Μπορεί βέβαια να πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που πήρε την απόφαση για να αποχωρήσει από την ενεργό δράση, αλλά δεν πιστεύουμε ότι ακόμα και οι σημερινοί νεαροί, να μην έχουν (έστω) ακούσει για την… αφεντιά του!
Για το Χάρη Σολέα ο λόγος. Έναν απαράμιλλο άσο των γηπέδων μας, έναν ζωντανό θρύλο της Κυπριακής καλαθόσφαιρας!
Αν λοιπόν, μας ρωτούσε κανείς, για να σκεφτούμε έναν παίκτη, που ήταν πραγματική ηγετική μορφή, σίγουρα υπήρξαν και άλλοι, αλλά ο Χάρης Σολέας, σίγουρα θα κάνει… μπάσιμο στη σκέψη μας!
Δηλαδή, σαν αυτά που έκανε στους αγωνιστικούς χώρους!
Ο Χάρης Σολέας λοιπόν, όσο χαμηλών τόνων ήταν εκτός των γηπέδων, τόσο ανάλογα… αυτοί ψήλωναν, όταν έμπαινε στο γήπεδο!
Αυτό, σε συνδυασμό με την αγωνιστική του αξία, προκαλούσε δέος στον αντίπαλο και σεβασμό στην ίδια του την ομάδα.
Ήταν μια αυθεντική προσωπικότητα που ωστόσο, παρά τα όσα κατάφερε να πετύχει, χάριν στην αγωνιστική της αξία, τουλάχιστον (προσωπικά) δε θυμάμαι να τον είχα ακούσει ποτέ να λέει τη λέξη «εγώ»!
Άλλωστε αυτήν, την έλεγε μέσα στο γήπεδο, κάθε φορά που κρατούσε τη μπάλα.
Ηγέτες σαν το Χάρη Σολέα, πραγματικά σπανίζουν!
Τέλος, να περιγράψω και μιαν παλιά σκηνή (με χιούμορ) που θυμάμαι από αυτόν τον σπουδαίο παίκτη:
Είχε γίνει σε ένα παιχνίδι της Εθνικής, με αντίπαλο την Αυστρία. Οι Αυστριακοί είχαν ξεφύγει κατά πολύ στο σκορ και ενώ το παιχνίδι ήθελε ακόμα 7-8 λεπτά για να λήξει.
Σε μια φάση λοιπόν, έκανε ένα φάουλ και απευθυνόμενος στο ξένο διαιτητή του λέει σε αμιγή Κυπριακή διάλεκτο:
-Άτε ρε κουμπάρε, σφύρα το να τελειώνουμε, να… φέφκουμεν!
