GM: Oι 5 πρώτες ομάδες της φετινής EUROLEAGUE (παρουσιάση με αλφαβητική σειρά)

0
Ο GM παρουσιάζει και αναλύει τις ομάδες της φετινής EUROLEAGUE, δίνωντας τις εκτιμήσεις του για την πορεία τους. Σήμερα παρουσιάζονται οι 5 πρώτες ομάδες, με αλφαβητική σειρά, και τις επόμενες μέρες οι υπόλοιπες. 

Έφτασε σχεδόν η ώρα να ξεκινήσει η νέα Ευρωλίγκα, νωρίτερα από άλλες χρονιές, ανανεωμένη και με 18 ομάδες από εφέτος. Αναμένω την φετινή σεζόν μεγάλο ανταγωνισμό, κυρίως για τις ομάδες που θα μπουν στα play off. Αν θεωρήσουμε ότι για τις 4-5 πρώτες θέσεις υπάρχουν συγκεκριμένα φαβορί για να τις κατακτήσουν, για τις υπόλοιπες 3-4 θέσεις της postseason θα παλέψουν τουλάχιστον 8 ομάδες.

Στο σημερινό και στα επόμενα δύο άρθρα θα προσπαθήσω σε γενικές γραμμές να παρουσιάσω και να αναλύσω όλες τις ομάδες που θα πάρουν μέρος, εκτός από τις δύο ελληνικές. Θα μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις και τις εκτιμήσεις μου, οι οποίες είναι βασισμένες στα ρόστερ των ομάδων, αλλά και σε κάποιες παραμέτρους που χρησιμοποιώ για να βγάλω συμπεράσματα. Το ξεκαθαρίζω αυτό γιατί ακόμα είμαστε στην αρχή της σεζόν και δεν έχουμε εικόνα από το τι θα δείξουν οι ομάδες στο παρκέ. Μετά τις 7-8 πρώτες αγωνιστικές, οι εκτιμήσεις θα γίνουν πιο συγκεκριμένες. Δεν μπορούμε επίσης να προβλέψουμε οποιαδήποτε λεπτομέρεια μπορεί να παρουσιαστεί κατά την διάρκεια της σεζόν και να επηρεάσει την απόδοση μιας ομάδας π.χ. ένας τραυματισμός.

Για όσους έχουν διαβάσει και προηγούμενα άρθρα μου, είναι σαφές ότι το βασικό μου κριτήριο για να κρίνω ένα ρόστερ είναι η ποσότητα και κυρίως η ποιότητα των guard μιας ομάδας. Κυρίως δε, εκείνων των guard που μπορούν να δημιουργήσουν για τους συμπαίκτες τους, αλλά και να αλλάξουν τον ρυθμό ενός αγώνα. Το μότο μου είναι ‘’δείξε μου τους guard της ομάδας σου, να σου πω που μπορεί να φτάσει’’. Άλλα σημαντικά κριτήρια είναι το κατά πόσο μια ομάδα μπορεί να παίξει γρήγορο (όχι βιαστικό), σκεπτόμενο μπάσκετ και να μπορεί κατά την διάρκεια ενός αγώνα να αλλάξει, εφόσον υπάρξει ανάγκη, το αρχικό αγωνιστικό της πλάνο.

Πάμε λοιπόν…

ALBA BERLIN

Μετά από 5 χρόνια η Άλμπα επανέρχεται στην Ευρωλίγκα ως φιναλίστ της Γερμανικής Λίγκας και εκμεταλλευόμενη την wild card που πήρε η Μπάγερν. Πέρυσι επίσης, έφτασε και μία ανάσα μακριά από την κατάκτηση του EUROCUP χάνοντας στους τελικούς από την Βαλένθια.

