Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες αναφέρει κάποια αγωνιστικά στοιχεία τα οποία θα κρίνουν εν πολλοίς την πορεία την Εθνικής Ελλάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Να αναφέρει κανείς πόσα πολλά πράγματα είναι σημαντικά στο σύγχρονο μπάσκετ δεν έχει νόημα διότι πολύ απλά είναι… πολλά.
Τη δική μου λόξα με το τρίποντο την ξέρετε εδώ και χρόνια. Πάμε μία γρήγορα μία επανάληψη όμως.
Το τρίποντο δεν είναι απλά ο επιπλέον πόντος από το δίποντο. Είναι η αύξηση των χώρων δράσης μέσα από τα 6.75 αφού αν είσαι εύστοχος από μακριά, τότε θα υποχρεωθεί ο αμυντικός να ακολουθήσει επίσης μακριά και έτσι θα μεγαλώσουν οι αποστάσεις των αμυντικών.
Αποστάσεις…. Κι αυτή λέξη κλειδί για την πορεία της Ελλάδα στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο.
Χωρίς να σας φαίνεται παράξενο τα δύο αυτά αγωνιστικά στοιχεία είναι αλληλένδετα.
Ειδικά σε μία ομάδα όπως η δική μας η οποία διαθέτει τον MVP της κανονικής διάρκειας του κορυφαίου πρωταθλήματος, οι σωστές αποστάσεις είναι απαραίτητες.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στο ανοικτό γήπεδο μοιάζει με «cheat» σε ηλεκτρονικό παιχνίδι.
Στο «5on5» δεν γίνεται να τον αντιμετωπίσει ένας αμυντικός. Τουλάχιστον δύο θα πέφτουν πάνω του κάτι που σημαίνει πως με σωστή, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας με πάσα κάποιος θα είναι ελεύθερος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι άμυνες αφήνουν το τρίποντο, συνεπώς αυτός ο ελεύθερος συμπαίκτης θα έχει την ευκαιρία να σουτάρει (σχεδόν) ανενόχλητος. Αν αυτά τα σουτ μπαίνουν η άμυνα θα βγαίνει πιο έξω και ο Αντετοκούνμπο (κι όχι μόνο) θα έχει μεγαλύτερο χώρο δράσης.
Αν δεν μπαίνουν, η άμυνα θα κλείνει όλο και πιο πολύ κοντά στο καλάθι της ρισκάροντας τα ελεύθερα σουτ.
ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ
Ο ένας παίκτης έχει τη μπάλα. Φανταστείτε τους άλλους τέσσερις να είναι δεμένοι με ένα σχοινί κι ο ένας να κινεί… όλους.
Αυτό θα ήταν ιδανικό.
Οι σωστές αποστάσεις στην επίθεση είναι σημαντικές. Ουσιαστικά υπάρχει ένας κανόνας… Να είναι σε τέτοια θέση οι παίκτες που να μην μπορεί ένας αμυντικός να μαρκάρει και δύο επιθετικούς.
Αν π.χ μπερδευτούν και πάνε στην ίδια κατεύθυνση τότε αυτομάτως ο ένας αμυντικός (θυμίζω πως στον Αντετοκόυνμπο θα υπάρχουν τουλάχιστον δύο συνεπώς θα υπάρχει αριθμητικό πλεονέκτημα) θα μπορεί εύκολα να μαρκάρει όποιον από τους δύο φτάσει η μπάλα στα χέρια του.
Αν όμως υπάρχουν σωστές αποστάσεις τότε αυτομάτως η περίφημη «extra πάσα» αποκτά νόημα.
LOW POST ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Στα τρία φιλικά επί κινέζικου εδάφους παρατήρησα πως αρκετές φορές υπήρχε η διάθεση να ακουμπήσει η μπάλα στο χαμηλό ποστ.
Μπουρούσης, Πρίντεζης και Γ. Αντετοκούνμπο διαθέτουν τη συγκεκριμένη ικανότητα.
Αυτό μου άρεσε αρκετά ήταν η κίνηση των παικτών μακριά από τη μπάλα.
Υπήρξαν φάσεις στις οποίες ο παίκτης της δυνατής πλευράς που βρίσκεται στις 45° δεχόταν (flair) σκριν από τον παίκτη της κορυφής και έβρισκε ελεύθερο σουτ ή ο σκρίνερ έκοβε στην καρδιά της ρακέτας. Αναλόγως την αντιμετώπιση της άμυνας.
Σε άλλη περίπτωση οι δύο παίκτες της αδύνατης πλευράς (weak side) άλλαζαν απλά θέση αναγκάζοντας την άμυνα να κινηθεί.
Σε άλλη περίπτωση έκοβε κάποιος προς το καλάθι με τόσο πειστικό τρόπο που άφηνε χώρο δράσης για τους υπόλοιπους.
Γενικά λύσεις υπάρχουν, ωστόσο οι περισσότερες καταλήγουν στο σωστό spacing (αποστάσεις) και στο αν το ποσοστό ματς στα τρίποντα θα είναι λογικό (35% και πάνω).
ΥΓ: Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στο παιχνίδι που δε θα του πηγαίνει καλά επιθετικά, θα επιμένει ή θα βρει άλλους τρόπους να βοηθήσει την ομάδα; Αυτό είναι κρίσιμο ερώτημα. Προσωπικά θεωρώ πως θα βρει άλλους τρόπους να βοηθήσει την ομάδα.
ΥΓ 2: Σε αυτά τα τουρνουά δεν υπάρχει λογική κάτι το οποίο δεν λέμε να εμπεδώσουμε ως λαός. Ήδη έχουμε βγάλει ματς στη δεύτερη φάση με Τούρκους και πρώτο νοκ άουτ κόντρα σε Γάλλους. Δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται.
gazzeta.gr
