Ήταν η τρίτη επιλογή από τους Warriors στο draft του 1986. Είχε όλο τον κόσμο στα χέρια του. Θα μπορούσε να είναι Hall of Famer.
Όμως, ο Κρις Γουόσμπερν δεν κατάφερε να δικαιώσει πρωτίστως τον εαυτό του και εν συνεχεία όλους εκείνους που πίστευαν στο αστείρευτο ταλέντο του. Επρόκειτο για «θείο δώρο», το οποίο εξελίχθηκε σε έναν τρομακτικό εφιάλτη. Έφτασε πολύ κοντά στο να χάσει την ίδια του τη ζωή, εξαιτίας των καταχρήσεων και της κοκαΐνης.
Ο Γουόσμπερν γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1966, στην πόλη Χίκορι (Hickory) της Βόρειας Καρολίνας. Το μπάσκετ ήταν το μοναδικό πράγμα που τον έκανε χαρούμενο. Στο Λύκειο (Laurinburg Institute) οι αντίπαλοί του δεινοπαθούσαν. Με ύψος 2.11 και βάρος 102 κιλά, κάρφωνε, σούταρε με άνεση και επιτυχία από μέση απόσταση και ήταν κυρίαρχος των «αιθέρων» (μπλοκ και ριμπάουντ). Είχε δηλαδή όλο το πακέτο.
Το μοναδικό μειονέκτημά του όμως, που αποτέλεσε και τον βασικότερο λόγο της αποτυχίας του, ήταν το μυαλό (νοοτροπία). Κολλέγια από όλη την Αμερική τον παρακαλούσαν να υπογράψει. Μετά από αρκετή σκέψη, επέλεξε το Πανεπιστήμιο NC State. Προτού όμως γίνει και επίσημα μέλος της αγέλης (Wolfpack), έπρεπε να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις. Και εκεί ξεκίνησε η κατρακύλα. Οι προπονητές του κολλεγίου τον ήθελαν τόσο πολύ που, όπως αποκάλυψε ο ίδιος μετά από χρόνια, έκαναν μία συμφωνία μαζί του. «Οι προπονητές μου είπαν “έχεις υπογράψει, είσαι παίκτης του πανεπιστημίου, όμως θα πρέπει να συμμετάσχεις στις εξετάσεις, προκειμένου να μπεις και επίσημα στο πανεπιστήμιο”. Μου είπαν ότι δεν έχει σημασία ο βαθμός. Τότε εγώ πήγα για 22 λεπτά και τσέκαρα στην τύχη απαντήσεις».
Έπιασε 470 μονάδες, με μίνιμουμ το 400 και άριστα το 1600. Αυτό το περιστατικό δε θα είχε γίνει ποτέ γνωστό, αν ο Ουόσμπερν δεν είχε συλληφθεί για την κλοπή ενός ηχοσυστήματος. Καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση με αναστολή και πέρασε 46 ώρες στη στενή.
Επίσης, τον Ιανουάριο του 1989, ο Ρίτσαρντ Λάουφερ -πρώην υπεύθυνος του τμήματος φυσικής αγωγής στο NC State- υποστήριξε ότι ορισμένοι καθηγητές του Γουόσμπερν άλλαζαν τους βαθμούς του για να μπορεί να συμμετέχει σε κάθε αναμέτρηση, μιας και σπανίως «πατούσε» στα μαθήματα που είχε επιλέξει.
Παρά τα τερτίπια του, που συνοδεύτηκαν και από χρήση κοκαΐνης, όλο το έθνος τον αγαπούσε. Στην πρώτη του χρονιά στο NCAA είχε 10.7 πόντους και 5.9 ριμπάουντ, ενώ την επόμενη αγωνιστική περίοδο (1985-1986) εκτόξευσε τους μέσους όρους του στους 17.6 πόντους και 6.7 ριμπάουντ. Και τις δύο σεζόν οδήγησε την ομάδα στους «8» του κολλεγιακού πρωταθλήματος, έχοντας για συμπαίκτες τους Vinny Del Negro, Nate McMillan και Spud Webb.
Το καταραμένο draft του 1986
Ο ίδιος ένοιωθε έτοιμος για το ΝΒΑ. Έτσι, δήλωσε συμμετοχή στο «Καταραμένο Draft», το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιουνίου του 1986. Επελέγη, όπως αναφέραμε και στον πρόλογο, στο νούμερο 3 από τους Warriors. Όλοι όσοι παρευρέθηκαν στο Felt Forum είχαν στρέψει την προσοχή τους στον 20άχρονο center και τον Λεν Μπάιας, τον οποίον είχαν επιλέξει οι Σέλτικς στο νούμερο 2.