Αγωνιστικά η Άλμπα έχει ένα μέτριο σε ποιότητα και άπειρο ρόστερ. Το παιχνίδι της κουμαντάρει ένας καλός και οργανωτικός  PG, ο Peyton Siva, που έχει γαλουχηθεί από τον Πιτίνο στο Louisville. Ο Siva πασάρει πολύ καλά και είναι και καλός σκόρερ με +44% στα τρίποντα!!!. Είναι εξαιρετικός στην πίεση στον αντίπαλο PG με μεγάλη έφεση στα κλεψίματα. Το μεγάλο του μειονέκτημα είναι το ύψος του που τον κάνει ευάλωτο στα ποσταρίσματα των αντιπάλων. Πίσω του βρίσκεται ο Stefan Peno και ο Makai Mason με ελάχιστες παραστάσεις από Ευρωλίγκα ο πρώτος και καθόλου ο δεύτερος. Στα φτερά αποκτήθηκε ο Marcus Eriksson μετά από μία πολύ καλή σεζόν στην Γκραν Κανάρια. Ο Eriksson είναι εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων και η περυσινή του εμπειρία από την Ευρωλίγκα θα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Μαζί του στους SG-SF βρίσκονται οι Martin Hermannsson, Rokas Giedraitis, Jonas Mattisseck, Niels Giffey,  και Kenneth Ogbe, παίκτες μέτριων δυνατοτήτων και πολύ μικρής εμπειρίας. Στη θέση ‘’4’’ η Άλμπα δείχνει δυνατή με τον περυσινό MVP του EUROCUP, Luke Sikma και τον Tyler Cavanaugh να μοιράζονται τον χρόνο. Είναι και οι δύο καλοί σουτέρ από μακριά και δυνατοί στην άμυνα. Ο Cavanaugh θα χρειαστεί κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα προσαρμογής στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Τέλος στα πεντάρια με Thiemann, Nnoko και Nikic δεν βλέπω ιδιαίτερη ποιότητα.

Το μεγάλο όπλο της Άλμπα είναι σαφώς ο πολύπειρος προπονητής της Aito Garcia Reneses, o οποίος θα παρουσιάσει σίγουρα ένα οργανωμένο και συμπαγές σύνολο που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τα (λίγα) δυνατά του σημεία. Όποια ομάδα απομονώσει τον Siva, θα κόψει την Άλμπα στη μέση και τότε δεν μπορώ να σκεφτώ ποιο μπορεί να είναι το plan B των Γερμανών. Έχω την άποψη ότι η Άλμπα θα χρησιμοποιήσει την φετινή σεζόν ώστε να μαζέψει εμπειρίες και να μπορέσει να κερδίσει 3-4 από τα πολλά ΄΄στοιχήματα’’ που έχει σε παίκτες για να χτίσει τις επόμενες χρονιές.

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι η Άλμπα είναι ένας εξαιρετικά οργανωμένος οργανισμός (διοικητικά) με φοβερό γήπεδο και θα συμβάλει πολύ στην εξέλιξη της διοργάνωσης σε τομείς όπως το marketing, το ticketing κ.α.

Εκτίμηση θέσης στην RS: 16-18

ANADOLOU EFES

Η Εφές έφτασε πέρυσι στον τελικό της διοργάνωσης, παίζοντας ολοκληρωμένο μπάσκετ. Διατήρησε όλο το περυσινό ρόστερ, πλην 1-2 περιπτώσεων και ενισχύθηκε κιόλας με σημαντικούς αθλητές όπως οι Peters και Singleton. Όλα αυτά οδηγούν στο λογικό συμπέρασμα ότι εφέτος θα πάει για το κάτι παραπάνω. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι μπορεί να το πετύχει. Υπάρχει μία παράξενη κατάσταση στην ομάδα, στη σχέση διοίκησης – προπονητή που πιθανώς να δημιουργήσει προβλήματα εφόσον βρεθεί η αφορμή εντός της σεζόν. Επίσης, πιστεύω ότι η ταμπέλα του φαβορί θα βαρύνει την soft και άμαθη σε τέτοιες καταστάσεις EFES συν το γεγονός ότι οι αντίπαλοί της θα είναι πλέον πολύ υποψιασμένοι και προετοιμασμένοι να την αντιμετωπίσουν.

Όσον αφορά το ρόστερ, αυτό παραμένει σε υψηλότατο επίπεδο. Ο Μίσιτς είναι από τους καλύτερους two way players της διοργάνωσης (προσωπικά τον λατρεύω σαν μπασκετμπολίστα), ο οποίος είναι ιδανικός να καλύπτει τα κενά σε άμυνα και δημιουργία των Λάρκιν και Μπομπουά. Οι δύο τελευταίοι είναι εξαιρετικοί στο τελείωμα επιθέσεων είτε με τρίποντο είτε μια 1-1 προσπάθειες και μαζί με τον Μίσιτς συνθέτουν μια από τις καλύτερες τριάδες περιφερειακών στο τουρνουά. Μία περιφερειακή τριάδα ικανή να αλλάξει άμεσα και δυναμικά την ροή ενός αγώνα, όπως ακριβώς επιτάσσει το σύγχρονο μπάσκετ. Ο Αταμάν, χρησιμοποιεί πολλές φορές σχήματα με τρείς περιφερειακούς, με τον Μίσιτς, έναν εκ των Λάρκιν ή Μπομπουά και έχοντας στο ‘3’ τον Σίμον, έναν πολύπειρο αθλητή με καλό σουτ που μπορεί να καλύψει άνετα τις θέσεις 1 – 3. Έχει λοιπόν ταυτόχρονα στην πεντάδα τρείς χειριστές που μπορούν να τελειώσουν την επίθεση με πολλούς τρόπους, είτε με 1-1 προσπάθεια, είτε με τρίποντο, είτε με pick n’ roll από την κορυφή, είτε από το πλάι, είτε με pick n’ pop. Ειδικά αν στις θέσεις των ψηλών είναι ο Ντάνστον με τον Σίνγκλετον. Γενικά αυτός ο πολυδιάστατος τρόπος επίθεσης είναι εξαιρετικά σημαντικός στο μπάσκετ.

