Λάμψη στον ουρανό, περιορισμένη ορατότητα στο παρκέ

0

Ο Δημήτρης Κοντός γράφει για το 2ο τουρνουά Παύλος Γιαννακόπουλος και όλα όσα «καταφέραμε» να δούμε μέσα από αυτό.

To διήμερο που ζήσαμε στο ΟΑΚΑ θα μείνει αξέχαστο καθώς το 2ο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος» μπήκε στην ιστορία με μια στιγμή που θα παραπέμπει στα θεμέλια και τη γιγάντωση αυτής της αθλητικής αυτοκρατορίας. Το λάβαρο του Θανάση Γιαννακόπουλου υψώθηκε και πήρε θέση δίπλα σε αυτό του αγαπημένου του Παύλου. Μαζί θα κοιτάζουν από ψηλά αυτό που δημιούργησαν και το βλέπουν να συνεχίζεται από τον Δημήτρη. Τα δεκάδες λάβαρα είναι τα αποτελέσματα των όσων πέτυχαν μα η κληρονομιά αφορά πολύ περισσότερα πράγματα από τους τίτλους. Το «Παύλος Γιαννακόπουλος» έγινε θεσμός λοιπόν και ήδη αποτελεί το μεγαλύτερο συναπάντημα στην Ευρώπη πριν την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί ο Παναθηναϊκός στον κόσμο του αλλά και στους απανταχού φιλάθλους ανά την Ευρώπη.

Στο αγωνιστικό κομμάτι νομίζω είναι μάταιο να σταθούμε πολύ διότι υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που καθορίζουν την εικόνα του διημέρου. Για παράδειγμα ο Νικ Καλάθης αγωνίστηκε με δύο προπονήσεις στα πόδια μαζί με τους νέους του συμπαίκτες. Αυτόματα, λοιπόν, η εικόνα της ομάδας μπορεί να θεωρηθεί πλασματική αν συμφωνήσουμε πως ο αρχηγός του «τριφυλλιού» είναι ο παίκτης με τη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι. Η εικόνα του δεύτερου ματς σαφώς και ήταν καλύτερη από του πρώτου με τον Παναθηναϊκό να βρίσκει καλύτερο ρυθμό και να βάζει κάποια νέα στοιχεία στο παιχνίδι του.

Σε γενικές γραμμές πάντως πήραμε μια γεύση από τι μπορεί να προκαλέσει ο Ράις στις αντίπαλες άμυνες αλλά και στον Άρτζι που θα πρέπει να βρει χώρο και τρόπο να κολλήσει κάποια ιδιαίτερα κομμάτια του παζλ (π.χ. Καλάθης, Ράις, Φριντέτ). Είδαμε, τον Φριντέτ στο δεύτερο ματς να βρίσκει χώρο και χέρι και καταλάβαμε ξανά πως η αντίληψη του παιχνιδιού του Ίαν Βουγιούκα είναι κάτι μοναδικό. Στο «5» ο Παναθηναϊκός χρειάζεται σκληρή δουλειά για να φτάσει στο σημείο που θέλει ο Πεδουλάκης. Στο επιθετικό κομμάτι η ενσωμάτωση του Καλάθη θα αλλάξει επίπεδο του Ουάιλι για παράδειγμα, ωστόσο, στην άμυνα και σε τακτικό επίπεδο χρειάζεται δρόμος ακόμη.

Είναι λογικό, όμως, να χρειάζεται χρόνος κυρίως για τους παίκτες που ήλθαν για πρώτη φορά και ειδικά αυτοί που δεν έχουν ευρωπαϊκές παραστάσεις. Παράλληλα, ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια των ειδικών καταστάσεων θα είναι οι πεντάδες με τέσσερις ακόμη και πέντε παίκτες που μπορούν να αλλάζουν σε όλα τα μαρκαρίσματα. Αυτό μοιάζει πως θα είναι ένα από τα αγαπημένα κλειδιά του Άρτζι όσο θα περνά ο καιρός. Αυτά για την ώρα γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλήσουμε περισσότερο αγωνιστικά για αγώνες προετοιμασίας.

ΥΓ: Το θερμό χειροκρότημα στα όρια της αποθέωσης στον Κώστα Σλούκα αλλά και στον Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι ένα δείγμα απόλυτης υγείας.

ΥΓ2: Το φαινόμενο με τις πόρτες του ΟΑΚΑ το συναντάς μόνο στην Ελλάδα. Ειλικρινά, δεν συμβαίνει σε κανένα άλλο γήπεδο της Ευρωλίγκας. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει για να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός.

ΥΓ3: Ο Ντόρσεϊ ήταν πραγματικά καλός και δείχνει έτοιμος να …κολυμπήσει στα νερά της Ευρωλίγκας.

Coffee House