Δέκα χρόνια… χιλιάδες παιχνίδια καλαθόσφαιρας, εκεί στα ψηλά, ντυμένος στα κατάλευκα, αγωνιζόμενος σε πρωταθλήματα όπου μετέχουν οι ομάδες των Αγγέλων!
Σε κάποιαν από αυτές, αγωνίζεται και ο Μάριος μας…
Το να ανασύρω από τη μνήμη μου, στιγμές και γεγονότα με τον Μάριο, ξέρω ότι η σκέψη μου στο τέλος θα με οδηγήσει στο δάκρυ…
Ξέρω όμως, ότι άμα στρέψω το βλέμμα εκεί στα ψηλά, ξέρω ότι είναι εκεί στο απέραντο που βρίσκεται η παρηγοριά μου, γιατί από εκεί ψηλά, ο Μάριος μας, μας βλέπει και χαμογελά…
Όπως εκείνο το βράδυ…
Εκείνο το όνειρο…
Που κάποτε το είχα εξομολογηθεί στο Γιώργο Παλάλα…
Ότι με κοιτούσε κατάματα, ντυμένος στα άσπρα και χαμογελούσε!
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ!
Είναι δέκα τα χρόνια και αυτό, επειδή μάθαμε να μετράμε το χρόνο… Να είναι εκατό; Χίλια; Όσα τέλος πάντων και να είναι…
Δεν σε ξεχνάει κανείς Μάριε μας… Κανείς από όσους σε αγαπάνε και δεν είναι λίγοι…
Ξέρω ότι πάλι θα με πάρει το δάκρυ…
Ξέρουμε όμως ότι από τις καρδιές μας δεν έφυγες και δεν θα φύγεις ποτέ…
*Η φωτογραφία αυτή, ΠΑΝΤΑ θα προβάλλεται, κάθε φορά που θα σε θυμάμαι αγαπημένε μου Μάριε… Ήταν η πρώτη φορά που είδες δική σου φωτογραφία, στην εφημερίδα…
