Αν και καταγράφει μιαν επιτυχημένη πορεία σαν προπονητής, κατά τους καιρούς που αγωνιζόταν, κάλλιστα θα μπορούσε να έφθανε ακόμα πιο ψηλά, ειδικά αν η εποχή του δεν ήταν η ίδια με εκείνη, των τόσων και τόσων ταλέντων που είχαν αναδειχθεί κατά γενιά των γεννημένων στη δεκαετία του `80…
Για το Μάρκο Ασωνίτη ο λόγος, που παρότι ανήκει σε εκείνη την εποχή, εν τούτοις κατάφερε να αφήσει τη δική του σφραγίδα ως παίκτης, μια σφραγίδα που είχε τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά!
Χαμηλών τόνων, εργατικότητα, ήρεμη δύναμη που «μιλούσε» με τα πεπραγμένα εντός των τεσσάρων γραμμών και όχι με το… μπλα-μπλα!
Αυτό παρά το ότι ήξερε πότε να μιλούσε και τι να έλεγε (κάτι που φυσικά, πάντα ισχύει).
Τα δε αγωνιστικά του χαρίσματα, είχαν να κάνουν με έξυπνη τοποθέτηση στην άμυνα, συνδυασμένη με δυναμισμό εκεί που επιβαλλόταν και με την κατάλληλη στιγμή, που ήξερε πότε να πάρει και το σουτ!
Ήταν γενικά, ένας από τους όχι και τόσο πολλούς παίκτες που έπαιζε πρώτα με το μυαλό και μετά με το σώμα!
Γενικότερα, άφησε μιαν πολύτιμη κληρονομιά, την οποία άλλωστε και ο ίδιος μεταδίδει τώρα στους νεότερους, ως προπονητής.
