Δίνοντας λοιπόν συνέχεια στο κείμενο που αναρτήθηκε πριν από μιαν ώρα, η μοναξιά του αθλητικού συντάκτη, δεν έχει να κάνει μόνο με τη διαχρονικότητα της, ελέω της ιδιότητας του είδους εργασίας του…
Έχει να κάνει και με κάτι άλλο, ειδικά αυτόν τον δύσκολο και αγχωτικό καιρό που ζούμε… ΟΛΟΙ μας!
Τη θεματολογία, επί του αντικειμένου του, του καθαυτό αντικειμένου του!
Όχι βέβαια πως δεν θα βρεθούν άρθρα για να συντάξει και να δημοσιεύσει, μόνο όμως που αυτά, περικλείονται αποκλειστικά γύρω από το πως «αντιδρά» (και) ο αθλητισμός σχετικά με αυτήν την κατάσταση.
Από εκεί και πέρα, επειδή ο αθλητικός συντάκτης, ως απομονωμένος και αυτός, μέσα από τη «δύναμη» που του προσφέρει η δημοσίευση, μπορεί να διαλογισθεί και να εκθέσει θέσεις και ιδέες για κάποια θέματα, που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για να γίνει και ο χώρος… σοφότερος!
Ακριβώς επειδή πρόκειται για το αντικείμενο του, θεωρώ σίγουρο ότι πέραν από τις ανθρώπινες του σκέψεις για να τελειώσει όλο αυτό, θα αναπτυχθούν και οι ιδέες που έχω προαναφέρει!
