Η ΑΕΛ κατέκτησε το κύπελλο β’ κατηγορίας. Ε, και; Σίγουρα είναι μια καλή αρχή. Ο Πέτρος Αντωνίου προσπαθεί να “αναγεννήσει” τη βασίλισσα μέσα από τις στάχτες της και το εγχείρημα βρίσκεται σε καλό δρόμο. Έστω, κι αν οι αμαρτίες του παρελθόντος ίσως και να συνεχίσουν να την καταδιώκουν.
Η ομάδα-θρύλος της Λεμεσού βίωσε την απόλυτη παρακμή. Τα οικονομικά προβλήματα την “γονάτισαν”. Όμως, δεν αποδείχτηκαν αρκετά για να τη σκοτώσουν. Πάλεψε, αντιστάθηκε και ετοιμάζεται να επιστρέψει δυναμικά στο προσκήνιο.
Ο κόσμος της ευτυχώς έχει μπασκετική παιδεία. Κάνει υπομονή και τη στηρίζει. Ξέρει πως οι τεράστιες επιτυχίες του παρελθόντος δύσκολα θα επαναληφθούν. Ωστόσο, μπορεί να ονειρεύεται για ένα ευοίωνο μέλλον. Υπό το βλέμμα του Γιώργου Παλάλα και άλλων μεγάλων παικτών της από το παρελθόν, η ΑΕΛ στέφθηκε κυπελλούχος.
Το σημαντικότερο ήταν πως έδειξε ομάδα με μέταλλο. Ήξερε τι ζητούσε πάνω στο παρκέ και δεν επέτρεψε στην ταλαντούχα ομάδα του ΑΠΟΠ να διεκδικήσει ουσιαστικά το ροζ φύλλο. Το “θηρίο” ξυπνάει. Βάσει των όσων έχει δείξει γενικότερα φέτος, είναι εξαιρετικά πιθανό να κατακτήσει την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια. Εκεί, εξάλλου, είναι και η φυσική της θέση.
Γενικότερα, η κυπριακή καλαθόσφαιρα για να “αναστηθεί” χρειάζεται την αφύπνιση των θηρίων του παρελθόντος. Η ΕΝΑΔ επίσης βάζει τις βάσεις για τη μεγάλη επιστροφή. Σταδιακά και χωρίς βιαστικές κινήσεις. Η κατασκευή του γηπέδου της είναι το κλειδί. Μένει να δούμε αν θα καταφέρει να ξαναγεμίσει τα Σαββατοκύριακα του κόσμου στον Άγιο Δομέτιο, που είναι άκρως μπασκετικός.
Σκεφτείτε την πρώτη κατηγορία με την ΑΕΛ, την ΕΝΑΔ και μελλοντικά και τον Αχιλλέα Καϊμακλίου, μια ακόμη παραδοσιακή δύναμη, που ελλείψει χρημάτων βρίσκεται εγκλωβισμένη στη δεύτερη κατηγορία. Η νέα εποχή μπορεί να έρθει, αρκεί κάποιες από αυτές τις ομάδες να επιστρέψουν και να φέρουν μαζί με τον κόσμο τους…
