Ο Νίκος Βαγγέλης αρθρογραφεί στο Cyprusbasket για το τεράστιο πλήγμα της αποχώρησης του Ανδρέα Λευκαρίτη από τον προεδρικό θώκο της Πετρολίνα ΑΕΚ. Τι έφταιξε και γιατί;
Η Πρωταπριλιά είναι η μέρα που όλοι μας δικαιούμαστε να λέμε ψέματα, ακόμα και οι δημοσιογράφοι. Έτσι, λοιπόν, είχαμε αποφασίσει για φέτος να έχουμε “θύμα” του εθίμου τον Ανδρέα Λευκαρίτη, όντας μεταξύ αυτού και του κ.Πάρη Παπαέλληνα! Δεν θα το “παίξουμε” ότι την 1η Απριλίου, λοιπόν, είχαμε βγάλει αποκλειστική την αποχώρησή του. Δεν θα γίνουμε ανήθικοι, ούτε θα ρίχνουμε άδεια για να πιάσουμε γεμάτη. Δεν μας εκφράζουν αυτές οι “βρώμικες” τακτικές ορισμένων συναδέλφων. Ήταν απλά ένα αθώο ψέμα λόγω της ημέρας. Κάποιοι “ψάρωσαν”, κάποιοι άλλοι όχι. Οι γνωρίζοντες περισσότερα πράγματα μας προειδοποίησαν πως μπορεί το καλοκαίρι να σκάσει η βόμβα. Δεν τους πολυπιστέψαμε αρχικά, αλλά όσο αυξάνονταν οι… ψίθυροι, ψάξαμε την υπόθεση και διασταυρώσαμε το τι θα ακολουθούσε. Σεβαστήκαμε ότι ήταν σε εξέλιξη οι τελικοί και δεν γράψαμε κάτι, μέχρι που βγήκε ο ίδιος στο facebook και ανακοίνωσε τα “μαύρα” μαντάτα για τον κόσμο της ΑΕΚ.
Οι λόγοι είναι οικογενειακοί, σύμφωνα με τον ίδιο, και δεν έχουμε λόγο να μην τον πιστέψουμε. Εξάλλου, στην τετραετία που τον γνωρίζουμε είναι ντόμπρος και ειλικρινής. Αρκετά αυθόρμητος και ενθουσιώδης. Ένας “αθεράπευτα” μπασκετικός που πρόσφερε τόσα πολλά και δεν πήρε τίποτα πίσω, πέραν της καθολικής αναγνώρισης του κοινού. Οι 10 τίτλοι που κατέκτησε όλα αυτά χρόνια “μιλούν” από μόνοι τους, όπως και οι ευρωπαϊκές πορείες. Πόσοι μεγάλοι αστέρες παρέλασαν όλα αυτά τα χρόνια από το Κίτιον… Δεν δίστασε να φέρει τον άλλοτε ΝΒΑer Πρίμοζ Μπρέζετς, ούτε τον πρωταθλητή Ευρώπης με την Εθνική Ελλάδας, Μιχάλη Κακιούζη, αλλά και πολλούς άλλους πρωτοκλασάτους παίκτες. Πόσοι ακόμα αναδείχτηκαν και απογειώθηκαν στη συνέχεια σαν τον Θαντ ΜακΦάντεν. Το κεφάλαιο “Λευκαρίτης” είναι τεράστιο για την κυπριακή καλαθοσφαίριση. Ο Ανδρέας υπήρξε άξιος συνεχιστής της προσφοράς του πατέρα του, Ντίνου, που είχε δημιουργήσει τον θρύλο του Πεζοπορικού.
Το βασικότερο είναι πως ποτέ του δεν φόρεσε το προσωπείο του “προέδρου”. Δεν ήταν απόμακρος και απρόσιτος. Βρισκόταν δίπλα στο αγωνιστικό τμήμα και φρόντιζε να τονώνει και την ψυχολογία των παικτών, οι οποίοι λένε χαρακτηριστικά: “είναι ένας από εμάς”. Η επόμενη μέρα στην ΑΕΚ θα είναι πολύ δύσκολη. Όλα είναι στο… σκοτάδι όσον αφορά τη διαδοχή του. Η αποχώρησή του είναι οριστική, αλλά γνωρίζοντας την αγάπη του για αυτό που έκανε τόσα χρόνια, δεν αποκλείεται στο επόμενο διάστημα να αναθεωρήσει την απόφασή του, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.
ΥΓ: Γνώμη μας, ο κόσμος της ομάδας θα έπρεπε για το χατίρι του και μόνο να γεμίζει έστω τη μια πλευρά του γηπέδου σε ΚΑΘΕ παιχνίδι. Με τόσα που πρόσφερε θα ‘ταν η ελάχιστη ανταμοιβή προς το πρόσωπό του, αλλά και συνάμα μια ηθική ικανοποίηση. Η εικόνα του άδειου, ή μεταξύ συγγενών και φίλων, Κιτίου, τον στεναχωρούσε. Το τμήμα καλαθόσφαιρας αποτελεί ΚΟΣΜΗΜΑ για την ιστορία της ΑΕΚ και κανείς δεν έχει αντιληφθεί πόσο αλλάζουν τα δεδομένα πλέον στο πρωτάθλημα.