Δύο ημέρες μετά το draft, ο Μπάιας θα έχανε τη ζωή του από υπερβολική δόση κοκαΐνης. Τα νέα έφτασαν αστραπιαία στα αυτιά του Γουόσμπερν –δεν παρέστη στην κηδεία– που δε συγκινήθηκε ιδιαίτερα. Ο «Λευκός Θάνατος» είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς του. Ανησυχούσε για τη ζωή του (όχι όσο θα έπρεπε), αλλά αδιαφορούσε για την καριέρα του. Υπήρχαν στιγμές που δεν σκεφτόταν τίποτε άλλο από το πότε θα έρθει η στιγμή για να μαστουρώσει ξανά.
Μάταια οι προπονητές του, οι διοικητικοί ηγέτες, αλλά και οι συμπαίκτες του σε Warriors και Atlanta Hawks (1986-1988) προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν. Έχανε την μία προπόνηση μετά την άλλη, ενώ για ένα διάστημα οι κλινικές αποτοξίνωσης είχαν γίνει σπίτι του. Προσπάθησε 12 φορές (!) να λυτρωθεί από τον «δαίμονα» που του κατέστρεφε το μυαλό και τη ζωή, ενώ ξόδευε καθημερινά από 5.000 έως 10.000 δολάρια σε αλκοόλ και ναρκωτικές ουσίες, οι οποίες συνοδεύονταν και από αιθέριες υπάρξεις.
Η πρώτη του επαγγελματική σεζόν τερματίστηκε άδοξα τον Ιανουάριο του 1987, όταν του χορηγήθηκε θεραπεία με αντιφλεγμονώδη φάρμακα, εξαιτίας μίας τενοντίτιδας στο γόνατό του, προκαλώντας του λοίμωξη στα νεφρά. Επιπρόσθετα, στις 29 Ιανουαρίου του ίδιου έτους, οι Los Angeles Times αποκάλυψαν πως ο Γουόσμπερν εισήλθε -την προηγούμενη ημέρα- εθελοντικά σε κέντρο αποτοξίνωσης στην Καλιφόρνια, ζητώντας γονυπετής βοήθεια. Οι κακές συνήθειες όμως δεν κόπηκαν ούτε τότε.
Όπως είναι φυσικό, η απόδοσή του στα δύο χρόνια παραμονής του στο ΝΒΑ, κυμάνθηκε σε χαμηλότατα επίπεδα. Συμμετείχε συνολικά σε 72 αγώνες (35 την πρώτη χρονιά και 37 τη δεύτερη), έχοντας 3.1 πόντους και 2.4 ριμπάουντ. Το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 1987-1988, κατά την οποία είχε 2.4 πόντους και 2 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, σηματοδότησε και τον διά βίου αποκλεισμό του από το κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη, τον Ιούνιο του 1989, και ενώ είχε τεθεί σε «διαθεσιμότητα» από τις 26 Σεπτεμβρίου του 1988, έπειτα από το τρίτο τεστ για απαγορευμένες ουσίες (θετικό) στο οποίο υπεβλήθη.
Η «λύτρωση» και η αυτοκριτική
Το τέλος του «ονείρου» σηματοδότησε την αρχή του εφιάλτη. Κυρίως σε βιοποριστικό επίπεδο. Δοκίμασε την τύχη του στο CBA με τους Tulsa Fast Breakers και στο USBL με τους Miami Tropics και τους Westchester Stallions. Δεν κατάφερε να στεριώσει σε καμία ομάδα και έτσι, το 1994, κρέμασε τη φανέλα του σε ηλικία 28 ετών.
Έφτασε στο σημείο να ζητάει χαρτζιλίκι από τη μητέρα του για να πάρει τη δόση του. Ήταν βαποράκι με όλη τη σημασία της λέξης. Το 2005, το Sports Illustrated τον κατέταξε δεύτερο στη λίστα με τους παίκτες που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες που είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι (draft bust).
Το βασικότερο όμως είναι ότι κατανόησε, μετά από χρόνια, τα λάθη του. Τα ατοπήματα που τον ανάγκασαν να αναζητά τροφή σε κάδους σκουπιδιών. Τα σφάλματα που τον εξευτέλιζαν ακόμα περισσότερο στα μάτια της μητέρας του, των συγγενών του και των φίλων του. Αυτή η αγανάκτηση και η λύπηση που ένιωθε για τον εαυτό του -σε κάποιες περιπτώσεις και αποστροφή- τον βοήθησαν να κόψει απότομα, και για πάντα, τη χρήση, τον Ιούνιο του 2000.
