Έχουν περάσει σχεδόν 29 χρόνια από την ημέρα που ο Mάικ Τζόουνς πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΠΑΟΚ.
Με τη φανέλα του «δικέφαλου» του Βορρά, το «μωρό του ελαφιού» όπως ήταν το προσωνύμιό του (σ.σ. για τον ανάλαφρο διασκελισμό του) έβαλε φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στο μακεδονικό σύλλογο, ενώ στη συνέχεια πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο (Άρης) για να συνεχίσει, μεταξύ άλλων, σε Ορτέζ (σ.σ. κατέκτησε ένα πρωτάθλημα και δύο κύπελλα), Μπαρτσελόνα, Σολέ και Μούρθια.
Ο γεννημένος στις 10/2/1967 Τζόουνς έκλεισε την καριέρα του στην Κύπρο (Απόλλων Λεμεσού, Αστέρας Λεμεσού, Διγενής Μόρφου), όπου ζει μέχρι και σήμερα. Από το 2007 ασχολείται με την προπονητική και την ακαδημία «MJ Basket Plus Basketball Academy».
Μιλήσαμε μαζί του και η αλήθεια είναι πως ο Αμερικανός είχε πολλή όρεξη όχι απλά για κουβεντούλα, αλλά για να βγάλει… ειδήσεις! Απολαύστε την αποκλειστική συνέντευξη του Μάικ Τζόουνς στο Cyprusbasket! Αναλυτικά, όσα είπε:
Για τη σημασία που έχει το μπάσκετ για ’κείνον: Το μπάσκετ αποτέλεσε για μένα και την οικογένειά μου μια μεγάλη ευκαιρία για διαφυγή από τα προβλήματα και τους κινδύνους που μπορούν να προκύψουν μέσα από την κοινωνία και που μόνο ο αθλητισμός, όχι το μπάσκετ απαραίτητα, μπορεί να το κάνει.
Όσο βρισκόμουν στην ενεργό δράση πίστευα πάντα το εξής: σημασία δεν έχει ποιος αρχίζει, αλλά ποιος τελειώνει ένα παιχνίδι! Όταν αγωνιζόμουν στην Μπαρτσελόνα μπορεί να έβγαλα τα περισσότερα λεφτά από οπουδήποτε αλλού, όμως δεν ήμουν ικανοποιημένος από το χρόνο συμμετοχής μου. Να παίζεις, αυτό έχει πιο πολύ σημασία!
Για τον αγαπημένο του παίκτη: Μάτζικ Τζόνσον! Τον λάτρευα! Όλοι μου έλεγαν ότι έπρεπε να παίζω σέντερ, όμως εγώ έβλεπε τι έκανε ο Μάτζικ με το ύψος του και ήθελα να του μοιάσω! Εντάξει, μπορεί να μην τα κατάφερα στο βαθμό που θα ήθελα (σ.σ. γέλια) όμως αγωνιστικά αυτόν θαύμαζα πάντοτε. Όλοι θέλουμε να ευχαριστηθούμε πάνω απ’ όλα το παιχνίδι και ο Μάτζικ μας το προσέφερε. Έφερε επανάσταση στο μπάσκετ, πιστεύω ότι άλλαξε το άθλημα!
Για τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε ποτέ: Είχα την τύχη να αγωνιστώ με πολύ καλούς συμπαίκτες. Θα ξεχώριζα ωστόσο τους Κρις Μόρις (σ.σ. έπαιξε για ένα φεγγάρι στον Ολυμπιακό), Όντι Νόρις, Μπάνε Πρέλεβιτς και Ορλάντο Φίλιπς.
Για το καλύτερο παιχνίδι που έχει κάνει: Ήταν ένα ματς εναντίον της Αντίμπ την εποχή που αγωνιζόμουν στην Ορτέζ, ημιτελικός κυπέλλου Γαλλίας. Είχα 26 πόντους, 14 ριμπάουντ και 11 κλεψίματα! Πραγματικά έπαιξα πολύ καλά, βοηθώντας την ομάδα μου να προκριθεί στον τελικό. Εκεί, βέβαια, χρειάστηκε να βοηθήσουν οι συμπαίκτες μου εμένα αφού δεν ήμουν το ίδιο καλός! (γέλια)
Με αντίπαλο τον αείμνηστο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς σε ματς Ερυθρός Αστέρας-ΠΑΟΚ
Για τον πιο δύσκολο αντίπαλο που έχει αντιμετωπίσει: Ο πιο δύσκολος όλων ήταν σίγουρα ο Γκάλης. Άν και μικρόσωμος, δεν μπορούσα με τίποτα να τον κόψω! Είχε έναν μοναδικό τρόπο να ξεφεύγει και να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Πολύ καλοί ήταν και οι Ισπανοί Τζόρντι Βιγιακάμπα και Αλμπέρτο Ερέρος.
