Υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια που ανέδειξε το γιουγκοσλάβικο μπάσκετ. Το τι έκανε ο Ζάρκο Πάσπαλι (27/3/1966, 2.06μ.) επί ελληνικού εδάφους είναι γνωστό και στις… πέτρες, αυτό ωστόσο που λίγοι γνωρίζουν είναι πως ο αριστερόχειρας φόργουορντ δεν μπόρεσε να στεριώσει στο ΝΒΑ λόγω κακής εξωγηπεδικής ζωής και συγκεκριμένα εξαιτίας της αγάπης του για την πίτσα και το τσιγάρο!
Ο ίδιος ο Γκρεγκ Πόποβιτς -βοηθός προπονητή τότε- είχε μεσολαβήσει για να μετακομίσει ο Μαυρουβούνιος στο Σαν Αντόνιο το καλοκαίρι του 1989, καθώς τον είχε παρακολουθήσει στην Γερμανία, σε φιλικά προετοιμασίας της Γιουγκοσλαβίας ενόψει του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς, αμέσως μετά το Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ όπου η Γιουγκοσλαβία αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης νικώντας την Ελλάδα στον τελικό, ο Πάσπαλι (χωρίς να έχει επιλεγεί σε ντραφτ) υπέγραψε στους Σπερς. Έγινε έτσι ο πρώτος μη Αμερικανός παίκτης (που δεν είχε έστω σπουδάσει στις ΗΠΑ) που υπέγραψαν ποτέ τα «Σπιρούνια».
Η θητεία του στο ΝΒΑ είχε σύντομη διάρκεια και καμία απολύτως επιτυχία. Με τους Σπερς αγωνίστηκε σε μόλις 28 αγώνες (μ.ό. 6.5 λεπτά ανά αγώνα), σημειώνοντας συνολικά 72 πόντους (μ.ό. 2.6) και μαζεύοντας 30 ριμπάουντ (μ.ό. 1.1). Εκείνη την εποχή το ΝΒΑ ήταν κάτι… απόκοσμο για τον μέσο φίλαθλο του μπάσκετ. Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού κυριαρχούσαν το physical game και τα μυώδη κορμιά σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πρωταθλήματα ανά την υφήλιο όπου οι περισσότεροι παίκτες ήταν -όπως καλή ώρα ο Ζάρκο- σαν… οδοντογλυφίδες!
Έτσι κι αλλιώς οι περισσότερες ιστορίες που έχουν να κάνουν με τη φυγή του (τον Απρίλιο του 1990) από τα γήπεδα του ΝΒΑ συνδέονται με την κακή εξωγηπεδική ζωή και συγκεκριμένα την αγάπη του για την πίτσα και το τσιγάρο! Σε μία από τις πρώτες του συνεντεύξεις στην Αμερική, παραδέχθηκε με μεγάλη δόση αφέλειας την αγάπη του για την Pizza Hut και τα Marlboro! «Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» λέει ο θυμόσοφος λαός κι αυτό ακριβώς έπαθε ο Ζάρκο! Οι κακές γλώσσες τον ήθελαν μάλιστα να τρώει πίτσα 5 φορές την εβδομάδα και να καπνίζει 3 πακέτα την ημέρα! Μέχρι και υπνωτιστή επιστράτευσαν οι Σπερς μπας και καταφέρουν να ελαττώσουν το κάπνισμα στον… θεριακλή Μαυροβούνιο, αλλά απέτυχαν παταγωδώς. Μια ιστορία από εκείνη την εποχή ήθελε τον Πάσπαλι, πριν από κάποιον αγώνα, να πλησιάζει τον τότε προπονητή των Σπερς, Λάρι Μπράουν, και με γεμάτο στόμα χαμογελώντας να του λέει: «Κοίτα κόουτς, σοκολάτες»!
Σύμφωνα με μία άλλη ιστορία της εποχής, όταν ο Μπράουν συνάντησε για πρώτη φορά τον Πάσπαλι, ο τελευταίος του είπε σε σπαστά αγγλικά: «Όχι άμυνα, μόνο επίθεση»! Κι εκείνος του απάντησε: «Όχι παιχνίδι, μόνο πάγκο»! Φυσικά, τέτοια λάθη δε συγχωρούνταν στον επαγγελματικό κόσμο του ΝΒΑ, πόσο μάλλον από έναν προπονητή όπως ο Μπράουν, ο οποίος δεν πίστευε ιδιαίτερα στους πρωτοεμφανιζόμενους παίκτες και κυρίως τους ξένους.
Επιπλέον, τη σεζόν 1989-90 οι Σπερς είχαν επιλέξει στο ντραφτ τον Σον Έλιοτ, που αγωνιζόταν στην ίδια θέση με εκείνον. Μοιραία, ο χρόνος συμμετοχής του Πάσπαλι εκμηδενίστηκε και τρεις ημέρες πριν από τα play-offs «κόπηκε» από την ομάδα με τον Μάικ Μίτσελ να παίρνει τη θέση του.
Όταν επέστρεψε στην Γιουγκοσλαβία, οι υπεύθυνοι των Σπερς πήγαν στο σπίτι που νοίκιαζε για να το αδειάσουν κι έμειναν έκπληκτοι με το θέαμα (και τη μυρωδιά καπνού) που αντίκρυσαν… Τα μόνα έπιπλα που υπήρχαν εκεί ήταν ένα κρεβάτι και ένα μπιλιάρδο! Σύμφωνα με τον αστικό μύθο μάλιστα ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος προσπαθούσε επί πολλές μέρες να ξεφορτωθεί τη μυρωδιά του τσιγάρου!
Ο ίδιος ο Ζάρκο, πολλά χρόνια αργότερα, δήλωσε σε συνέντευξή του πως οι γιατροί του συνέστησαν να κάνει μια πιο υγιεινή ζωή, χωρίς τσιγάρο, αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Δεν παίζω καθόλου μπάσκετ. Μακάρι να μπορούσαν να παίξω έστω και στον ελεύθερο μου χρόνο, αλλά δε μου επιτρέπεται».
«Ο Μπράουν είναι πολύ καλός προπονητής αλλά δεν μου έδωσε ευκαιρίες. Όταν πήγα στην Αμερική, ήμουν ο καλύτερος στη θέση μου στην Ευρώπη. Είμαι σίγουρος ότι θα μπορούσα να βοηθήσω έστω και λίγο την ομάδα» είχε επίσης δηλώσει ο Πάσπαλι, ο οποίος μολονότι είχε πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής στους Σπερς, ήταν πολύ αγαπητός τόσο στους οπαδούς της ομάδας όσο και στους συμπαίκτες του. Μάλιστα ο Τέρι Κάμινγκς είχε γράψει για εκείνον ένα τραγούδι, «Το σημάδι του Ζάρκο», στον ρυθμό της παλιάς τηλεοπτικής σειράς «Το σημάδι του Ζορό»!
«Τώρα που το σκέφτομαι νιώθω ενθουσιασμένος. Ήμουν ένας από τους ελάχιστους παίκτες εκείνη την εποχή που έζησαν την ατμόσφαιρα και τον τρόπο δουλειάς σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Ήμουν στην πρώτη γραμμή» έχει πει σε συνέντευξή του ο Ζάρκο Πάσπαλι κι εμείς δεν μπορούμε παρά να πούμε, στο ίδιο μήκος κύματος με τα παραπάνω λόγια του, πως είμαστε τυχεροί όσοι μπορέσαμε να τον δούμε να αγωνίζεται και να διαπρέπει στα 90’s!
