Στα χρόνια τα παλιά, σε χώρα μακρινή,
ήτανε μια πόλη όμορφη πολύ.
Το όνομα αυτής…Χάσελιν.
Το Χάσελιν λοιπόν είχε πάρει τ’ όνομά του από την κατάρα που το στοίχειωνε εδώ και χρόνια. Ό,τι και να έπαιζαν οι κάτοικοί του έχαναν. Ποδόσφαιρο, Μπάσκετ, Τένις…τα πάντα. Οι δυσκολίες πολλές. Η μιζέρια συνέχεια παρούσα. Κάποια στιγμή ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Κόσμος πολύς μαζεύτηκε έξω από το Δημαρχείο και φώναζε:
《Διώξε την κατάρα》
Ο δήμαρχος κρατούσε το κεφάλι του:
-Τι να κάνω; Ούτε εγώ βρίσκω ομάδα.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή.
-Εγώ θα σας γλιτώσω απ’ τη χασούρα.
Όλοι γύρισαν προς τα πίσω ξαφνιασμένοι.
Ήταν ένας μυστήριος άνδρας που κρατούσε στο χέρι του ένα περίεργο μουσικό όργανο.
-Και πώς θα το κάνεις αυτό;;; Ρώτησε ο δήμαρχος.
-Απλά να με ακολουθάτε.
-Και πώς σε λένε;;;;
-Μπορείτε να με φωνάζετε Τρομπόνι.
-Και από εμάς τι θέλεις;;
Ο άνδρας δεν απάντησε, απλά γύρισε κι έφυγε.
Αυτό που ακολούθησε δεν το περίμενε κανείς. Ο άνδρας καθόταν στην Πλατεία, έπαιζε το Τρομπόνι του κι έγραφε…τα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.
Ταμείο, ταμείο, ταμείο…
Τα πάντα άλλαξαν στο Χάσελιν. Ο κόσμος άρχισε να βγαίνει, οι ταβέρνες να γεμίζουν και το χαμόγελο εμφανές στα χείλη όλων.
Όλων, εκτός του κύριου Δημήτρη που είχε το πρακτορείο. Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Φεβρουαρίου…η μέρα που το ποτήρι ξεχείλισε. Το Τρομπόνι δίνει προγνωστικό με απόδοση 17 και στέλνει τον κόσμο ταμείο. Ο δήμαρχος κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τρέχοντας κατεβαίνει στην Πλατεία και βρίσκει τον άνδρα καθισμένο να καθαρίζει το Τρομπόνι του.
-Ωραία λοιπόν, το πιάσαμε…μας γλύκανες καλά καλά και τώρα θα μας πεις και το αντίτιμο. Λέγε λοιπόν, τι θέλεις για να συνεχίσεις;;; Ο άνδρας ψιθύρισε:
-Να ‘στε καλά ρε μάγκες.
-Τι;;;
-Να ‘στε καλά ρε μάγκες.
Επανέλαβε σε έντονο ύφος, γύρισε απ’ την άλλη, πήρε ένα κομμάτι χαρτί κι άρχισε να γράφει.
Ο δήμαρχος δεν άντεξε κι έσκυψε όλο περιέργεια να δει.
Το χαρτί έγραφε:
Πρόταση:
Βαλένθια-Μπέτις G/G (1.75)
Ολυμπιακός-Λαμία over 3.5 (2.30)
Τρομπόνι
Υ.Γ. Κι έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα…
