Τη στιγμή που οι αριθμοί ανεβαίνουν και τρομάζουν και μέχρι που ΘΑ έλθει η στιγμή, που θα αρχίσουν να πέφτουν, μέχρι να εκμηδενισθούν, ΧΡΩΣΤΑΜΕ… κάτι, όχι μόνο στους ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, αλλά στους ακόμα πιο μεγάλους ΗΡΩΕΣ αυτοί που είναι ΜΕΣΑ στη δίνη της μάχης!
ΟΛΟΙ αυτοί, που πάλεψαν και παλεύουν, είναι ΟΛΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ!
Έστω και αν κάποιοι, έκλεισαν τα μάτια τους και άνοιξαν αυτά των ψυχών τους, για να βλέπουν όταν θα φθάσουν Στην Αιώνια Αγκαλιά Του Κυρίου!
Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, είναι οι λεγόμενοι γέροντες, οι λεγόμενοι, ηλικιωμένοι, αυτοί της λεγόμενης τρίτης ηλικίας…
Είναι αυτοί, που αρκετοί από εμάς ήδη τους είχαμε απομονώσει από πριν…
Είτε αφήνοντας τους στα σπίτια τους, γιατί εμείς χτίσαμε καινούρια και σε αυτά, διευθετήσαμε χώρο για την πάρτι μας, εμάς και των παιδιών μας…
Είτε γιατί τους αναθέσαμε σε κάποια γηροκομεία, ίσως επειδή τα παραμύθια που μας έλεγαν στα παιδικά μας χρόνια, δεν τα πιστεύαμε πλέον, επειδή μεγαλώσαμε…
Είτε γιατί, όταν μας κράτησαν στην αγκαλιά τους, η δική μας δεν τους χωρούσε, επειδή σε αυτήν, θέση υπάρχει μόνο για τον/τη σύζυγο και τα δικά μας παιδιά…
-Σκέφτηκε κανείς πόσα από όλα αυτά τα (λεγόμενα) ηλικιωμένα ΑΘΩΑ θύματα, έκλεισαν τα μάτια τους, εγκαταλειμμένοι στα γηροκομεία;
Λέω… ΑΝ σκέφτηκε κανείς, επειδή δεν είδα πουθενά να αναγράφεται κάτι τέτοιο, συγκεκριμένα!
Είναι τα ΑΘΩΑ θύματα, που έζησαν την απομόνωση και την αχαριστία από πριν και έκλεισαν τα μάτια τους με αυτό το φρικτό παράπονο…
Μαζί με αυτά, ακολουθούν τα υπόλοιπα ΑΘΩΑ θύματα, που είχαν κάποιους, δηλαδή αυτούς που αναγνωρίζουν, ότι ο παππούς και η γιαγιά, είναι Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ! ΟΛΩΝ ΜΑΣ!
Αυτοί που έμειναν ΔΙΠΛΑ στον παππού και στη γιαγιά, ως την τελευταία επίγεια στιγμή τους...
Αυτοί όμως που αναχώρησαν με το παράπονο, Εκεί στην Αιώνια Αγκαλιά, θα ανταμειφθούν με το ΑΛΗΘΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ!
Κάτι προσωπικό… Τώρα είναι που ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΩΤΕ την αγαπημένη μου γιαγιά (να με στηρίξει, αψηφώντας τη… μουρμούρα του παππού)!
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ!!!
