Ήμουν τότε στα 19 (και τριών περίπου μηνών) και σα σήμερα, 30 χρόνια πριν, 7 Σεπτεμβρίου του 1989, αδημονούσα να έβλεπα ένα δικό μου ρεπορτάζ καλαθόσφαιρας, να δημοσιεύεται στην «Ελευθερία της γνώμης»!
Ήταν το πρώτο μου κείμενο και φυσικά, ούτε στα πιο τολμηρά μου όνειρα, δεν θα μπορούσα ποτέ να φαντασθώ ότι σήμερα, 30 χρόνια μετά, θα «είμαι ακόμα εδώ»! Από τότε, μέχρι σήμερα βλέπω πίσω μου αυτήν την ολάκερη πορεία! Μια πορεία της οποίας τα συναισθήματα, δεν μπορώ ούτε να τα περιγράψω, απλά γιατί δεν μπορώ να τα φαντασθώ!
Στην πορεία αυτή, γνώρισα ΦΙΛΟΥΣ γνώρισα και «φίλους»! Είδα και έζησα πολλά! Όμως ακόμα δεν είδα τίποτα… Δεν έμαθα τίποτα! Γιατί; Η απάντηση είναι απλή. Αφού σα σήμερα, το 1989 δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήμουν ακόμη εδώ, γιατί τώρα να μη φαντάζομαι, ότι στις 7 Σεπτεμβρίου του… 2049 θα γράφω ένα περίπου τα ίδια σαν τα προαναφερόμενα;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Τον φίλο και συγχωριανό Ανδρέα Κωνσταντινίδη «που με έβαλε στο χώρο» και που τώρα με βλέπει από εκεί ψηλά! Τους ΦΙΛΟΥΣ, Κυριάκο Γεωργαλλή και Μιχάλη Παπαγεωργίου που με έμαθαν «να κρατάω την πέννα»! Τον ΦΙΛΟ Πέτρο Χ`Χριστοδούλου που «με έμαθε μπάσκετ»! Όλα εκείνα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που με εμπιστεύθηκαν και με εμπιστεύονται (και τώρα, με εμπιστεύεται το Cyprusbasket και το ευχαριστώ για την ανάρτηση)!
Όλους αυτούς τους ανθρώπους που με βοήθησαν στη δουλειά μου, την ΚΟΚ, τα σωματεία, παράγοντες, προπονητές και παίκτες! Μια πορεία για ακόμη 30 χρόνια αρχίζει ΣΗΜΕΡΑ!
