Πολλοί, τον είπαν και… Διόσκουρο του Γιώργου Παλάλα, όταν το 1997, στην ΑΕΛ είχαν αποφασίσει να προωθήσουν ταυτόχρονα και τους δυο στην Ανδρική ομάδα.
Βέβαια, δεν ήταν το… μέσο (όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις) που τους είχε προωθήσει, επειδή οι πατεράδες τους, ήταν στη διοίκηση της καλαθοσφαιρικής ΑΕΛ, αλλά το αυθεντικό τους ταλέντο, που άλλωστε επιβεβαιώθηκε από την πρώτη στιγμή που τους είδε ο κόσμος να αγωνίζονται.
Για το Μιχάλη Κουνούνη ο λόγος και που… ταυτόχρονα με το Γιώργο Παλάλα, άρχισαν από τότε να γράφουν τη δική τους ιστορία με τη γαλαζοκίτρινη φανέλα και λίγο μετά και με την Εθνική μας ομάδα!
Σειρά παίρνει λοιπόν απόψε, ο Μιχάλης Κουνούνης, στα αφιερώματα μας για τους παλιούς παίκτες.
Παλιός παίκτης ο Μιχάλης;
Έχουμε, όχι την εντύπωση, αλλά την πεποίθηση, ότι ο Μιχάλης Κουνούνης, άνετα θα μπορούσε ακόμα να «στεκόταν» στο πρωτάθλημα της μεγάλης κατηγορίας!
Ο Μιχάλης Κουνούνης λοιπόν, ήταν μια μπασκετική ευφυία, που όμοια της σπάνια συναντά κανείς και όχι μόνο στην Κύπρο!
Ήταν ο παίκτης που θα μπορούσε να σερβίρει έτοιμο καλάθι στον συμπαίκτη, ή να την αφήσει ο ίδιος στο αντίπαλο καλάθι και ενώ ο αντίπαλος του, ακόμα θα τον… έψαχνε για να τον μαρκάρει!
Ήταν παίκτης με τρομερή αυτοπεποίθηση, ενώ δεν ήταν και λίγες οι φορές που οι αντίπαλοι προπονητές… κατάστρωναν ολόκληρο σχέδιο για να τον αντιμετωπίσουν.
Όμως σχεδόν πάντα, εύρισκε τον τρόπο για να κατατροπώνει όλα τα αντίπαλα πλάνα!
Για τα όσα έκανε ο Μιχάλης Κουνούνης, εντός των αγωνιστικών χώρων, προσωπικά παραθέτω δυο από τα (πάρα) πολλά που θυμάμαι:
Σε ένα παιχνίδι με την ΕΝΑΔ, που έγινε στη Λεμεσό, μοίρασε… 11 ασίστ!
Στον δε πρώτο τελικό των πλέι-οφ, με τον ΑΠΟΕΛ, που έγινε στη Λεμεσό, όταν ο αντίπαλος πλησίασε σε απόσταση αναπνοής, στα τελευταία κρίσιμα δευτερόλεπτα, έβαλε 4/4 βολές και μετά από το παιχνίδι, σε ένα διάλογο που είχαμε, μου είπε κατά λέξη:
«Δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι θα τις έβαζα, αν και ήξερα ότι ο Ράτσα (προπονητής στον ΑΠΟΕΛ) είπε στους παίκτες του, να σημαδέψουν εμένα για τα φάουλ»!
