Τον Αντώνη Ρουσσάκη, τον είχα… προλάβει στα τελευταία του χρόνια, πριν δηλαδή την αποχώρηση του από την ενεργό δράση.
Όσον αφορά τον τίτλο, μοιάζει πολύ με αυτόν που είχα επιλέξει και για έναν συνονόματο του, τον Αντώνη Ασσιήκαλη, καθώς το αγωνιστικό τους «ύφος», ήταν αρκετά όμοιο (το ύφος και όχι τόσο το στιλ).
Μάλιστα, για να είμαι ειλικρινής, η πρώτη φορά που τον είχα δει αγωνιζόμενο (ως συντάκτης), είχε συνοδευτεί με εκείνο το (σπαρταριστό) περιστατικό που είχα περιγράψει και το οποίο θυμίζω, στον παρακάτω σύνδεσμο:
Όσον αφορά δε, το ταλέντο του, αυτό ήταν και αποδεκτό και σεβαστό, τόσο από συμπαίκτες, όσο και αντιπάλους!
Διέθετε δε μιαν τέτοια «δομή» που του… επέτρεπε να αγωνίζεται με την ίδια ευχέρεια σε παραπάνω θέσεις από αυτήν που ως συνήθως, είχε να επιτελέσει μιαν αποστολή στο γήπεδο!
Το δε στιλ του, θα το χαρακτήριζα ως “ντελικάτο”!
Ειδικά, όσον αφορούσε τον εκτελεστικό τομέα, δεν ήταν και λίγες οι φορές που έδινε τις λύσεις, όταν τις χρειαζόταν η ομάδα του, κάτι που ίσχυε και για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα!
Ο Αντώνης Ρουσσάκης, ήταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες που ανέδειξε η καλαθόσφαιρα μας, ενώ μετά την αποχώρηση του, ασχολήθηκε με το επάγγελμα του προπονητή, τομέας στον οποίο «κατέγραψε» επίσης αρκετές επιτυχίες!
