Ευρωλιγκάτα ups and downs

0
Mandatory Credit: Photo by TOLGA BOZOGLU/EPA-EFE/Shutterstock (10148578m) Anadolu Efes' Shane Larkin celebrates after scoring at the Euroleague basketball match between Anadolu Efes and Barcelona in Istanbul, Turkey 08 March 2019. Anadolu Efes vs Barcelona, Istanbul, Turkey - 08 Mar 2019

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες γράφει για τα συμπεράσματα του μετά απο 20 αγώνες.

Συμπληρώθηκαν 20 αγωνιστικές οπότε είναι μία καλή ευκαιρία να αναφέρω κάποια προσωπικά συμπεράσματα από τη φετινή Euroleague.
Να τονίσω το «προσωπικά» γιατί δε σημαίνει πως είναι και σωστά τα δικά μου συμπεράσματα.

Η Αναντολού Εφές παίζοντας πολλά παιχνίδια χωρίς τον Ντάνστον και αρκετά χωρίς τον Μίτσιτς, κάνει παρέλαση με 3 νίκες διαφορά από τον δεύτερο. Η νίκη στη Μαδρίτη έπεισε και τον τελευταίο αμφισβητία της τουρκικής ομάδας.

Αυτό σημαίνει πως είναι πολύ καλή ομάδα και πως έχει ικανότατο προπονητή. Ούτε δικαιολογίες ούτε τίποτα για τον Αταμάν.
Πηγαίνει και νικάει όπου θέλει με τον Πλάις βασικό ψηλό.
Οκ, και με έναν εξωγήινο Λάρκιν.
Για μένα επίσης απροσδόκητα καλή είναι η πορεία και του Παναθηναϊκού. Οι «πράσινοι» είναι εύκολα έκτοι και βλέπουν για παραπάνω. Μέχρι τώρα παρουσιάζουν μία μοναδική συνέπεια στον τρόπο που αγωνίζονται.
Τα εύκολα ματς τα… καθαρίζουν ενώ πολλές ομάδες κάνουν γκέλες σε κάτι τέτοιες… παγίδες.

Να θυμίσω πως κλείνει τη σεζόν με πολλά δύσκολα ματς (Μπάρτσα μέσα, Ρεάλ έξω, ΤΣΣΚΑ μέσα, Εφές και Φενέρ έξω). Καλό είναι που μαζεύει φασούλι για να γεμίσει το σακούλι. Για να κάνει το «μπαμ» και να ψάξει κάτι καλύτερο από την 5η θέση θα πρέπει να πάρει κι ένα ντέρμπι εκτός έδρας όπως έκανε στη Μόσχα.
Μιας και είπα Μόσχα, αν νικήσει την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ την διπλώνει αφού θα την έχει 2-0 και σε περίπτωση ισοβαθμίας θα είναι από πάνω.

Δυστυχώς τον Ολυμπιακό θα πρέπει να τον συμπεριλάβω στις απογοητεύσεις της Euroleague. Σίγουρα η άφιξη του Μπαρτζώκα η επικείμενη προσθήκη του Οκτάβιους Έλις να αποτλεούν πολύ ευχάριστα γεγονότα, αλλά η φετινή σεζόν έχει χαθεί.
Οι ξένοι της ομάδας αποδίδουν άθλια τις περισσότερες φορές και ο Ολυμπιακός τα περιμένει όλα από τους Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου και Μιλουτίνοφ που τα ακούνε κι από πάνω όταν «σκάσουν» από την κούραση και δεν παίξουν καλά σε κάποιο παιχνίδι.

Θα κλείσω με μία ακόμη ομάδα που μου έχει κάνει αρνητική εντύπωση για να κάνω το 2-2 (δύο θετικά και δύο αρνητικά).
Η Χίμκι. Οι Ρώσοι μακριά από την έδρα τους παρουσιάζονται αγνώριστοι προς το κακό. Όχι, πως στην έδρα τους εντυπωσιάζουν, αλλά σίγουρα παίζουν καλύτερα.
Μαθαίνω πως ο Κουρτινάιτις είναι υπ’ ατμόν κάτι το οποίο περιμένει κι ο Σβεντ με ανυπομονησία. Ο σκόρερ της Χίμκι δεν πολυσυμπαθεί τον Λιθουανό coach.
Μου θυμίζει λίγο την Αρμάνι των τελευταίων ετών. Λεφτά, μπάτζετ, παικτάραδες, σόου, προσδοκίες, δηλώσεις για Final 4 και τελικά… μία τρύπα στο νερό.
Ομάδα χωρίς φανέλα και χωρίς προσωπικότητα είναι η Χίμκι κι αυτό το πληρώνει.

Coffee House