GM: Σχόλια και σκέψεις για την παρουσία της Εθνικής στο Παγκόσμιο. Προτάσεις για το μέλλον

0

Ολοκληρώθηκε λοιπόν η παρουσία της Εθνικής Ελλάδας στο Παγκόσμιο της Κίνας, περίπου στο χρονικό σημείο που προσωπικά υπολόγιζα. Όσον αφορά το πρόσημο της παρουσίας της ομάδας, αυτό είναι αρνητικό εφόσον έτσι δήλωσαν οι πρωταγωνιστές (παίκτες και προπονητές). Η δική μου γνώμη ήταν εξαρχής ότι η Ελλάδα θα τερμάτιζε στις θέσεις 7-12, άρα δεν βλέπω κάποια τρελή αποτυχία. Θεωρώ ότι μπήκε ψηλά ο πήχης λόγο της παρουσίας του Γιάννη, χωρίς το ρόστερ μας να κριθεί με ρεαλιστικά μπασκετικά κριτήρια και με κακή εκτίμηση της δυναμικότητας των άλλων ομάδων. Επίσης τα εύκολα φιλικά δημιούργησαν λανθασμένη ευφορία και έτσι όλα αυτά μας οδήγησαν στο να τα βάψουμε μαύρα. Εγώ δεν τα αντιλαμβάνομαι έτσι τα πράγματα.

 

Δεν καταλαβαίνω γιατί μόνο τα μετάλλια είναι επιτυχία. Επιτυχία είναι και οι συνεχείς προκρίσεις σε μεγάλα τουρνουά. Επιτυχία είναι και τα γεμάτα γήπεδα όπου παίζει η Εθνική. Υπάρχουν πολλές διαφορετικού είδους ‘’επιτυχίες’’. Για να πάρουμε μετάλλιο, θα έπρεπε να μην πάρουν είτε οι Σέρβοι, είτε οι Αμερικανοί, είτε οι Ισπανοί, είτε οι Γάλλοι, είτε οι Αυστραλοί, είτε οι Αργεντινοί. Από ποια από αυτές τις ομάδες είμαστε καλύτεροι?

 

Η Ελλάδα ήταν και θα είναι μία χώρα που αγαπάει το μπάσκετ και τους μπασκετμπολίστες, ήταν και θα είναι μία χώρα που θα βρίσκεται στις μεγάλες διοργανώσεις. Αυτά δεν αλλάζουν, και είναι πολύ βασικά για να κατατάσσουν την μικρή χώρα μας ανάμεσα στις μεγάλες μπασκετικές δυνάμεις. Όμως η μπασκετική φύση και το στυλ των Ελλήνων παικτών, είναι πλέον ξεπερασμένα. Οι Έλληνες παίκτες παίζουν με μυαλό, με ψυχή και σε αργό τέμπο. Αυτή είναι η Ελληνική ‘’σχολή’’. Στην εποχή μας όμως το μπάσκετ θέλει ταχύτητα, μακρινό σουτ και αθλητικότητα. Τίποτα από αυτά δεν παράγει η χώρα μας. Είναι τόσο απλό…. τι να κάνουμε τώρα?

 

‘’Μα έχουμε τον καλύτερο παίκτη του κόσμου στην ομάδα μας’’, θα πουν κάποιοι. Φυσικά και δεν έχουμε τον καλύτερο παίκτη του κόσμου ή της διοργάνωσης στην ομάδα μας. Έχουμε τον παίκτη με τους καλύτερους μέσους όρους στις βασικές στατιστικές κατηγορίες στην κανονική διάρκεια της σεζόν 2018-19 του ΝΒΑ.  Και είναι ασύλληπτο αυτό, εννοείται. Δεν είναι όμως στοιχείο που σου εξασφαλίζει μετάλλιο σε παγκόσμιο της FIBA.  Άλλο μπάσκετ το ένα, άλλο το δεύτερο. Ο Γιάννης είναι γεννημένος να κάνει μεγάλα πράγματα στο ΝΒΑ. Για να βοηθήσει την Εθνική πρέπει κάποιοι να του μάθουν πώς να γίνει μέρος αυτής και πως να παίξει το στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Δεν μπορούν οι 11 να ακολουθήσουν τον 1. Τόσο απλά. Αλλά ακόμα και αν δεχτώ ότι ο Γιάννης είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, αυτό από μόνο του (ευτυχώς για το άθλημα) δεν αρκεί, αφού το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Μήπως η Εθνική ποδοσφαίρου της Αργεντινής έχει κερδίσει κάτι με τον Μέσι παρόντα και δεν το θυμάμαι?

