Σε μιαν παλιά μου ανάρτηση, σε ένα άλλο σάιτ, είχα καταθέσει την άποψη μου για την κάρτα φιλάθλου…
Το θέμα, το είχα παρουσιάσει σαν μιαν… αλατιέρα που αν σου τη σερβιρίσει σκέτη στο τραπέζι το γκαρσόνι, τότε αν έχεις καλό σημάδι, δεν θα γλυτώσει το… καρούμπαλο!
Αν όμως αυτό το μέτρο, περιλαμβανόταν μέσα σε μια δέσμη ας πούμε, τότε, είναι σα να σου φέρνει το γκαρσόνι και την αλατιέρα, αλλά και τον μεζέ! Οπόταν το αλάτι, τον κάνει και νόστιμο!
Όμως, όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι ο κόσμος δεν πάει στα γήπεδα και δη, στα καλαθοσφαιρικά (ας μην πω για άλλα αθλήματα, γιατί στα γήπεδα που παίζονται, οι… αράχνες κάνουν πάρτι, το ένα πίσω από το άλλο)!
Πάνω λοιπόν που ψάχναμε για τρόπους επιστροφής του κόσμου, ήλθε αυτός ο ιός και μας αναγκάζει να κλείσουμε τα γήπεδα και όχι μόνο τα καλαθοσφαιρικά.
Προσωπικά, είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι περισσότερο μας τρομάζει ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου, ο αόρατος, αυτός που ονομάζεται φόβος, παρά η καθαυτό ασθένεια!
Ένα παλιό γνωμικό λέει ότι «αν αντιμετωπίσεις ένα πραγματικά μεγάλο πρόβλημα, τότε θα καταλάβεις, πόσο ασήμαντο ή μικρό, ήταν το προηγούμενο»…
Δεν ξέρω αν τη στιγμή που αυτή η ασθένεια, ολοκληρώσει τον κύκλο της, κάποιοι πάνε να βγάλουν και την κάρτα, επειδή θα έχουν πεθυμήσει να πάνε ξανά στο γήπεδο…
Πάντως, επειδή μιλάμε για Κύπριους φιλάθλους, πιστεύω ότι θα είναι ελάχιστοι αυτοί που θα ακολουθήσουν την πορεία της σκέψης μου…
Όλα αυτά, τη στιγμή που αφού τα γήπεδα μας, είναι που είναι άδεια, τα μέτρα που έλαβαν οι αρμόδιοι, είναι ΣΩΣΤΑ, ανεξαρτήτως προσέλευσης σε αυτά!
Πάντως ο ιός… είτε έχει, είτε δεν έχει κάρτα φιλάθλου (!) παραμονεύει και ο καθένας ΟΦΕΙΛΕΙ να προστατέψει και τον εαυτό του και όσους επηρεάζει και που δεν είναι σε θέση να το πράξουν!