Πλέον, 16 και πλέον χρόνια μετά, αν και δεν έχει συμμορφωθεί πλήρως με τις επιταγές της κοινωνίας (στις 6 Ιουνίου του 2014 συνελήφθη για μικροκλοπές), παραμένει «καθαρός» και προσπαθεί να λειτουργεί ως μέντορας για τα νέα παιδιά, κρατώντας τα μακριά από τις επιλογές που γκρέμισαν τη ζωή και την καριέρα του.
Τι λέει όμως ο Γουόσμπερν για όλα αυτά; Σε μία συνέντευξη, εφ’ όλης της ύλης, το 2010, ο παλαίμαχος center παραδέχτηκε τα αυτονόητα. «Γνωρίζω ότι τώρα θα έπρεπε να είμαι Hall of Famer. Δυστυχώς όμως έχω συνειδητοποιήσει πως ανήκω στο Hall of Shame. Κατανοώ ότι είμαι από τις χειρότερες επιλογές στην ιστορία των draft. Όταν έκανα λάθος, κάποιος το διόρθωνε» είπε αρχικά και συνέχισε την εξομολόγησή του, αποκαλύπτοντας για ποιο λόγο ξεκίνησε να κάνει χρήση κοκαΐνης (η αρχή έγινε μετά την ήττα από τους Kansas Jayhawks στη φάση των «8» του NCAA το 1986). «Αντί να σκεφθώ “δε θέλω να το κάνω”, ήθελα να είμαι κομμάτι του όχλου. Αφού το έκαναν οι υπόλοιποι, γιατί όχι και εγώ; Μετά την πρώτη φορά δεν ξαναπάτησα στο πανεπιστήμιο».
Εντύπωση προκαλεί ωστόσο η αποκάλυψη του Γουόσμπερν σχετικά με τον Τζούλιους Έρβινγκ. Ήταν 13 Νοεμβρίου του 1986 και οι Warriors φιλοξενούσαν τους Philadelphia 76ers, στο πλαίσιο της 7ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος (οι «Πολεμιστές» επικράτησαν με 112-104). Ο Dr. J, λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας, του ζήτησε να βρεθούν μετά την αναμέτρηση στο ξενοδοχείο των Sixers, όπου διέμενε ο Γουόσμπερν.
Όταν έφτασε εκείνη η στιγμή, δεν παρουσιάστηκε ποτέ μπροστά του επειδή ήταν μαστουρωμένος. «Τον έβλεπα από το ματάκι της πόρτας του δωματίου μου, μέχρι τη στιγμή που έφυγε. Δεν άνοιξα ποτέ την πόρτα. Αυτός ο άνθρωπος ίσως ήταν ο σωτήρας μου. Μου έδωσε το χέρι του για να με βοηθήσει και εγώ δεν το δέχτηκα». Από το 1991 μέχρι το 1994 εξέτισε ποινή φυλάκισης 25 μηνών (12 και 13 μήνες).
Έπαιζε μπάσκετ στα προαύλια των σωφρονιστικών ιδρυμάτων, αναπολώντας τα χρόνια που αγωνιζόταν μπροστά σε χιλιάδες φιλάθλους και όλος ο κόσμος τον λάτρευε. «Ήταν σουρεαλιστικό αυτό που ζούσα. Έπαιζα μπάσκετ με τύπους που φορούσαν σαγιονάρες, ενώ για μαζορέτες είχαμε άντρες οι οποίοι μακιγιάρονταν σαν γυναίκες».
Ποια είναι όμως η άποψη των ανθρώπων που τον έζησαν; Ο George Karl από τη μεριά του, το μόνο που αισθάνεται είναι στενοχώρια. «Θυμάμαι την πρώτη ημέρα στο training camp. Ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου. Μετά από λίγο καιρό όμως άρχισε η “αποσύνθεση”. Η πρώτη του χρονιά είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Ο Κρις είναι από τους ανθρώπους που σπατάλησαν τα πάντα για χάρη των ναρκωτικών. Δεν καταφέραμε να τον βοηθήσουμε».
Ο Don Nelson, ο οποίος είχε αναλάβει χρέη γενικού διευθυντή στους Warriors τη σεζόν 1987-1988, είναι σκληρός. «Όλα ήταν αρνητικά στην περίπτωση του Γουόσμπερν. Ήταν τεμπέλης, είχε κακή νοοτροπία και δεν έκανε τίποτα σωστά».
Από όποια σκοπιά και αν το δούμε, ο Κρις Γουόσμπερν πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν για μία άνετη και γεμάτη χαρές και επιτυχίες ζωή.