Στην θέση ‘4’ υπάρχουν οι Σίνγκλετον, Πέτερς και Μοερμάν (μόλις επιστρέψει από τον τραυματισμό) και στο ‘’5’’ ο Ντάνστον με τον Πλάις, οπότε και εδώ οι επιλογές είναι πολλές και ποιοτικές. Ένα σημαντικό μειονέκτημα της Εφές είναι η αντιμετώπιση στην άμυνα ομάδων με γρήγορους και αθλητικούς ψηλούς, όταν ο Ντάνστον είναι στον πάγκο. Ούτε ο Πλάις, ούτε κάποιο από τα PF μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μία τέτοια κατάσταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις θεωρώ ότι ο Αταμάν θα προσπαθήσει να κόψει το pick n’ roll των αντιπάλων με πίεση στην δημιουργία (με Μίσιτς και Μπαλμπάι).

Εκτίμηση θέσης στην RS: 4-6

ARMANI MILAN

H Αρμάνι θεωρώ πως έχει ένα από τα 5-6 ποιοτικότερα ρόστερ της Ευρωλίγκα. Αυτό, σε συνδυασμό με την παρουσία του Μεσίνα στον πάγκο, πρώτα ως προσωπικότητα και στην συνέχεια ως προπονητής, με κάνει να πιστεύω ότι οι Ιταλοί θα παρουσιάσουν κάτι πολύ καλό. Θεωρώ πως θα είναι από τις ομάδες που θα κάνουν step up φέτος και δεν βλέπω τον τρόπο να μείνουν εκτός οκτάδας.

Έχουν μια εξαιρετική backcourt τετράδα με Ροντρίγκεθ, Μακ, Ρολ και Νέντοβιτς οι οποίοι δημιουργούν εξαιρετικά, και εκτελούν με πολλούς τρόπους. Στην άμυνα τόσο ο Τσάτσο όσο και ο Ρολ παίζουν πιεστικά και με μυαλό, καλύπτοντας πολλές φορές τον σχετικά ανώριμο ακόμα Νέντοβιτς. Η παρουσία του ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥ παίκτη Ροντρίγκεθ δίνει την δυνατότητα στον Μεσίνα να έχει τον μπασκετικό εγκέφαλο που χρειάζεται στην ομάδα του (περίπτωση Παπαλουκά της περασμένης δεκαετίας), ώστε να εφαρμόζονται στην εντέλεια οι εντολές του.

Στην frontline της Αρμάνι συναντάμε έξι παίκτες με ποικίλα χαρακτηριστικά, ικανούς να επιτεθούν και να αμυνθούν με όλους τους πιθανούς τρόπους. Οι Ουάιτ, Μπρουκς, Μπέρνς, Μπιλίνγκα, Γκουντάιτις και Ταρζέφσκι δίνουν τεράστιο βάθος και ποιότητα στις θέσεις 4 και 5. Στους SF βρίσκουμε την μεγάλη τρύπα στο ρόστερ της Αρμάνι. Ο Μίτσοβ είναι ο μόνος που μπορεί να καλύψει σωστά την θέση, αλλά ακόμα και αυτός μεγαλώνοντας θα πηγαίνει περισσότερο προς το 4. Λογικά θα δούμε πολλές φορές σχήματα με τρία γκαρντ και τον Ρολ ή τον Ντελα Βάλε στο 3. Γενικά περιμένω από την Αρμάνι να παίξει γρήγορο αλλά σκεπτόμενο μπάσκετ με πολύ δημιουργία, αρκετές κατοχές, αλλά και στιβαρή άμυνα.