 

‘’Μας έσφαξε η διαιτησία’’, διαβάζω. Καμία διαιτησία δεν μας έσφαξε. Η μοιρολατρία και το μοίρασμα ευθυνών σε τρίτους είναι ότι χειρότερο. Γενικά το επίπεδο διαιτησίας σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι μέτριο. Οι διαιτητές έδωσαν λανθασμένα πέμπτο φάουλ στον Γιάννη, κάτι το οποίο εγώ το είδα σαν δώρο εκείνη την στιγμή. Ο Νικ, ο Σλούκας και ο Πρίντεζης θα έπρεπε να ηγηθούν εκείνη την ώρα για την πρόκριση. Φυσικά και δεν υπονοώ ότι ο Γιάννης ευθύνεται για την μη πρόκριση. Το παιδί δίνει τα πάντα. Απλά σε ειδικές καταστάσεις, θέλω να βγουν μπροστά οι πιο μπαρουτοκαπνισμένοι που παίζουν πιο ορθολογικό μπάσκετ.

 

Τεχνική ανάλυση δεν θέλω να κάνω. Οι προπονητές έδωσαν τα πάντα και έπρεπε να κάνουν μία επιλογή στο δίλλημα ‘’Μπάσκετ Γιάννη ή μπάσκετ Εθνικής Ελλάδας’’. Επέλεξαν το πρώτο, όπως και φοβόμουν και είχα επισημάνει από το προηγούμενο άρθρο. Δεν θα τους κρεμάσουμε τους ανθρώπους.

 

Εμένα με ενδιαφέρει το από εδώ και πέρα και για αυτό θα ήθελα να κάνω τις εξής προτάσεις:

  1. Πρέπει να βρεθεί τεχνικό επιτελείο με εμπειρία στο στήσιμο Εθνικών Ομάδων. Δεν είναι απαραίτητο ότι ένας καλός προπονητής ενός κλαμπ θα είναι οπωσδήποτε και επιτυχημένος σε εθνική ομάδα και το αντίθετο. Ο Ζότς στην εθνική Σερβίας θυμίζω ότι απέτυχε. Εννοείται ότι η δουλειά θα είναι full time και όχι παράλληλη ενασχόληση με κάποιο κλαμπ. Σκέψεις ότι και καλά ο Γιάννης πρέπει να επιλέξει τον επόμενο προπονητή, με βρίσκουν 1000000% αντίθετο. Ο παίκτης, όπως και να λέγεται, επιλέγεται από τον προπονητή, παίζει και εκτελεί τις εντολές του προπονητή. Είναι τραγικό αν αλλάξουν οι ρόλοι. Οι ξεκάθαροι ρόλοι είναι το Α και το Ω σε μία ομάδα. Ειδικά ο Γιάννης που δεν είναι βέβαιο ότι θα παίξει σε όλες τις επόμενες διοργανώσεις, θα επιλέξει τον προπονητή??????? Αστειευόμαστε?
  2. Το στήσιμο και η δομή της εθνικής πρέπει να είναι σε 100% επαγγελματικά πρότυπα, αντάξιο μίας κορυφαίας επαγγελματικής ομάδας. Το recruitment πρέπει να γίνεται από τον GM με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και ‘’κουμπωμένο’’ στο στυλ παιχνιδιού που θέλει να παίξει ο προπονητής.
  3. Είμαι υποστηρικτής του μοντέλου που εφάρμοσε ο Ρεχάγκελ στην Εθνική ποδοσφαίρου όπου είχε δημιουργήσει συγκεκριμένο κορμό, ανεξάρτητα των επιδόσεων των παικτών στις ομάδες τους. Αυτό δυστυχώς δεν ευνοείται από τα ‘’παράθυρα’’ των προκριματικών και τους παίκτες που συμμετέχουν σε αυτά.
  4. Το στυλ παιχνιδιού πρέπει να ταυτίζεται με τα δυνατά στοιχεία των παικτών και να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη ταχύτητα.
  5. Το μπάσκετ είναι το ‘’άθλημα των κοντών’’. Τα γκαρντ είναι αυτά που ορίζουν το επίπεδο μίας ομάδας. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει το recruitment. Τουλάχιστον 5 γκαρντ στην δωδεκάδα.
  6. Από Σλούκα και Καλάθη πρέπει να αρχίζουν όλα.
  7. Ο σχεδιασμός πρέπει να γίνει έχοντας στο μυαλό και τις επόμενες διοργανώσεις. Θα πρότεινα ένα πλάνο πενταετίας, μέχρι τους Ολυμπιακούς του 2024. Μέσα σε αυτό το πλάνο θα αρχίσουν να εντάσσονται και οι επόμενες γενιές, ώστε να παίρνουν εμπειρίες και να αφομοιώνουν το στυλ της εθνικής ομάδας. Το Ευρωπαϊκό του 2021, εφόσον προκριθούμε, είναι εξαιρετική ευκαιρία για μετάβαση γενεών.
  8. Χρειάζεται ‘’πλούσιο’’ επιστημονικό επιτελείο στην ομάδα. Όχι μόνο γυμναστές γιατροί κτλ., αλλά και αναλυτές, ψυχολόγοι, διαχειριστές προσωπικοτήτων κ.α. Προσωπικά θα προσλάμβανα έναν άνθρωπο με μοναδική αρμοδιότητα να εξηγήσει και να διδάξει στον Γιάννη τις διαφορετικές παραμέτρους του παιχνιδιού και της αντιμετώπισης που θα τύχει από αντιπάλους, διαιτητές κτλ.
  9. Είναι πολύ σημαντικός ο προγραμματισμός της προετοιμασίας. Ανέφερα και στο προηγούμενο άρθρο μου το πόσο λάθος (κατ’ εμέ), ήταν η επιλογή αδύναμων αντιπάλων όπως η Βενεζουέλα, το Ιράν, η Ουγγαρία. Δεν βοήθησαν σε τίποτα, αντίθετα δημιούργησαν ψευδαισθήσεις.

