίτι προς την αλάνα. Η εικόνα αυτή τα λέει όλα ξεκάθαρα, πιστεύω».
Ο Πλιάτσικας σε ένα τραγούδι του έλεγε «αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα θα ξαναέβαφα γαλάζια την θάλασσα», ο Αντώνης Μάντζαρης πώς θα άλλαζε τον κόσμο αν μπορούσε;
«Να είχε όλος ο κόσμος ισότητα, ισονομία και ίδια ποιότητα ζωής. Να μην υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Άλλωστε όλοι ζούμε και αναπνέουμε κάτω από τον ίδιο ήλιο».