Εκτός από την κάλυψη της θέσης 3, ένα ακόμα μεγάλο ερωτηματικό είναι σε τι κατάσταση θα επιστρέψει ο επιρρεπής σε τραυματισμούς Νέντοβιτς και πως θα κατανοήσει τον ρόλο του ώστε να είναι πραγματικά χρήσιμος για την ομάδα του. Είναι παίκτης με μεγάλες δυνατότητες, αλλά και ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση. Τέλος, θα πρέπει όλοι στον οργανισμό (με πρώτο τον ιδιοκτήτη), να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε μία ομάδα μπάσκετ και όχι σε εκδηλώσεις μόδας, αποτινάσσοντας από το DNA της ομάδας τον ‘’πριμαντονισμό’’.

Σε γενικές γραμμές, η Αρμάνι έχει στηθεί σωστά, έχει πολύ καλό προπονητή μετά από πολλά χρόνια, και όλοι στον οργανισμό έχουν μεγάλο κίνητρο. Όλες οι προϋποθέσεις είναι υπερ τους.

Εκτίμηση θέσης στην RS: 5-7

 ASVEL VILLEURBANNE

Η Βιλερμπάν ήταν από τις ομάδες που έλαβαν την κάρτα ελευθέρας για την συμμετοχή της στην διοργάνωση, εκπροσωπώντας μία μεγάλη αγορά και παραδοσιακή μπασκετική σχολή όπως είναι η Γαλλική. Είναι ένας οργανισμός με πλάνο και όραμα, που ελέγχεται από τον Τόνι Πάρκερ. Το Βιλερμπάν είναι προάστιο της Λυών, μίας πόλης με αθλητική και πολιτιστική κουλτούρα υψηλού επιπέδου. Έδρα της ομάδας είναι το Astroballe, ένα σχετικά μικρό (5.550 θεατές), αλλά ιδιαίτερα λειτουργικό γήπεδο το οποίο θα είναι τα βασικό όπλο της ASVEL για να κάνει κάποιες νίκες στην διοργάνωση.

Αγωνιστικά η Βιλερμπάν έχει ένα μέτριο και άπειρο ρόστερ και θεωρώ πως θα χρησιμοποιήσει την εφετινή της παρουσία για συλλογή εμπειριών. Ο βασικός μοχλός ανάπτυξης και δημιουργίας της ομάδας θα είναι ο PG – SG Edwin Jackson, από τους λίγους παίκτες της ομάδας με εμπειρία στην Ευρωλίγκα. Πρόκειται για ένα γρήγορο παίκτη, σκόρερ και πασέρ. Δίπλα του στην περιφέρεια θα βρίσκονται ο Rihards Lomazs, Antoine Diot και ο Jordan Taylor, τρεις παίκτες με μέτρια δημιουργία οι οποίοι όμως μπορούν να δώσουν λύσεις στο σκοράρισμα. Ειδικά Ο Lomazs έκανε εξαιρετική σεζόν πέρυσι με την Βέντσπιλς σουτάροντας με 50% τρίποντα!!!

Στην frontcourt βρίσκουμε τους Ismael Bako, Adreian Payne, και Tonye Jekiri, τρία βαριά κορμιά με καλά αθλητικά προσόντα, που ποσοτικά καλύπτουν καλά την θέση 5.

Αυτός όμως που πραγματικά πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα από το ροστερ της Βιλερμπάν, είναι ο 18χρονος Theo Maledon. Είναι ένας ψηλός και αθλητικός PG με πολύ καλή σωματοδομή για την ηλικία του. Έχει σκορ και ‘’βλέπει’’ εξαιρετικά το παιχνίδι. Θα χρειαστεί ενδυνάμωση και εμπειρίες τις οποίες σίγουρα θα πάρει αφού θεωρώ πως θα είναι για τα καλά μέσα στο ροτέισον της ομάδας.

Συμπερασματικά, η Βιλερμπάν είναι από τις πιο αδύναμες ομάδες του τουρνουά και δεν πιστεύω ότι θα κάνει περισσότερες από 7-8 νίκες, οι περισσότερες εκ των οποίων θα είναι στην έδρα της. Οι βασικοί στόχοι του οργανισμού, κατά την γνώμη μου, θα πρέπει να είναι να κερδίσει εμπειρίες σε όλα τα επίπεδα, να ‘’νιώσει’’ πάλι μέλος της ελίτ και φυσικά να εξελίξει τον Theo Maledon.