 

ΥΓ. Τολμάω να προβλέψω ότι ο Γιάννης θα παίξει στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, εφόσον προκριθούμε, αλλά όχι στο Προ-ολυμπιακό. Επίσης θεωρώ ότι δεν θα παίξει στο Ευρωπαϊκό του 2021, αλλά θα βρίσκεται στο Παγκόσμιο του 2023 (Ιαπωνία, Ινδονησία, Φιλιππίνες). Μία εξωαγωνιστική παράμετρος που πρέπει να έχουμε υπόψιν, είναι ότι ο Γιάννης, εκτός των άλλων, είναι και ένα παγκόσμιο brand και οι μεγάλοι χορηγοί του θέλουν να τον βλέπουν να παίζει σε μεγάλες αγορές (βλέπε Ασιατικές)

 

ΥΓ1. Στο προηγούμενο άρθρο, εκθείασα την FIBA που άλλαξε τις χρονιές που διοργανώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο (μονές χρονιές) ώστε να φύγουν από την σκιά των Mundial ποδοσφαίρου. Αντιθέτως διαφωνώ εντελώς με την απόφασή της να αναθέσει δεύτερο σερί παγκόσμιο σε χώρες της Άπω Ανατολής (Ιαπωνία) και της Νοτιοανατολικής Ασίας (Ινδονησία , Φιλιππίνες). Ειδικά από την στιγμή που είναι γνωστό ότι ενδιάμεσα και το έτερο μεγάλο τουρνουά (Ολυμπιακοί Αγώνες 2020) θα γίνει στο Τόκιο. Κακό και ξεχειλωμένο μάρκετινγκ. Επίσης είναι φοβερό ότι επελέγησαν τρείς χώρες, με τεράστια γεωγραφική απόσταση η μία με την άλλη. Για να εξηγήσω τις αποστάσεις, είναι σαν να συνδιοργανώνει το τουρνουά η Βρετανία μαζί με την Ρωσία και την Σαουδική Αραβία!!!! Απορώ πως το έχουν δεχτεί αυτό οι ενώσεις των παικτών και περιμένω να δω πότε θα συνασπιστούν και οι ιδιοκτήτες των ομάδων ενάντια σε τέτοιου είδους αποφάσεις που υποβάλουν σε αχρείαστη ταλαιπωρία τα ‘’πανάκριβα περιουσιακά τους στοιχεία’’.

 

ΥΓ2. 8 αγώνες σε 14 μέρες για κάποιες ομάδες!!! Τραγικό format. Φανταστείτε τι θα γίνει στο επόμενο Παγκόσμιο με τις τεράστιες μετακινήσεις αν μείνει το ίδιο format.

 

ΥΓ3. Ινδονησία και Φιλιππίνες λατρεύουν το μπάσκετ και έχουν εξαιρετικά οργανωμένα πρωταθλήματα. Αξίζουν να πάρουν μία διοργάνωση, αλλά θα προτιμούσα το 2027.

 

ΥΓ4. Τρεις υπερηχητικοί point guards (Καμπάτσο, Βιλντόζα, Λαπροβίτολα) κατατρόπωσαν ένα από τα φαβορί για το χρυσό (Σερβία). Από την άλλη ήταν τεράστια η απουσία του Τεόντοσιτς και λάθος του Τζόρτζεβιτς που άφησε την ομάδα του γυμνή στον άσσο. Άλλη μία απόδειξη ότι το μπάσκετ είναι οι ‘’κοντοί’’. Εμείς παίζαμε με δυάρι έναν forward.

 

ΥΓ5. Σύμφωνα με τα δικά μου μπασκετικά κριτήρια, ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες του Παγκοσμίου είναι οι Μπογκντάνοβιτς, Γιόκιτς, Σκόλα, Μιλς και Γκομπέρ.

 

 

Με εκτίμηση,

 

GM

Coffee House