Για το τι θυμάται περισσότερο από τα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης: Θα έλεγα πιο πολύ θυμάμαι όλη αυτή την απίστευτη τρέλα πριν αλλά και μετά από το παιχνίδι! Για μένα που προερχόμουν από τις ΗΠΑ ήταν όλα πρωτόγνωρα και άσχημα… Ο κόσμος στο γήπεδο πετούσε κέρματα, έφτυνε, έβριζε. Κι εγώ που είχα τη νοοτροπία ότι το μπάσκετ είναι πάνω απ’ όλα διασκέδαση, ένιωθα πως βρισκόμουν σε άλλο κόσμο!
Θυμάμαι, επίσης τη μεγάλη νίκη μας επί του Άρη στο πρωτάθλημα (σ.σ. αναφέρεται στο 81-78 υπέρ του ΠΑΟΚ με το οποίο έσπασε το αήητητο των «κίτρινων» μετά από 3.5 χρόνια και 80 συνεχόμενες νίκες! Μάλιστα, ο Τζόουνς ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής με 30 πόντους και 14 ριμπάουντ). Αμέσως μετά οι οπαδοί μας… σήκωσαν τη Θεσσαλονίκη στον αέρα! Μοναδικές στιγμές, οι καλύτερες!
Για το λόγο που άφησε τον ΠΑΟΚ για τον Άρη: Τα πήρα στο κρανίο όταν μου ανακοίνωσαν πως με θέλουν να παίζω μόνο στην Ευρώπη (σ.σ. σεζόν 1989-90)! Κι αντί για μένα πήραν τον Άντονι Κουκ με ένα σωρό λεφτά! Ε, αυτό, φίλε, δεν μπορούσα να το δεχτώ με τίποτα! Δηλαδή εγώ έκανα όλη τη δουλειά την περασμένη σεζόν και θα καθόμουν να βλέπω κάποιον άλλον να αγωνίζεται περισσότερο από μένα. Αισθάνθηκα ότι με άφησαν στην απ’ έξω! Ήμουν θυμωμένος! Ωστόσο, η απόφαση να πάω στον Άρη ήρθε ξαφνικά κι ενώ βρισκόμουν στο καμπ των Σάρλοτ Χόρνετς. Με ενημέρωσε ο μάνατζέρ μου για το ενδιαφέρον, πήρα το αεροπλάνο και τα υπόλοιπα είναι… ιστορία.
Για το πώς ήταν να αγωνίζεται μαζί με τον παίκτη (Γκάλης) που ο ίδιος παραδέχεθηκε ότι τον δυσκόλευε περισσότερο από κάθε άλλον: Δεν ήμουν ευχαριστημένος… Δεν μου άρεσε καθόλου να παίζω μαζί του! Τον σέβομαι, είναι ενας από τους κορυφαίους πάικτες όλων των εποχών, αλλά ρε φίλε δε μου έδινε την μπάλα! Γενικά στον Άρη δε με άφηναν να κάνω το παιχνίδι μου. Όλα περιστρέφονταν γύρω από τον Γκάλη. Πιστεύω πως ο Σούμποτιτς ταίριαζε πιο πολύ σε εκείνη την ομάδα γιατί το μόνο που έκανε ήταν να περιμένει την ευκαιρία να σουτάρει. Εγώ όμως ηθελα την μπάλα στα χέρια μου. Να δημιουργήσω φάσεις για εμένα και τους συμπαίκτες μου. Αυτό δε γινόταν οπότε… δεν ήμουν ικανοποιημένος!
Για το πως περνάει τον ελεύθερο χρόνο του: Παρακολουθώ μπάσκετ, είναι η ζωή μου! Βλέπω τα πάντα. ΝΒΑ, Ευρωλίγκα και κυρίως Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΤΣΣΚΑ, Μακάμπι.
Πέρασα πολύ καλά στη Θεσσαλονίκη κάθε φορά που επέστρεψα με τίμησαν
Για την αγαπημένη του λιχουδιά στην οποία δεν μπορεί να πει «όχι»: Εύκολο! Φτερούγες κοτόπουλου με μπάρμπεκιου σως και ένα σωρό άλλες σάλτσες! Μπορώ να φάω 20… 30… 40! (σ.σ. γέλια)
Για το τι θα έκανε αν δεν έπαζε μπάσκετ: Θα ήμουν Μηχανικός-Ηλεκρολόγος. Δεν υπήρξα από τους καλύτερους φοιτητές, αλλα ξέρω καλά ότι στα νιάτα μου μπορούσα να τα καταφέρω σ’ αυτό τον τομέα. Τώρα, βέβαια, δεν ξέρω αν είμαι το ίδιο καλός!
Ο αγαπημένος του ταξιδιωτικός προορισμός: Η Ατλάντα. Φοβερή πόλη, περνάω πάντα τέλεια εκεί!
Για το αν του αρέσει να τραγουδάει: Ναι, μου αρέσει να… προσπαθώ να τραγουδάω (γέλια)
Για το αν αγαπάει τα ζώα: Σίγουρα ναι, τα αγαπάω! Έχω μάλιστα και μια γάτα, τη «Lucky» (σ.σ. τυχερούλα) την οποία μάζεψα από το δρόμο!