Εκτίμηση θέσης RS: 16-18

BARCELONA

Πρωταθλήτρια στις μετεγγραφές δαπανώντας τρελά λεφτά φέτος η Μπαρτσελόνα, κάνει μια προσπάθεια επιστροφής στην κορυφή. Πολλοί θεωρούν δεδομένη την παρουσία της στο F4 κάνοντας αναφορές για ομάδα τρένο. Φυσικά και αν ξέραμε από τον Οκτώβριο τις ομάδες του F4, καλύτερα να ασχολούμασταν με κάτι άλλο και όχι με ομαδικό αθλητισμό. Προσωπικά είμαι εξαιρετικά επιφυλακτικός σε ότι αφορά την Μπάρτσα θεωρώντας την ιδιαίτερα soft και looser οργανισμό. Μια ομάδα που ιστορικά έχει ‘’κατεβάσει΄΄ πανίσχυρα ροστερ έχοντας αποτύχει παταγωδώς. Υπό κανονικές συνθήκες οι Καταλανοί θα έπρεπε να έχουν τουλάχιστον 2 ακόμα τρόπαια στην συλλογή τους.

Βλέποντας το ρόστερ, εκ πρώτης όψεως, θεωρεί κάποιος ότι είναι υπέρπληρες. Παρόλα αυτά εγώ έχω τι εξής απορίες: Ποιος θα παίζει το καλώς εννοούμενο ξύλο στην ρακέτα (όχι πάντως ο soft και υπερεκτιμημένος Tomic). Ποιος θα πιέζει στην άμυνα τον αντίπαλο PG? Θα προσαρμοστεί άμεσα ο Davies ή θα κάνει μέτρια χρονιά όπως πέρυσι ο Pangos που ακολούθησαν το ίδιο δρομολόγιο από την Ζαλγκίρις? Θα είναι ο Pangos στην προ διετίας κατάσταση ώστε να πούμε ότι η ομάδα έχει έναν PG που σκέφτεται? Ποιος θα πει στον Delaney ότι δεν παίζει μόνος και ότι πρέπει κάπου να ‘’παίζει΄’’ και τους άλλους. Πόσο μάλλον όταν οι άλλοι είναι προσωπικότητες μεγάλες? Θα καταλάβει ο Delaney ότι η Μπάρτσα δεν είναι Lokomotiv Kuban για να παίρνει το 40% των επιθέσεων? Θα έχει ο Higgins το ίδιο κίνητρο με πέρυσι ή θα είναι ‘’άδειος’’ μετά την κατάκτηση της Ευρωλίγκα? Πόσο γρήγορα μπορεί να βρει χημεία αυτή η ομάδα? Πως θα γίνει η διαχείριση των μεγάλων ανισοτήτων στις απολαβές των αθλητών?

Σε όλα αυτά τα ερωτήματα απαντήσεις θα δώσει ο χρόνος, δεν σημαίνει ότι όλα θα πάνε στραβά για την Μπαρτσελόνα. Η ομάδα έχει τεράστιο ταλέντο επιθετικά, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να φτάσεις μέχρι το τέλος του δρόμου. Delaney, Higgins, Abrines και Mirotic παίζοντας μάλιστα ταυτόχρονα μαζί, μπορούν να εκτελέσουν την καλύτερη άμυνα του κόσμου, όμως είναι αρκετό?

Όσο περιμένω από την Μπάρτσα, στην καλή της βραδιά να πετυχαίνει άνετα 100+ και να νικάει εμφατικά τον οποιονδήποτε, άλλο τόσο δεν θα με εκπλήξει να χάσει άνετα από κάποιον υποδεέστερο αντίπαλο.

Τέλος, θα μοιραστώ μαζί σας και την εξής εκτίμηση. Αν είχα να διαλέξω δύο παίκτες κλειδιά στην εφετινή ομάδα, αυτοί θα ήταν οι Pangos (θα χάσει 3-4 αγώνες στην αρχή) και Davies και ας ακούγεται παράξενο λόγο της παρουσίας μεγαλύτερων ονομάτων. Αυτοί οι δύο παίκτες αγωνίζονται σε δύο πολύ κομβικές θέσεις, αυτές του Point Guard και του Center και είναι από τους λίγους του ρόστερ που παίζουν με μπασκετικό μυαλό. Αν παίξουν όπως στην Ζαλγκίρις, τότε θα κλείσουν πολλές τρύπες στην άμυνα, στην δημιουργία, στην οργάνωση και θα συγκρατήσουν την ομάδα, ο καθένας φυσικά από την θέση του. Αν όμως υστερήσουν ή δεν πάρουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής, τότε…….

Εκτίμηση θέσης στην RS: 3-5

Coffee House